Volvo V90 Cross Country (2017) - Test

In 1997 presenteert Volvo een vierwielaangedreven en iets hoger op de poten gezette stationwagon: de V70 XC. Hoewel je je met een beetje Hollandse nuchterheid kunt afvragen wat het nut van zo'n auto is, blijkt het concept een blijvertje te zijn. Sterker, het concept heeft navolging gekregen, zie daarvoor onder meer de Audi A6 Allroad Quattro, de Volkswagen Passat Alltrack en de Mercedes-Benz E-klasse All Terrain, om niet de minsten te noemen.

De V70 XC vormt de opmaat naar Volvo's eerste SUV, de XC70. Het Cross Countryidee blijkt een blijvertje, want ook van de twee volgende V70-generaties verschijnt er zo'n opgeruigde variant. Nu de V70 is opgevolgd door de V90, geldt die situatie nog steeds, alleen wordt de Cross Country-uitvoering nu aangeduid als CC. Inderdaad, inmiddels is de X in de typeaanduiding een C geworden. Maar het concept is ongewijzigd: All Wheel Drive, meer bodemvrijheid en kunststof accenten om de auto een stoerder uiterlijk te geven.

MECHANISCHE 4WD

Banden met een hogere wang en de nodige aanpassingen aan het onderstel zorgen ervoor dat de in totaal 6,8 centimeter verhoogde V90 CC een bodemvrijheid heeft van 21 centimeter. Hiermee schurkt de auto qua grondspeling aan tegen de fullsize-SUV van Volvo, de XC90, die slechts twee centimeter meer ruimte onder de assen heeft. Verder zijn de spoorbreedten vergroot; voor en achter met 2,4 respectievelijk 1,4 millimeter. De gedachte hierachter is een toename van de stabiliteit.

Volvo levert de V90 CC met de twee benzine- en twee dieselmotoren die we kennen uit de gewone V90. De lichtste diesel, de 190 pk sterke D4, is standaard voorzien van een handgeschakelde zesbak en optioneel van een achttrapsautomaat (Geartronic), die bij de andere motoren standaard is. Van oorsprong is de V90 een voorwielaandrijver; mocht de elektronica het nodig achten, dan worden de achterwielen via een koppeling en een cardanas vliegensvlug bijgeschakeld.

Technisch biedt het platform van de auto overigens de mogelijkheid om, net als bij de XC90, een plug-in hybride-variant van de V90 CC te bouwen. Daarbij zouden de voorwielen worden aangedreven door de verbrandingsmotor en de achterwielen door een elektromotor. Bij Volvo zeggen ze nog geen concrete plannen te hebben voor deze optie, maar uitgesloten wordt hij niet. Net zomin als een louter voorwielaangedreven V90 CC. Aan de bekende rijmodi Eco, Comfort, Dynamic en Individual heeft Volvo net als bij de XC90 ook voor de Cross Country een extra stand toegevoegd: Off-Road. In deze modus, die zichzelf boven 40 km/h automatisch uitschakelt, is de stuurbekrachtiging actiever, wordt het karakter van de motor en de transmissie aangepast om met meer precisie de snelheid te kunnen controleren en krijgt de auto een zogenaamde Hill Descent-functie, zodat hij bij een afdaling niet op hol slaat. Daarnaast laat het ESPsysteem de teugels iets vieren voordat het in actie komt. Anders zou een nerveus geheel van ingrepen ontstaan wanneer de wielen op een losse ondergrond iets doorslippen, zoals we in de sneeuw in het hoge noorden van Zweden hebben ondervonden.

GOEDMOEDIG EN COMFORTABEL

Op een paar kleuraccenten na is het interieur van de V90 CC gelijk aan dat van de gewone V90. Dat betekent een ergonomisch geslaagd geheel, met mooie materialen en een prima afwerking, maar … ook minder bagageruimte dan in de oorspronkelijke V70 XC. Het comfort waarmee de auto zijn inzittenden omhult, vinden we terug in het rijgedrag. Wij hebben de V90 CC gereden met de optioneel verkrijgbare luchtvering voor de achterwielophanging. Dit levert naast een gerieflijk en stabiel weggedrag ook de mogelijk op om de achterkant iets te laten zakken, wat prettig kan zijn bij het in- en uitladen. Hoewel er ook een dynamische rijmodus is, is de V90 CC er niet de auto naar om daarvan veelvuldig gebruik te maken. Met zijn langere veerwegen, hogere banden en vrij lichte – maar wel lekker directe – besturing heeft de auto veel meer een goedmoedig karakter dan sportieve
aspiraties.

De route tijdens onze kennismaking voert over wegen die zijn bedekt met sneeuw en ijs. Gewapend met spijkerbanden is de V90 CC onder die winterse omstandigheden prima te controleren, al geeft dit natuurlijk geen representatief beeld voor de situatie in Nederland. Bovendien laten de spijkerbanden ook duidelijk horen dat ze er zijn. Niet dat hiermee eventueel lawaai van de motor wordt overstemd, want dat is er, zo weten we uit ervaring met de gewone V90, onder normale omstandigheden in ons eigen polderlandschap niet. De viercilinders doen in alle rust hun werk en sluiten daarmee netjes aan op de rest van de auto.

We hebben de Cross Country gereden met zowel de 235 pk sterke D5-dieselversie als de 320 pk sterke T6-benzineversie. Deze motoren vormen samen met de automatische transmissie een heel fijne en prettig reagerende aandrijflijn. Geen moment hebben we het gevoel kracht te kort te komen om de auto op tempo te brengen en te houden.

Ten opzichte van een gelijk uitgeruste V90 (wel met AWD) vraagt Volvo voor de V90 CC € 3.500 extra. Hiermee komt de basisprijs van de Cross Country op € 64.195. Dat is weliswaar een stevig bedrag, maar nog altijd beduidend minder dan de € 74.900 die Audi voor de A6 Allroad rekent of de € 75.225 waarmee bij Mercedes de prijslijst van de E-klasse All-Terrain begint.