Middagdutje langs de A28
12
In het buitenland zag je het al eerder: campagnes tegen vermoeidheid achter het stuur. "Tiredness can kill, take a break" lees je langs de Engelse motorways. De Australiërs hebben het meer catchy "Break the drive, stay alive" op borden kort voor iedere desolate parkeerplaats geprint. Geen wonder. In het land waar schier oneindige asfaltlinten door de rode aarde snijden, valt een op de drie verkeersdoden als gevolg van vermoeidheid achter het stuur.
Maar een slaaprijder-campagne in Nederland? Een reis van Delfzijl naar Maastricht vergt 361 kilometers, veel langer wordt het niet. En als je naar het buitenland gaat, ben je bij Hoevelaken nog niet moe Dat nam ik altijd aan tenminste.
Maar ik ben tot inkeer gekomen.
Onlangs wat slaap gemist en op een zonnige zaterdagmiddag wreekt zich dat halverwege Amersfoort en Zwolle. De eerstvolgende uitvoegstrook dus. Bij het tankstation koop ik een mierzoete snack in de hoop dat die me er doorheen sleept. Weer in de auto besluit ik nog even te wachten met wegrijden. Raam een stukje open en voor ik het weet wiegt het ritme van het voorbijrazende verkeer me in slaap. Twintig minuten later word ik wakker en ik voel me als herboren. Meer dan fit genoeg om de reis alert sturend te voltooien in elk geval.
Of zo'n slaaprijder-campagne nut heeft of dat het niet meer is dan een subsidiespons, daarover kun je discussiëren. Maar het behelst een goed advies. Welterusten allemaal.
Maar een slaaprijder-campagne in Nederland? Een reis van Delfzijl naar Maastricht vergt 361 kilometers, veel langer wordt het niet. En als je naar het buitenland gaat, ben je bij Hoevelaken nog niet moe Dat nam ik altijd aan tenminste.
Maar ik ben tot inkeer gekomen.
Onlangs wat slaap gemist en op een zonnige zaterdagmiddag wreekt zich dat halverwege Amersfoort en Zwolle. De eerstvolgende uitvoegstrook dus. Bij het tankstation koop ik een mierzoete snack in de hoop dat die me er doorheen sleept. Weer in de auto besluit ik nog even te wachten met wegrijden. Raam een stukje open en voor ik het weet wiegt het ritme van het voorbijrazende verkeer me in slaap. Twintig minuten later word ik wakker en ik voel me als herboren. Meer dan fit genoeg om de reis alert sturend te voltooien in elk geval.
Of zo'n slaaprijder-campagne nut heeft of dat het niet meer is dan een subsidiespons, daarover kun je discussiëren. Maar het behelst een goed advies. Welterusten allemaal.
