123d supersnel, maar zonder sensatie

13 november 2007 om 09:00

Ik had goede hoop toen ik gisteravond in de BMW 123d stapte, maar helaas, ook deze compacte auto met superdiesel biedt niet de sensatie van een echte hot hatch. Indrukwekkend snel (0-100 in 7,0 s, top 238), die twinturbo, maar de viercilinder doet zijn werk zo stil dat je nauwelijks iets merkt van de abnormaal snelle acceleratie. Natuurlijk, da's prettig als je veel kilometers maakt, maar wie denkt met een snelle diesel een hot hatch te rijden heeft het mis. Het gefluit en geplof van de 2.0 turbo van de Golf GTI, de hoogtoerige 2.0 van de Civic Type R die boven de 7.000 toeren uit elkaar lijkt te spatten of het fantastische gebrul van de BMW 135i, zulke motoren maken een hatchback pas echt heet. Maar een fluisterstille diesel, hoe sterk en snel ook, lukt dat niet. De eerste viercilinder diesel die een mooi geluid produceert moet ik nog tegenkomen, als BMW 123d- of Seat Leon FR TDI-rijder moet je je kick dus maar uit andere zaken halen. Alleen zelfontbranders met vijf (Volvo, Alfa) of zes (BMW) pitten kunnen goed klinken.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

32 Bekijk reacties