CO2ehands

Soms zie ik langs de weg een leuk tweedehandsje staan. Vandaag nog, in mijn dorp: Metallic rode Volvo 850 Estate 2.5, meer dan twee ton op de teller, smetteloze buitenkant en binnen heerlijk kaal: geen airco, geen elektrische ramen. Net een oude Mercedes 200D, alleen mooier. Verleidelijk. Het verzamelaarsbloed begint weer te ruisen. Niettemin heb ik twee bedenkingen. Een: ik heb er al een. Twee: en het milieu dan?

Tsja, daar zeg je wat. Het is een oud brik. Hoe clean hij ook oogt, schoon zal hij niet zijn. Toen bedacht ik het volgende. Als ik een nieuwe auto in dezelfde klasse koop, zal ik in principe schoner rijden dan met die veertien jaar oude Volvo. De andere kant van de medaille is dat de fabriek die nieuwe nog moet bouwen, met alle vervuilende gevolgen van dien. De vraag is; weegt de lagere CO2-uitstoot van de nieuwe op tegen de smerigheid van het produktieproces? Of is de ozonlaag niet slechter af als ik die oude rooie scoor?

Ik kan de vraag ook anders stellen. Stel dat we in Nederland een jaar lang alleen tweedehandsjes zouden kopen.  Het aanbod is groot genoeg; op Autotrack staan er vandaag meer dan 220.000 te wachten op een nieuwe koper. Nederland barst uit zijn voegen van de prima onderhouden occasions die in de meeste gevallen nog jaren mee kunnen. Bovendien zijn het natuurlijk lang niet allemaal notoire vervuilers. Laat ik het zo zeggen: de Hummers vormen een minderheid.

Goed, stel dat we het met elkaar zouden kunnen afspreken. Voor de fabrikanten zou het slecht nieuws zijn. Belangrijker is de vraag of we het milieu een dienst bewijzen door de produktielijnen een jaar lang op halve kracht te laten draaien. Geen idee. Maar ik zou het graag willen weten.