1 november-grap

Verbaasd zat ik gisterenavond naar de verkeersinformatie op het beeldscherm van m'n pc te staren. Oké, rond zessen is het altijd druk op de weg, maar deze totale chaos was vrij zeldzaam. Ik vroeg me af wat er voor bijzonders aan de hand was. Een collega die het er toch op waagde, belde me een half uur later. "Blijf nog maar even op de redactie, ik sta nu op de A9 ter hoogte van Ikea." Ik zuchtte; dat is hemelsbreed nog geen kilometer van hier. In een half uur! Omdat ik thuis nog veel te doen had, besloot ik om mijn vluchtroute te nemen. De A2 op, binnendoor via Vinkeveen en dwars door Hilversum, de A27 op richting Almere. Ik weet het, een roteind om, maar je moet iets. Terwijl ik stapvoets de A2 op kroop, vroeg ik me opnieuw af wat er nou aan de hand was. Toen ik anderhalf uur later mijn voordeur open draaide, had ik het antwoord nog niet gevonden. Maar ik bedacht me wel dat het die ochtend ook al zo onverklaarbaar druk was.

Vanmorgen, net voordat ik de deur uit wilde gaan, keek ik nog even naar de verkeersinformatie. Een ongekende verkeerschaos rond de grote steden grijnsde mij toe. Ik keek door het raam van mijn werkkamer op Almere neer. Toegegeven, het miezerde een beetje, maar te weinig om trillende voetjes en klamme handjes op de linkerbaan te veroorzaken. De verkeerssituatie deed denken aan een ondergesneeuwde winterochtend. Wederom vroeg ik me af wat er mis was.

Gelukkig had ik genoeg tikwerk, dus ik deed mijn jas weer uit en nam plaats achter mijn pc. Ik klikte wat over het net, en las de laatste blog van collega De Boer. En plotseling dacht ik weer aan de mysterieuze drukte sinds gisterenochtend, 1 november.