Domper op de feestvreugde: Cayenne diesel

18 juni 2008 om 09:02

Porsche bestaat 60 jaar, dat is iets moois om bij stil te staan. Maar het nieuws van afgelopen maandag is wat mij betreft een grote domper op de feestvreugde: de komst van een Cayenne met V6 TDI! Dat kan toch niet waar zijn! En waarom dan de V6 en niet de V8 4.2 TDI van Audi? Lange tijd hoopte ik dat er geen Porsche met dieselmotor zou komen, Porsche is immers bezig met een hybride-Cayenne. Ook op die manier kun je de CO2-uitstoot drukken. Aan de komst van de SUV van Porsche moest ik erg wennen, maar na enkele duizenden kilometers met een S en recent nog een rit met de GTS, kan ik met de Cayenne leven. Voor zo'n zware bak is het een bijzonder dynamische auto, ook al gaat het hele concept nergens over.

Maar 60 jaar Porsche dus. Een succesvolle geschiedenis, zowel op straat als op het circuit, ja, er zijn zelfs tractoren (en dan bedoel ik niet de Cayenne diesel!) gebouwd. Als ik geld had, dan wist ik het wel, een Porsche 911 zou mijn vervoermiddel zijn. Gewoon een Carrera S Coupé, geen Turbo of een integraal aangedreven exemplaar met de toevoeging 4. Gelukkig kan ik vanwege mijn baan als testredacteur regelmatig achter het stuur van zo'n bolide kruipen. Of een ander beestje uit de stal van Zuffenhausen.

Mijn laatste Porsche-experience was er weer een om in te lijsten. Maar liefst 75 pk op de achterwieltjes, jawel! En ik weet zeker dat de dieselende SUV die komt niet zo'n glimlach op het gezicht van de bestuurder weet te toveren als de 356 uit 1963 waarmee ik op pad was. Want dat is een auto in de geest van Ferdinand Porsche en of dat van de Cayenne met V6-diesel van Audi gezegd kan worden? Vast niet.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

29 Bekijk reacties