Eerste rijtest: Volkswagen Taigun

Een jaar na zijn debuut op de autoshow van São Paulo wordt de Volkswagen Taigun blootgesteld aan de keiharde werkelijkheid van de openbare weg. De overgang van het felverlichte podium op de beursvloer naar het stoffige San Antonio de Areco met z'n typisch Latijns-Amerikaanse verkeerschaos had niet groter kunnen zijn. We moeten hier uitkijken dat we niet over het hoofd worden gezien. De Taigun is namelijk gebaseerd op de Up en is slechts 3,86 meter lang. En zo wordt de felblauwe concept-car bijna aan het zicht onttrokken door de VW Tiguan die ons begeleidt. De Up-SUV is ruim een halve meter korter dan zijn stalgenoot.

Ook de enorme kraters die zich hier in het wegdek bevinden, zijn een serieuze bedreiging voor het kostbare prototype. En dan te bedenken dat de Taigun gebouwd is om ook buiten de gebaande paden zijn mannetje te staan. Dat stelt productmanager Martine Biene althans. Niet dat de Taigun als serieuze offroader bedoeld is: het is een typische cross-over die vooral een hoge zitpositie en een stoer uiterlijk wil bieden. In de praktijk wordt dit soort auto's dan ook vooral gebruikt om stoepranden te bedwingen.

Dat Volkswagen dit autoconcept in de onderste regionen van zijn modellengamma positioneert, heeft twee redenen: in de eerste plaats worden er in het A-segment wereldwijd nu al zo'n 8,7 miljoen auto's per jaar verkocht – en volgens marktonderzoekers zal dat aantal in enkele jaren verdubbelen.

In de tweede plaats schittert een omvangrijk modellengamma in dit segment tot op heden door afwezigheid. "In vrijwel elke andere klasse zijn er heel veel verschillende carrosserievarianten leverbaar, van stationwagon tot MPV", aldus Biene. "Maar in het A-segment heb je alleen keus uit een drie- en een vijfdeurs hatchback. Met de Taigun kunnen we voor een nieuwe trend zorgen." Maar voordat het zover is, moet er eerst wel iets heel belangrijks gebeuren: de directie van het VW-concern moet groen licht geven. Weliswaar doet iedereen rond het project alsof dat slechts een formaliteit is, maar volgens Biene zijn er nog geen knopen doorgehakt. Als de marketingstrategen en boekhouders hun zegen eenmaal hebben gegeven, dan kan het echter heel snel gaan.

Dicht bij de realiteit

De Taigun oogt alsof hij morgen in productie zou kunnen gaan. In grote lijnen staat hier de auto die je naar verwachting over drie jaar in de VW-showroom kunt aantreffen. Zelfs de uit twee delen bestaande achterklep zal het productiestadium halen, omdat ze in Zuid-Amerika hun reservewiel nu eenmaal graag aan de buitenwereld tonen. En met zo'n groot reservewiel achterop is een in tweeën gedeelde achterklep een stuk handiger.

Ook het interieur van de Taigun staat dicht bij de realiteit, hier tref je geen stylingexperimenten aan die puur voor de show zijn bedoeld. Biene trekt aan de gele spanbanden van de portiervakken en laat ze tegen de deur knallen. Deze banden zou ze graag terugzien in de uiteindelijke versie, net als de in interieurkleur uitgevoerde bidons in de middenconsole en het docking station voor de mobiele telefoon, die het display daarboven verandert in een infotainment-centrale en navigatiehulp. Het binnenste van de Taigun doet met zijn contrasterende kleuren en fraaie materialen hoogwaardig aan, zeker voor een auto uit het A-segment. Bovendien oogt het voor Volkswagen-begrippen allemaal buitengewoon fris, levendig en zelfs een tikkeltje gedurfd. "Hiermee kunnen we het merk verjongen", is Biene van mening.

Dat de Taigun pas op zijn vroegst eind 2015, begin 2016 op de markt komt, komt doordat het Up-platform aangepast moet worden om als basis voor de compacte SUV te kunnen dienen. Zo zal de wielbasis met vijf centimeter worden vergroot, zodat hij plaats kan bieden aan vijf inzittenden – al blijft het natuurlijk een Up-afgeleide. De hoofd- en beenruimte zijn in elk geval toereikend voor twee volwassen. Die moeten dan wel genoegen nemen met een korte zitting en een nogal vormeloze achterbankleuning.

Montere paarden

Of de kleine SUV om imagoredenen ook vierwielaandrijving krijgt of dat het bij voorwielaandrijving blijft, is nog onbekend. Net als bij de Up is onder de motorkap van de Taigun altijd een dwarsgeplaatste driecilinder te vinden, die in atmosferische vorm 60 of 75 pk levert. Daarnaast wordt de productieversie ook leverbaar met een turbomotor, die ook dit studiemodel voortstuwt. De driepitter, die binnenkort debuteert in de Up GT, is goed voor 110 montere paarden en een koppel van 175 newtonmeter. Dat is meer dan voldoende om de krap 1.000 kilo wegende softroader vlot voort te bewegen. Hoewel de daadwerkelijke prestaties nog niet bekend zijn, hebben de technici berekend dat de Taigun in 9,2 seconden van 0 naar 100 km/h moet kunnen sprinten, om vervolgens door te stomen tot een topsnelheid van 186 km/h.

Aardgasversie

Ook de verbruikscijfers hebben de VW-ingenieurs al berekend. Met een gemiddeld verbruik van 4,7 liter per 100 km laat de Taigun zien dat je SUV kunt rijden zonder Greenpeace-aanhangers tegen de haren in te strijken. En 't kan nog zuiniger. Bij de geplande dieselversie zal er waarschijnlijk een 3 voor de komma staan. Voor de Europese markt wordt ook nagedacht over een aardgasversie. Niet heel avontuurlijk, maar wel lekker goedkoop. Het lijkt erop dat Volkswagen met deze mini-SUV eindelijk weer een trendsetter in handen heeft. De laatste jaren keek het merk lange tijd de kat uit de boom voordat het een nieuw segment betrad, maar met de Taigun loopt het weer voor de troepen uit, zoals ooit met de Golf GTI.