Ka-hater of Ka-lover?

4 januari 2008 om 08:45

In een week dat er ontzettend veel autoleed is vanwege tuig dat meent dat de jaarwisseling pas echt knallend verloopt wanneer je auto's vernielt, trekt nog een bericht over gemolesteerde auto's de aandacht. Wie een Ford Ka heeft en in het Brabantse Oosterhout woont, moet op haar hoede zijn. Er loopt daar een ware Ka-hater rond die het bij het zien van zo'n guitig klein Fordje blijkbaar niet kan laten schade toe te brengen. In de maand december zijn er minstens twintig Kaatjes te grazen genomen door de Ka-beul, en volgens de politie moest in de meeste gevallen het achterwerk eraan geloven. Wat zit daar nu achter? Is de vandaal zo teleurgesteld in de auto dat hij bij het zien van het ronde kontje van de Ka compleet door het lint gaat? Heeft zijn vriendin hem bedrogen met een ander, in een Ka, en moet elk exemplaar van die auto dat de in de liefde teleurgestelde persoon tegenkomt eraan geloven?

Maar misschien moeten we het helemaal niet in vernielzucht zoeken en

zijn de deuken in de achterzijde juist ontstaan uit pure wellust. Is er in plaats van een Ka-hater een Ka-lover actief die de achterkanten van de Fordjes wat te enthousiast liefkoost? Want ik kan met niet voorstellen dat mensen agressief worden van het leuke koetsje van de Ford Ka, dat er ondanks zijn leeftijd nog steeds bijzonder goed uitziet.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

13 Bekijk reacties