Bericht uit Bolivia (2)

Ik ben er pas twee dagen, maar nu al ben ik verliefd op Bolivia. Eeuwen van Spaanse overheersing en onderdrukking van de autochtone indianen hebben van dit land het meest achtergebleven gebied van Zuid-Amerika gemaakt en je zou zeggen dat de oorspronkelijke bewoners alle reden hebben om westerlingen te verafschuwen, maar niets is minder waar. Steeds wanneer we met ons konvooi oranje Land Rovers door een dorp trekken, staan de indianen langs de kant van de weg naar ons te zwaaien en klappen. Gisteren, toen we het laatste dorp voor de totale wildernis bereikten, stonden de bewoners van Tikatika ons bij de dorpsingang op te wachten. De weg was versperd; de indianen hadden een uitgebreide voorstelling voor ons voorbereid en we mochten pas doorrijden nadat we al hun lokale dansen en muziek hadden bewonderd.

Ik was ervoor gewaarschuwd. Wanneer je boven de 3.500 meter komt, slaat de hoogteziekte toe. En inderdaad, toen we zaterdagmiddag in Sucre het vliegtuig uit stapten, merkten we meteen dat we sneller buiten adem waren. En naarmate we verder naar het westen reden en dus hoger kwamen, werd het er niet beter op. En niet alleen mensen hebben er last van; de sterke V8 van onze Discovery 3 begon steeds meer aan te voelen als een onderbemeten vierpittertje. Toen we de volksdansen van Tika Tika hadden aangezien, sloeg alles tegelijk toe. Onder onze auto verspreidde zich in hoog tempo een plas koelvloeistof, en terwijl de zon achter de bergen verdween, begon ik mij zo ziek als een hond te voelen. Rillend en met een slakkengang hebben we de laatste zestig kilometer tot het basiskamp afgelegd. En hoewel het de hele dag zonnig en warm was geweest, daalde de temperatuur al gauw tot min vijftien. En daar lig je dan in je tentje.

En toch, als je de volgende ochtend verkleumd je tentje uit komt en je ziet de adembenemende schoonheid van het landschap waar je je in blijkt te bevinden, dan weet je weer dat het alles meer dan waard is. Vandaag rijden we offroad naar Salar de Uyuni, wat betekent dat we gaan klimmen tot 4.700 meter. Ik begon er net aan te wennen...