Hoog-op-de-poten-kar

17 december 2006 om 13:00

SUV's zijn nutteloze auto's. Sportauto's zijn ook nutteloos en het zelfde geldt voor superdeluxe limousines. Als je zo doorredeneert, is de Suzuki Alto eigenlijk de enige auto die werkelijk verstandig is: gewoon, eenvoudig en basaal gebruiksgemak. Er zijn wat mij betreft dus veel auto's op de markt die eigenlijk nergens op slaan. De laatste tijd signaleer ik op dat gebied een nieuwe trend. Vergeet de zinloze SUV's, sportauto's en limo's: de opgehoogde middenklasser is pas échte flauwekul – en het lijkt alsof de stroom van dit soort auto's steeds groter wordt. Ik ben er helemaal klaar mee!

Het begon ooit allemaal met de Citroën C3 X-TR en de Rover Streetwise – ken je 'm nog. Een beetje opgehoogd, wat plastic spul erop geplakt en klaar is je stoere model. Niks vierwielaandrijving of bijzondere capaciteiten – 't zijn de zelfde muurbloempjes als de burgerversies. En trouwens, vaak zijn ze niet eens écht hoger dan de normale versies. Het oog wordt vaak bedrogen door een maatje grotere wielen en dakrails. Kind kan de was doen. Is er een goedkopere manier om een nieuwe variant van een bestaand model op de markt te brengen? Ik kan het me bijna niet voorstellen...

Toen deze trend met de genoemde Rover en Citroën zich inzette, krabde ik me op m'n hoofd – dat zal zeker niets worden. Maar wie schetst mijn verbazing: inmiddels heeft Volkswagen zich met de Cross-modellen van de Polo, Golf Plus en Touran vol overgave op het ik-wil-wel-maar-ik-kan-niet-thema gestort. En dan is er nog Skoda met de Scout-modellen dat ook lekker meedoet. De Volvo XC70 en de Audi Allroad zijn twijfelgevallen, maar horen voor mij ook gewoon in deze klasse thuis. Voor wie bestaan deze auto's? De senioren wellicht, die een hoge instap zoeken? Ik zou een ander bestaansrecht echt niet kunnen bedenken. Als je er dan toch voor gaat en een echte kerel bent, schaf jezelf dan meteen een Q7 aan en niet zo'n potsierlijke hoog-op-de-poten-kar.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

23 Bekijk reacties