Een treintje oude Troenen

14 december 2005 om 22:45

Vaak krijg ik commentaar op mijn dagelijkse vervoermiddel. Mijn auto geldt als Kadett onder de klassiekers omdat je ze nog zo ontzettend vaak ziet. "Als je je zo graag wilt onderscheiden van de massa, koop dan een zeldzamere auto." Welnu, ik rij niet in mijn klassieker omdat ik me zo nodig moet onderscheiden van de massa. Ik waardeer mijn auto om zijn rustgevende karakter, zijn rijkwaliteiten, de ruimte én zijn tot op de dag van vandaag ongeëvenaarde uiterlijk. Dat 'ie nog zo veel voorkomt, is mooi meegenomen: handig voor de onderdelenvoorziening én je maakt nog eens wat mee...

Gisteren was een prachtige pekelvrije winterdag. Ik was op bezoek geweest in Hoorn en dan kom je over de A7. Het verkeer was rustig dus ik besloot het luie woon-werk-zweet eens uit de cilinders te branden. Of het werkelijk waar is dat je cilinders door hard rijden kunt schoon branden, daarover zijn de meningen verdeeld, maar ik geloof het graag omdat mijn auto daarna aanmerkelijk vlotter rijdt en je hebt nog eens een excuus om alle remmen los te gooien.

Toen ik vol op stoom lag, passeerde ik een soortgenoot. Na gewuif over en weer, merkte ik dat hij aanhaakte, en zo reden we een tijdje gezamenlijk op in denderende vaart. Kort daarna diende zich nummer drie aan. Ook bij hem was het kennelijk noodzakelijk om de zaak even schoon te branden en dus reed er een treintje van drie stuks met een hoogst illegale snelheid richting Amsterdam. Kom daar maar eens om met een NSU RO80 of een Studebaker Avanti!

Vlak voor Amsterdam scheidden zich onze wegen. Samen met een van de klassieke broeders vervolgde ik mijn weg over de westelijke tak van de Amsterdamse ring. Daar reden we keurig 80, zoals voorgeschreven. In de derde versnelling, dat wel...

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

27 Bekijk reacties