Volkswagen Sharan 2.8 V6 Highline (2001)

De Sharan behoeft weinig introductie, om het maar eens mooi uit te drukken. Uiteindelijk draait hij al een jaartje of zes mee. Kort geleden is hij nog eens is opgefrist, dat wel. Over een van de grootste noviteiten - de nieuwe V6-motor - praten we iedereen zo meteen even bij. Voor degenen die hem de afgelopen zes jaar hebben gemist: een zeker in deze luxe versie buitengewoon chique MPV. Sierlijk gestroomlijnd, fraaie wielen met dikke banden, een stel dakrelingen... afijn: the works, zoals de Britten dan zeggen.

Fraai interieur

Ook van binnen niets te zeuren. Fraaie materialen voor dashboard en deurpanelen, een met gecombineerd leer en suède bekleed meubilair, houten paneeltjes en zo"n beetje alle luxe die je maar kunt wensen. Inclusief een blaartrekkend kostbaar radio-navigatiesysteem van dik over de 10 mille (e 4.500). Geen kwantumkorting, kennelijk. In het veen kijkt men uiteindelijk niet op een turfje of twee, drie...
Met alle stoelen op hun plek kun je achterin net een stuk of twee grote koffers kwijt. Staand op hun kant dan. Zeker niet meer. Voorin vind je uiteraard een prima stel fauteuils, lekker stevig en sportief geprofileerd. Misschien hadden ze iéts breder mogen zijn. Op de verschuifbare middenrij gaat het ook heel best. Meer dan zat hoofd- en beenruimte en goed gevormde stoelen. Met telkens twee armsteunen zelfs. Het zitvlak mocht wel iets hoger zijn. Een klassiek probleem met MPV"s die zo"n uitneembaar interieur hebben. Helemaal achterin - in de derde rij - valt het zeker niet tegen. Ook volwassen personen kunnen daar wat de ruimte aangaat net zitten. Maar vanwege de lage daklijn en het lage zitvlak zullen het de koters wel worden.
Overigens heeft de Sharan achterin die afzonderlijke uitstroomopeningen voor de climatronic. In het dak, onder andere.

Vroaaarrrr...

Dan de 2.8 V6 met Tiptronic 5-versnellingsautomaat. Een meer dan imposante aandrijflijn, je kunt niet anders zeggen. De automatisch én sequentieel te schakelen bak is een genot en ook de zespitter (150 kW/204 pk bij 6200 toeren) is waarlijk niet gering. Zijn maximale koppel meet 265 Nm bij 3400 tpm. Dat van die toerentallen melden we er niet zomaar bij, het geeft namelijk aan dat hij toeren wil maken om echt stappen te nemen. Veel toeren. Maar dan gebeurt er ook wel wat. In onze aantekeningen vinden we zelfs de volgende opmerking terug: "Op kruissnelheid loopt hij zijdezacht, maar bruut geweld als je het gas stevig intrapt." Dat mag je rustig letterlijk nemen. De zescilinder gaat met een luide, diepe en sonore ronk aan het werk en sleurt er geweldig aan. Zó hard, dat het onderstel zich even schrap moet zetten. Zelfs rechtdoor rijdend voel je soms wat reacties in de besturing, en in een bocht moet je de boel helemaal met beleid bedienen. Anders verlaat je beslist onderstuurd het wegdek. Doe je het met iets meer verstand, dan blijkt hij weliswaar nogal over te hellen, maar toch heel verdienstelijk een bocht te nemen. Deze Sharan weegt trouwens ook een hele dikke 1600 kg. Als je het allemaal nog eens op een rijtje zet, is dit vanwege de power en de voorwielaandrijving misschien niet de gelukkigste combinatie. Wie redelijk rustig rijdt en de motor vooral kiest vanwege zijn ontspannen prestaties is prima bediend, dat wel. Maar rijders met iets meer dynamiek in de aderen kunnen echt veel beter kiezen voor de Sharan V6 met 4Motion (vierwiel)aandrijving. Wie er wat steviger tegenaan gaat, merkt namelijk meteen dat de auto nu en dan de kluts kwijtraakt. Enneh: nee, een automaat met 4M kan niet. Is geen plek voor in het vooronder. Het betere recept wordt dan: V6, handbak, 4Motion.
Tot slot nog een opmerking over het verbruik: dat beloopt gemiddeld 12,1 liter op 100 kilometer. Duidelijk aan de forse kant. Vooral omdat we vrij rustig hebben gereden. Op gasgeven reageert de auto kribbig, maar als reisauto is hij subliem. even afgezien van zijn geringe actieradius misschien.