Carjacking les 1

We kennen ze allemaal intussen wel, eenvoudigweg omdat je er amper meer omheen kunt zappen: verkeersprogramma's. Ooit was Leo de Haas met zijn 'Blik op de Weg' het summum van kleinburgerlijke betutteling, maar inmiddels is de man die uit zijn ogen kijkt alsof hij onderweg is naar zijn eigen begrafenis, links en rechts ingehaald door imitaties. Want één ding moet je De Haas nageven; succesvol is zijn geesteskind wel. Maar ja, wat wil je in een land waar kijkfiles dagelijkse kost zijn en internetsites voor ramptoeristen welig tieren; andermans smart is dubbele vreugd. En als die ellende dan ook nog eens wordt gelardeerd met de onnavolgbare humor van de Landwind onder de presentatoren, is het feest compleet. Met als hoogtepunt die gele duim.

Toch verbaast het mij sinds kort dat iedereen slaafs stopt wanneer ze een stopteken krijgen van zo'n camera-auto. Het enige waar je aan ziet dat het politie is, is immers die lichtkrant met 'POLITIE VOLGEN'. Die kerels hebben meestal hun dagelijkse kloffie aan en ze spreken in veel gevallen dialecten die ondertiteling wenselijk maken. Vorige week zag ik bij de Makro zo'n lichtkrant liggen, voor 82 euro. Verwonderd ging ik googelen, en kwam erachter dat het een heel gangbaar product is. Nu auto's steeds vaker automatisch op slot gaan als je begint te rijden, in tijden waar carjacking een steeds vaker voorkomend verschijnsel is, zou ik als crimineel wel weten hoe ik mensen voortaan uit de auto krijg. Pak een doodgewone middenklasser, schroef voor een paar tientjes zo'n lichtkrant op de hoedenplank en scoren maar.

Ik stop er in elk geval niet meer voor. Jammer voor de echte politie, maar wanneer je zo je best doet niet als politie te worden herkend, moet je ook niet zeuren wanneer je niet als politie wordt erkend.