Volvo V60 T8 - Test

Het lijkt momenteel niet snel genoeg te kunnen gaan met de elektrificatie van het Nederlandse wagenpark. Bij gebrek aan grootschalig beschikbaar volledig elektrisch vervoer is het idee van de plug-in hybride in dat licht bezien misschien wel ideaal. Een stekkerhybride maakt het immers mogelijk om (een groot deel van) de dagelijkse kilometers af te leggen zonder emissie, maar heeft als groot voordeel ten opzichte van een volledig elektrische auto dat hij het ook doet zonder stroom. Tegelijkertijd is het natuurlijk zo dat de elektrische actieradius verhoudingsgewijs tamelijk beperkt is en de prestaties op uitsluitend elektrokracht zijn allerminst overdadig.

Ten opzichte van een volledig benzinemodel heeft de V60 zowel voor- als nadelen. Enerzijds de mogelijkheid tot goedkope kilometers en potentieel een zeer laag brandstofverbruik. Anderzijds een hoger gewicht en het gedoe met een stekker. Een rijdend compromis, zo lijkt het.

Toch overtuigt de V60 T8 na een weekje rijden wel, al hangen de voordelen sterk af van je persoonlijke situatie. Met wat goede wil blijkt het echter wel degelijk mogelijk om een flinke vergroening van de dagelijkse kilometers te realiseren. In de bodem van de Volvo ligt een 11,6 kWh groot accupakket dat een elektromotor op de achteras voedt. Die motor levert 87 pk en 240 Nm en daarop kan de auto volgens de fabriek in de Puremodus ruim 50 kilometer elektrisch rijden. Tijdens de testweek met gunstige omstandigheden blijkt dat echter een brug te ver. Mits je je kunt beperken tot 100 km/h zit er zo’n 40 tot 45 kilometer in.

Voor veel mensen is dat voldoende om van huis naar werk te rijden zonder de verbrandings motor te hoeven gebruiken, of zelfs om een retourtje te doen. Vooropgesteld dat je de mogelijkheid hebt om thuis en/of op je werk te laden, kun je dus al je woon-werkkilometers elektrisch doen, plus de eerste 40 kilometer van langere ritten. Je moet alleen geen haast hebben.

ANDER GEZICHT

Hoewel de elektromotor de V60 dankzij zijn onmiddellijk beschikbare koppel vlot wegtrekt, gaat versnellen vanaf 80 km/h allesbehalve flitsend. Zoals gezegd moet je, om op een actieradius van 40 tot 45 kilometer uit te komen, je snelheid tot maximaal 100 km/h beperken. Het accupakket heeft een relatief kleine capaciteit en in principe volstaat een geaard 230V-stopcontact. Afhankelijk van hoeveel ampère er beschikbaar is, duurt laden drie tot acht uur. En mocht je het toch niet redden om de accu volledig op te laden, dan is er geen man overboord, want dan kun je altijd verder als hybride. Dan krijg je meteen het andere gezicht van de V60 T8 te zien.

Zo bescheiden als de elektromotor is, zo overdadig is de benzine krachtbron. Een 2,0-liter viercilinder met turbo én mechanische compressor die via een achttraps automaat de – regelmatig overmande – voorwielen aandrijft. Die hebben het namelijk zwaar te verduren met de 303 pk en 400 Nm die de motor op ze loslaat. Omdat de beide motoren een eigen as aandrijven, is er theoretisch 390 pk beschikbaar. Voluit, vanuit stilstand in Power-modus, komt de T8 dan ook erg snel van zijn plek. In die modus voelt de V60 zich ook eenmaal op snelheid erg potent, omdat de verbrandingsmotor altijd loopt. Omwille van het verbruik is de Hybrid-stand echter de standaard waarin de auto opstart. Dan doet de elektromotor het werk alleen als dat kan en krijgt hij assistentie als het moet. Wanneer het gas er dan ineens opgaat, moet de auto even nadenken en pakt het systeem soms de viercilinder erbij. Voordeel is wel dat het verbruik dan op 1 op 11,5 uitkomt, niet verkeerd voor een benzineauto van dit formaat en gewicht. Kortom: de V60 kán alles, maar niet allemaal tegelijk.

ZWAARLIJVIG

We haalden het al even aan, de V60 T8 is bepaald geen lichtgewicht. Mede door de accu’s legt de auto bijna twee ton in de schaal en dat is voelbaar. In bochten trekt de middelpuntvliedende kracht aan de koets en ook afremmen gaat adequaat, maar met het gevoel van veel massa. Dat laatste wordt overigens niet geholpen door het erg kunstmatige gevoel in het rempedaal. De overgang tussen remmen op de elektromotor en remmen met de schijven gaat trouwens ook niet altijd naadloos. Als R-Design heeft de V60 een sportonderstel, maar zelfs dan blijft de nadruk op comfort liggen. Dat past goed bij de auto. Door zijn gewicht zit echte dynamiek er niet in en nog harder zou hem alleen maar oncomfortabel maken. De gripreserve is behoorlijk; meer heb je eigenlijk niet nodig. Wat dat betreft zou een minder sportieve uitvoering geen slechte keuze zijn. Dat bespaart ook weer wat geld, want goedkoop is de V60 T8 niet.

Ons volledig volgehangen exemplaar komt uit op € 79.139. Dat is serieus geld, zelfs al zit alles erop en eraan. Wel heeft de V60 ook als T8 alles wat moderne Volvo’s zo prettig maakt. Een mooi, rustgevend interieur, goede stoelen, een groot multimediascherm dat snel werkt en alle luxeen veiligheidsopties die je op een auto in dit segment verwacht. Bovendien zijn de hybride-componenten allemaal netjes verstopt, zodat de achterbank en bagageruimte bijna net zo groot zijn als in andere V60’s. En op termijn komt de investering naar je toe, mits een plug-in hybride bij je leefstijl past. Zoals met elke vorm van scho nere mobiliteit lever je namelijk nog altijd een klein beetje gemak in. Dus het beste van twee werelden is het misschien niet. De combinatie van goede dingen uit twee werelden levert echter toch een zeer sterk resultaat op.