Bij het verdwijnen van de Mégane II

14 mei 2008 om 08:10

Doorgaans duurt het bij mij tien jaar voordat ik een auto écht mooi ga vinden. Aan nieuwe modellen moet ik altijd erg wennen. Zo niet bij huidige Mégane. Ik weet nog precies waar ik was toen ik de eerste foto's van de nieuwe Renault zag. Zó'n indruk heeft –ie gemaakt. Ook weet ik nog dat ik de enige was die enthousiast was. Mijn toenmalige collega's op het zweterige kantoortje waar ik zat, hadden grote moeite met zijn excentrieke vormen. Ik heb het hier natuurlijk over de drie- en vijfdeurs. Met de break, sedan en helemaal de coupécabriolet wil ik niks te maken hebben. Van de Scénic ontken ik zelfs het bestaan.

In de nieuwe AutoWeek staat de geheel nieuwe derde generatie Renault Mégane. De oude moet gaan en ik zie hem niet graag vertrekken. Hij gaat zijn laatste productiemaanden in. Renault verdient een dikke pluim dat het heeft gedurfd zo'n bizar gelijnde auto op de markt te brengen. Met name de RS-versies zijn wat mij betreft instant klassiekers. De rest zal het vergaan zoals vele andere oude Franse middenklassers: het worden miskende afragbakjes die voor een appel en een ei worden verkocht. Een handjevol zal overleven en ik denk dat uiteindelijk steeds meer mensen deze rare Renault zullen gaan waarderen. Wedden dat je over een flink aantal jaren net zo tegen deze art déco-Mégane aankijkt als je nu de barokke Citroën Ami 6 ziet?

Het gaat je goed, mooie Mégane. Over een paar jaar, helemaal achteraan op het occasionterrein van een autobedrijf, ontmoeten we elkaar weer!

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

23 Bekijk reacties