Test: Volkswagen Tiguan

De Tiguan was in 2019 wereldwijd veruit het succesvolste model van Volkswagen. Er werden er meer dan 900.000 gebouwd in een van de vier fabrieken in Duitsland, China, Mexico en Rusland. Sinds de introductie van de eerste generatie Tiguan, in 2007, zijn er dik zes miljoen verkocht. Indrukwekkende getallen en ook in Nederland doet de auto het goed bij de Volkswagen-dealers. De verhoudingen liggen echter anders. De Polo, Golf en Up deden het in 2019 veel beter en de T-Roc verkocht praktisch even goed.

De Tiguan kreeg deze zomer een best wel ingrijpende facelift, want waar normaal gezien het plaatwerk van een auto bij een facelift maar hoogst zelden wordt aangepakt, kreeg de Tiguan een compleet nieuwe voorkant met een hogere motorkap, zoals de grotere Tiguan Allspace die ook heeft. Ook kreeg hij andere spatborden dankzij nieuw vormgegeven koplampen.

Op technisch gebied is het nieuws groter. Er komt een Tiguan R aan met een 2,0-liter viercilinder van 320 pk aan boord. Deze doorontwikkeling van de 2.0 TSI uit de vorige Golf R is gekoppeld aan een DSG-automaat met zeven verzetten. Het vermogen wordt niet alleen over de voor- en achteras verdeeld, maar ook tussen de achter wielen afzonderlijk: R-Performance Torque Vectoring, zoals VW het noemt.

Daarover later meer, als we de kans hebben met die auto te rijden. Het andere grote technische nieuws is de toevoeging van een plug-in hybride, de eHybrid. Het is de aandrijflijn van de Golf GTE, waarbij een viercilinder-1.4 TSI van 150 pk samenwerkt met een elektromotor van 85 kW. Beide drijven via een zestraps DSG de voorwielen aan. Presteren wil de eHybrid best: binnen 7,5 seconden zit hij op 100 km/h. Het accupakket, dat onder de achterbank zit, is 13 kWh groot en zou de Tiguan zo’n vijftig elektrische kilometers ver moeten brengen.

ZIN

We hadden kort de kans op een afgesloten testbaan de nieuwe eHybrid te rijden. We kunnen dus nog geen uitspraken doen over bijvoorbeeld het elektrische bereik van de auto, maar dat komt later nog wel in een praktijktest. Leveringen van de nieuwe versie zijn overigens voorzien voor rond de jaarwisseling. De eerste indruk is dat de Tiguan eHybrid er zin in heeft. Hij komt gemakkelijk en vlot van zijn plek, ook als je zuiver elektrisch rijdt. Dat kan overigens tot 130 km/h. Nu is het natuurlijk geen lichtvoetige sportwagen, hij weegt zo’n 1.750 kilo, maar over het algemeen beweegt hij zich soepel door het verkeer.

Bij de Tiguan valt hetzelfde op als bij de Golf GTE een aantal maanden geleden: als je vanaf constante snelheid plots wilt versnellen omdat je bijvoorbeeld wilt inhalen of invoegen, lijkt er een soort twijfel door de auto te gaan zodra je het pedaal stevig hebt ingedrukt. Als eenmaal door de elektronica is besloten in welke versnelling en met welke motoren er wordt versneld, gaat hij echter ook als een speer.

AANDACHT

Tegelijk met de buitenkant is ook het interieur aangepakt en daar geldt helaas dat niet elke wijziging een verbetering is. De draaiknoppen van de klimaatregeling zijn vervangen door aanraakgevoelige toetsen waarmee je onder meer door te ‘sliden’ de temperatuur kunt wijzigen. Fraai hoor, maar het vraagt meer aandacht dan de ouderwetse draaiknoppen. De Tiguan krijgt verder een nieuw stuurwiel en Volkswagens jongste versie van het infotainmentsysteem, een aanpassing die hand in hand gaat met de komst van een nieuw infotainmentscherm. Daarover is bij eerder ervaringen al een boel gezegd: het is niet per se een vooruitgang ten opzichte van het vorige systeem, dat zeer doordacht was.

De prijzen van de eHybrid zijn nog niet bekend. Dat komt onder meer doordat de Volkswagen op het moment van schrijven nog geen homologatie binnen heeft met officiële uitstooten verbruikcijfers.