Het kruideniersgeneuzel van de Bovag

Al jaren is de APK onderwerp van politiek gekonkel. En dan gaat het voornamelijk over de keuringsfrequentie. Op dit moment wordt nog steeds het 3-1-1 schema gehanteerd, dat wil zeggen dat de auto voor het eerst op zijn derde verjaardag moet worden gekeurd, en vervolgens eens per jaar. De ANWB pleit al twee jaar voor 4-2-2. Nou neem ik die grossier in campinggidsen niet meer serieus sinds bleek dat ze hun leden bedonderen en bovendien tot twee keer toe klakkeloos valse lastercampagnes van hun Duitse zuster tegen nieuwe automerken overnamen. Maar in dit geval hebben ze een punt: een beetje auto houdt het prima vier jaar vol zonder dat de stukken eraf vallen. Garagehoudersvereniging Bovag daarentegen is het daar natuurlijk niet mee eens. Niet dat ze aan die APK zelf nou zo veel verdienen, maar het is natuurlijk een prachtige gelegenheid om wat aanverwante spullen te verkopen. "Die banden zijn niet zo heel best meer, hoor mevrouwtje." "We hebben nèt een leuke aanbieding op schokdempers lopen, mijnheer"; je kent het kruideniersgeneuzel wel. Nou betalen Neêrlands garagehouders jaarlijks een flinke contributie aan de Bovag, dus is het logisch dat die club zijn best doet de APK-frequentie zo intensief mogelijk te houden. Maar van de manier waarop krijg ik jeuk op niet nader te specificeren plekken. In zijn politieke lobby betitelt Bovag-directeur Koos Burgman verlaging van de APK-interval als "ronduit desastreus": "De verkeersveiligheid mag nooit en te nimmer worden opgeofferd aan lastenverlichting", aldus een strijdvaardige Burgman. Volgens hem is een tweejaarlijkse APK ook voor automobilisten uiteindelijk duurder, omdat ze langer zouden doorrijden met verborgen gebreken. Zou hij het zelf geloven?