Botsproef

Als er twee dingen zijn waarover hart en hoofd mijlenver uit elkaar liggen bij een man, dan zijn het wel vrouwen en auto's. Een beetje vent valt op de verkeerde vrouwen, het soort dat je graag alle hoeken van je slaapkamer laat zien maar dat je voor geen goud aan je ouders zou willen voorstellen. Voor dageraad de deur uit, dat werk. En zo is het ook met auto's. Foute jeugdliefdes vergeet je nooit en het was dan ook met grote opwinding dat ik onlangs naar Schotland afreisde. Niet zozeer opwinding omdat mijn vervoermiddel een nagelnieuwe Lotus Europa S was, maar vooral vanwege het reisdoel. In mijn jonge jaren draaide alles om mijn verzameling Matchbox-autootjes, en een van mijn favorieten was een wel heel merkwaardig exemplaar. De Lotus Europa leek meer op een platgeslagen bestelwagen dan een sportauto, mede dankzij de enorme trekhaak. En toch was het mijn lievelingsauto. Op die leeftijd beloof je jezelf dat je die auto ooit zult bezitten, maar dat is tot op heden natuurlijk niet gebeurd. Naast mijn oude 205-je heb ik een MX-5 en dat is al gek genoeg. En dan moet je voor een verhaal over de nieuwe Europa op zoek naar een klassiek exemplaar. Levensgevaarlijk. En ik vind er nog een ook, het ding staat te koop voor 7.200 pond, 'or near offer'; er zit dus rek in de prijs. Killing. Dus rijd ik naar het Schotse Queensferry om de generatiekloof op de foto te zetten. Om te ontdekken dat mijn jongensdroom in het echt nog mooier is dan op de foto. En van Alan, de eigenaar, te horen dat hij voor vijf mille weg mag. Nee, ik heb het niet gedaan. Ik heb maar één garage en daar slaapt mijn MX-5 al. Bovendien: wanneer koop ik dan de CX, de K70, de Méhari en de Ford Zodiac? Als ik die Europa koop, is het einde zoek. En als ik enkele dagen later thuis kom en mijn meisje vertel over mijn twijfels daar aan de oever van de Firth of Forth, wordt me meteen buitengewoon duidelijk gemaakt dat ik er heel verstandig aan heb gedaan met lege handen thuis te komen. Toch kijk ik bijna dagelijks even of 'mijn' Europa nog te koop staat. En Alan's visitekaartje ligt op mijn toetsenbord. Een goed huwelijk moet toch af en toe een botsproef kunnen doorstaan?