Autowaswalhalla

24 maart 2006 om 16:00

Op mijn vrije middag, met voor de verandering eens lente-achtig weer, besluit ik dat het tijd was de laatste pekel van mijn auto af te spoelen. Uit principe haal ik hem niet door de wasstraat. Dus ga ik op zoek naar een plek met autowasboxen en een hogedrukspuit waarmee ik de onderzijde en de binnenkant van de wielkasten een flink kan afspoelen.

Ik kom terecht bij een bedrijf dat ik alleen maar ken als tankstation met een wasstraat er achter. Als ik, op zoek naar wasboxen het terrein op rij, valt mijn mond open. Ik kom terecht in een heus autowaswalhalla. Voor iemand als ik, die graag over zijn auto wrijft, de mooiste plek op aarde. Voor mijn auto trouwens ook.

Met een handjevol kleingeld, ben ik de hele middag zoet. Eerst uitgebreid met de hogedrukspuit en de warme shampooborstel de auto schoongemaakt. Dan tuf ik verder over het terrein en stuit op de stofzuigerhal. De stofzuigerhal? Jazeker, de stofzuigerhal! Vijftig mannen die allemaal druk in de weer zijn hun auto schoon te maken. In die hal is aan alles gedacht: ik kan de portieren openen om de auto te laten uitlekken zonder daarmee de auto naast me van parkeerdeukjes te voorzien. Het bewijs dat er liefhebbers bezig zijn geweest met de stofzuigerhal. Met mijn zuigende buurman wissel wederwaardigheden uit over onze auto's – allerlei dingen geleerd over de Opel Corsa 1.2 die ik nooit heb geweten.

Hongerig naar meer vervolg ik mijn weg door het autopoedelparadijs. Mijn volgende stop is de automaterialenzaak, die gewoon op het terrein aanwezig is. Daar staan, zo ver het oog reikt, flacons autowas, lakstiften, radio's, velgen, sneeuwkettingen en andere accessoires opgesteld. De spuitbus, waar ik al zo lang naar op zoek was, hebben ze daar gewoon staan.

Nadat ik nog even de bandjes heb opgepompt, blijkt dat de middag is omgevlogen. En ik heb er van genoten. Jammer alleen dat de brandstof bij het autowaswalhalla een beetje duur is. Met een klantenkaart kun je daarop korting krijgen. Volgende week ga ik zeker weer – haal ik meteen zo'n kaart...

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

29 Bekijk reacties