Amerikanen en diesels: het komt goed!

5 december 2006 om 09:00

'Diesels zijn niet meer die trage, roetuitbrakende en lawaaiige motoren van vroeger', wie dat hier op de redactie van AutoWeek nog durft op te schrijven, ziet voor straf drie maanden lang geen auto van binnen. Vorige week hoorde ik het tenenkrommende zinnetje weer eens, maar gelukkig niet van een van mijn collega's. Het kwam in Los Angeles uit de mond van een man op leeftijd, die de presentatie opende over het gezamenlijk gebruik van Bluetec-techniek door Mercedes-Benz, Jeep, Audi en Volkswagen. De voorzitter van de California Air Resources Board, een Amerikaan, kon ik het ook niet helemaal kwalijk nemen, want tot voor kort waren er amper personenauto's met diesel in de VS verkrijgbaar. Alleen JR Ewing, u weet wel, die oliebaron uit de serie Dallas, tankte diesel in zijn S300 Turbo Diesel. Iets wat die speciaal voor de Amerikaanse markt ontwikkelde auto niet lukte, moet de nieuwste generatie zelfontbranders wel kunnen bewerkstelligen. En om de Amerikanen over de streep te trekken is het toverwoord Bluetec bedacht. De Mercedes E 320 CDI Bluetec moet de harten van de Amerikanen veroveren als bijzonder krachtige maar tegelijkertijd zeer schone bolide. Van veel koppel bij lage toeren zijn ze aan de andere kant van de grote plas altijd al een fan geweest. Nu verbruik ook in de USA een issue is, en de gevolgen van de opwarming van de aarde steeds beter zichtbaar worden, ligt de nadruk bij het charme-offensief van de zelfontbrander vooral op het lage verbruik en de lagere CO2-uitstoot van diesels. En het gaat nog verder. Ze zien diesel zelfs als een alternatieve brandstof! Bij de Los Angeles motorshow werd een boekje uitgedeeld met daarin alle in Amerika leverbare auto's met alternatieve aandrijving, en daarin staan de leverbare personenauto's met dieselmotor gewoon tussen de hybride's en de auto's die op bio-ethanol lopen. Een dag eerder reed ik mee in een Volkswagen Touareg V10 TDI en de chauffeur van de SUV, een Amerikaan, die me van de luchthaven van LA naar het hotel pendelde was ontzettend onder de indruk van de kracht die de tiencilinderbeul biedt. This is great man! Dat komt wel goed met Amerikanen en diesels...

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

10 Bekijk reacties