Mais Super Plus

Bijna altijd zap ik Nova weg. De zelfgenoegzaamheid van Clairy Polak, die iedere gast rechts van het midden ondervraagt alsof hij net een dubbele moord heeft begaan, bezorgt me een acute allergie voor de Publieke Omroep. Maar soms blijf je hangen. Wat was dat lachen, gieren en brullen deze week, dat item van Willem Lust over de De Ethanol-Revolutie in de VS.

Korte uitleg. Uit mais wordt tegenwoordig ethanol gewonnen. En ethanol kan ik tanken. Als Amerikaan vind je dat natuurlijk geweldig. Lekker puh voor de Saoedi's; nooit meer oliecrisis. Vandaar dat mais in de VS in korte tijd big business is geworden. De maisboeren van Iowa juichen. Op de maisvelden rijzen de ethanol-installaties als paddestoelen uit de grond.

Natuurlijk vinden Amerikaanse presidentskandidaten als Hillary Clinton en Barack Obama het prachtig nieuws: kijk ons yanks de zaken eens goed regelen. Maar je hoeft geen genie te zijn om te snappen dat de maishype te cynisch voor woorden is.

Een Amerikaanse brandstofspecialist legt Willem Lust uit waarom. Van de hoeveelheid mais die nodig is om de tank van één suv te vullen, kan een gezin een jaar lang eten. En als de Amerikanen werk willen maken van hun ethanolbeleid, verdwijnt in de toekomst elke maiskorrel in een ethanol-installatie. Nu kan ik die beweringen niet controleren. Wat ik wel weet is dat al die mais dus straks Blazers en Acura's op de weg moet houden, terwijl in Afrika miljoenen mensen sterven van de honger. Hoe die gotspe zich verhoudt tot het humanitaire gezicht van de Verenigde Staten, het land dat zo graag onderdrukte en misdeelde volken uit de klauwen van dictators redt, het is mij een raadsel.

Gunst, ik lijk Clairy Polak wel.