Update: Rover 800
Afgelopen herfst: van het ene op het andere moment wil het passagiersportier van buiten niet meer open. Een deurgreep met acute verlammingsverschijnselen. Je kunt de hendel nog wel bewegen, maar er gebeurt verder helemaal niets. Een kijkoperatie leert dat van het binnendeel van de hendel een nokje is afgebroken. Hierdoor doet het stangenstelsel richting het slot helemaal niets meer. Iemand er te hard aan getrokken of gewoon het gevolg van een soort plasticmoeheid? Volgens verschillende bronnen is het laatste het meest waarschijnlijk, een veel voorkomend verschijnsel. Het overkomt je gewoon.
Kleine uitdaging: nieuw is de deurknop niet meer te krijgen. Gebruikt is het echter niet zo'n heel groot probleem. Althans, zolang je hem niet per se in de kleur White Gold wilt hebben (en dat wil ik nou juist wel). Ik neem uiteindelijk genoegen met een grijze. Dankzij de ervaring met het wisselen van alle sloten is het vervangen van de deurknop een fluitje van een cent. Toegegeven: echt mooi staat zo'n grijze niet, maar het werkt. Het moet maar even zo. Bij een aanstaand bezoek aan de spuiter (er komt een groot projecten aan) kan de deurknop meteen mooi meegenomen worden.
Een paar maanden later vertoont de deurgreep aan de bestuurderszijde onaangekondigd exact het zelfde verlammingsverschijnsel als eerder het exemplaar aan de bijrijderskant. Het simpelste is het om weer een vervangend gebruikt exemplaar te zoeken. Alleen moet die dan zeer waarschijnlijk weer op kleur gebracht worden. Het hierboven aangehaalde grote project is inmiddels gespoten (maar daarover een andere keer meer), andere plannen om iets te laten spuiten zijn er vooralsnog niet en veel zin om alleen voor een deurknop naar de spuiter te gaan ... nee, dat wordt het niet.
Ik heb nog de kapotte van rechtsvoor, die is weliswaar gebroken, maar verder nog wel compleet én in de juiste kleur. Bij nadere beschouwing blijkt het greepje zelf symmetrisch en dus links en rechts uitwisselbaar. Het is een experiment, maar ik besluit om het greepje uit de rechter unit te halen en de gebroken delen aan elkaar te plakken. Nu kun je er natuurlijk op wachten tot zo'n geplakte breuk opnieuw breekt. Om dat te voorkomen besluit ik een spalk te maken, uit een restje aluminiumplaat van één mm dik. Omdat er te weinig ruimte is voor zo'n spalk moet er eerst een millimeter van de gebroken delen afgehaald worden, plus een paar tiende extra voor de lijm. Met de nodige huisvlijt (of is het Cubaanse creativiteit?) lukt het uiteindelijk om van de gebroken delen weer één geheel te maken. Een complete unit vervangen is makkelijker, maar dit geeft meer voldoening. Uiteindelijk blijkt de opgelapte greep keurig te passen en werkt de deurknop weer zoals het ooit bedoeld was. O, en keurig in de originele kleur van de auto. Benieuwd welke van de twee deurknoppen er langer heel blijft, de gespalkte of het in z'n geheel vervangen exemplaar…

Cornelis Kit
Autojournalist
Cornelis Kit (1971) behaalde in 1996 z’n diploma aan de HTS Autotechniek na het met succes afronden van een afstudeerproject bij NedCar in Born. Na z’n studie kwam hij al snel in de journalistiek terecht. Sinds 1999 is hij full-time autojournalist. Naast de praktische inzetbaarheid van auto’s gaat z’n aandacht vooral uit naar nieuwe technologieën en in het bijzonder naar alternatieve aandrijving. Brandstofcellen, hybride aandrijflijnen, eind vorige eeuw reed hij al met prototypes en nog steeds volgt hij de ontwikkelingen kritisch, sinds 2004 voor de tijdschriften AutoWeek en GTO. Misschien tegenstrijdig, maar z’n warme belangstelling hebben ook klassieke auto’s (veel ‘moderne’ techniek stamt vaak al uit vervlogen tijden) en de autosport (met name de techniek om zoveel mogelijk prestaties uit een druppel brandstof te halen, in wezen hetzelfde wat gebeurt bij het zuiniger maken van auto’s).
Lees ook
Omdat het niet boterde met Piëch ging Audi- en voormalig NSU-ontwerper naar BMW, met groot succes

Ford Thunderbird (1957)
