Het blijven Italianen

Er wordt nogal eens gedacht dat het autojournaille tijdens introducties in de watten wordt gelegd. Toegegeven, vaak is dat ook zo, maar het is niet zelden juist een flinke puinhoop. Zo hadden we twee weken geleden op het vliegveld van Denver welgeteld vijf minuten om over te stappen. En nee, we waren niet vertraagd binnengekomen. Dit was weken van tevoren zo gepland door een Duits premiummerk. Zelfs onze stewardess, die eruit zag of ze nog op Romeinse galeien had gediend, zei zoiets nog nooit te hebben meegemaakt. Een traditionele puinhoop is het steeds weer bij Fiat. Zo ook weer vorige week, toen we naar Rome afreisden voor een eerste kennismaking met de nieuwe Bravo. Waar de meeste merken de journalisten over een periode van een week of twee uitspreiden, kiest Fiat er steeds weer voor iedereen, wereldwijd, op dezelfde dag te ontvangen. Met natuurlijk steevast te weinig auto's, zodat het soms bijna letterlijk vechten is om een auto te bemachtigen. En áls dat gelukt is, heb je anderhalf uur de tijd. Op zulke dagen is het vreten of gevreten worden. Dus glipten fotograaf/cameraman Fons en ik vorige week in Rome tussen de bende journalisten die twee uur eerder dan wij aan de beurt waren. En toen waren we weer blij met die Italiaanse chaos, want niemand van de organisatie had in de gaten dat wij bij de groep van 13 uur hoorden. Als een speer verlieten wij de stad, richting de kust. Waar we ongestoord maar liefst drie uur lang konden fotograferen, filmen én rijden.