Het Citroën van Japan

24 december 2007 om 10:55

Hoewel de kritiek steeds meer verstomt, is het nog steeds populair om te roepen dat Japanse auto's karakterloos en saai zijn. En dat terwijl de Japanse industrie zo vaak zijn best doet om met aparte en mooie modelletjes te komen. Als je zo door de catalogus bladert, moet je zelfs concluderen dat het meest eigenzinnige merk van het moment uit Japan komt. Subaru heeft zo'n zelfde gewaagde mentaliteit als Citroën dat in het verleden had.

Neem de vierwielaandrijving en de boxermotoren bij Subaru: gewoon lekker eigenwijs doen wat je zelf wilt en niet al te veel luisteren naar wat de marketingafdeling wil. Subaru blijft er klein en dus symphatiek mee. Het uiterlijk van de auto's doet er niet toe, want de technologie gaat voor alles bij het merk dat hoort bij Fuji Heavy Industries - da's dan wel weer jammer.

Een tijdje geleden heeft Toyota een aandeel gekregen in Subaru. Laten we hopen dat het DNA van dat merk niet al te veel invloed krijgt bij mijn lievelingen uit Japan. Want met de komst van de nieuwe Justy – die eigenlijk een kloon is van de Daihatsu Boon en Toyota Passo is er weer een Subaru in het programma zónder AWD. Als dat maar goed gaat...

Volgend jaar brengt Subaru eindelijk een dieselmotor op de markt. Hoewel de markt daar al jaren om vroeg, hebben de techneuten rustig de tijd genomen om iets bijzonders in bijzonders in elkaar te sleutelen: een diesel in boxerconfiguratie. De eerste in de wereld! Dat wordt het hoogtepunt van 2008. Weet ik nu al.

Ooit kocht de oude De Boer een nieuwe Mini Jumbo, zónder boxer en 4WD - ik weet 't... Maar wel een Subaru. Hij kreeg van de verkoper de sleutels overhandigd met de woorden: "Meneer, deze auto heeft niet één ster voorop maar wel zes!" Waarmee Mercedes maar mooi naar het tweede plan werd verwezen. De verkoper wist waar –ie het over had. Ondanks al zijn beperkingen was onze trendy stadsjapanner jarenlang een topauto! Ooit ben ik er met vier inzittenden mee naar Luxemburg gereden. Onderweg zijn we alleen gepasseerd door een Ferrari en een Honda NSX. (Toen ik op topsnelheid en bergafwaarts ineens vol in de remmen moest, realiseerde ik me waarom die rit gekkenwerk was.)

Ik denk dat mijn adoratie voor het merk toen ergens onderweg is begonnen...

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

29 Bekijk reacties