Volkswagen Passat 1.9 TDI - 1997 – 759.589 km - Klokje Rond

De Volkswagen Passat van de generatie B5 was nog maar nauwelijks op de markt of Hans Lijding sloeg zijn slag. “Destijds was ik één van de eersten met dit model in Nederland; toen ik hem kreeg, moest de stationwagonversie zelfs nog worden gelanceerd. Ik had mijn oog laten vallen op een Golf met de 110 pk TDI, maar toen ik een proefrit maakte in de Passat, wist ik bij de eerste kruising al dat dit hem moest worden. Dan maar met een wat kleinere motor.” De TDI, met directe brandstofinjectie, was destijds het neusje van de zalm. Vandaag de dag moet je goed uitkijken dat je geen bekeuring krijgt als je er een milieuzone mee in rijdt. “Desondanks zal hij voor mij altijd mijn groene diesel blijven”, lacht Hans. “Best kans dat je er in 2025 nergens meer mee mag rijden, maar tegen die tijd zal hij wel door zijn kilometers heen zijn.” Overigens krijg je Hans niet gek met een milieuzone. “Dan pak ik het openbaar vervoer ...”

Hoe Hans aan al die kilometers kwam? Nou, niets bijzonders eigenlijk. In de afgelopen jaren reed hij vanuit zijn woonplaats ’s-Heerenberg naar werkplekken in Varsseveld, Leusden, Harderwijk en Tiel. “Verder heb ik familie in Brabant en Winterswijk. En dan zijn er nog de vakanties. We gaan met de caravan en dan blazen we zo drieduizend kilometer weg. Toen ik de auto precies twintig jaar had, passeerden we de 700.000 kilometer.” De vaste vraag aan mensen die al zó lang in een auto rijden, stellen we ook aan Hans: is hij nooit gaan vervelen? “Ik ben hem in al die jaren nooit zat geworden. Ik ga er alleen maar meer van houden”, is het welluidende antwoord. “Ik hoop er nog zeven of acht jaar mee te kunnen rijden. Tegen die tijd ga ik met pensioen en heeft hij zijn diensten wel bewezen.”

MEER VAN HOUDEN

Joep is inmiddels terug van zijn proefrit. Die is geheel volgens verwachting verlopen. “Deze auto rijdt al net zo goed als hij er uitziet. Ik heb gemerkt dat de hydraulische klepstoters wat lawaaiig zijn; dat hebben we eerder meegemaakt bij een TDI met zo veel kilometers. Verder vind ik dat de koppeling wat hoog aangrijpt.” Daar valt Hans Joep meteen de in de rede. “De koppeling is een keer gewisseld omdat de garage dezelfde klacht had geconstateerd. Maar na demontage bleek dat hij pas zestig procent versleten was. Met deze koppeling werd ook al gezegd dat die te ver versleten was, maar ik heb hem dus niet meer laten vervangen. Inmiddels ben ik er met de caravan mee in Noorwegen geweest en dat gaf geen centje pijn. Die koppeling is dus nog dik in orde.” Aan alles merk je wel dat Hans secuur met zijn auto omgaat. “

Wat nodig is, wordt gedaan; ik denk dat ik gemiddeld € 1.500 per jaar aan onderhoud uitgeef. Het is niet de auto waarmee je drie jaar zonder onderhoud gaat rijden, dan is hij daarna natuurlijk in één keer afgeschreven. Elk jaar krijgt hij dus zijn portie.” En daar gaat Hans best ver mee. Hij wijst ons op schroeven onder aan het portier die hij heeft laten vervangen. “Die waren roestig en daar stoorde ik me aan. Dus gingen er nieuwe in.” En de roestbubbels die we vinden op het spatbord, staan voor de volgende keer op de nominatie om te worden gerepareerd. “Die had ik natuurlijk zelf ook allang al ontdekt.”

Zo lukt het dus om de Passat vrijwel in nieuwstaat te houden. Al het onderhoud laat Hans vanaf de eerste dag doen door de Volkswagen-dealer. Daar hoort Joep van op. “Meestal zie je dat de kennis voor oude modellen daar verdwijnt. De mensen die daar nu werken, hebben niet de cursussen gedaan die hoorden bij de auto toen die op de markt kwam. Je moet geluk hebben dat er nog iemand rondloopt die weet hoe deze auto precies in elkaar zit.” Als Joep een duik onder de motorkap neemt, is hij opnieuw onder de indruk. “Ik vind het een hele eer om deze auto te mogen bekijken”, zegt onze doorgaans zo kritische techneut. “Moet je eens zien: zelfs de remvloeistof is kraakhelder ...”

RETOURLEIDING

Als Joep wat dieper in de motor duikt, komt er toch een klein gebrek aan het licht. “De retourleiding van de turbo lekt wat olie en een leiding van de stuurbekrachtiging is aan het zweten. Het is nog niets ernstigs, maar toch zou ik je adviseren er iets aan te doen. Bijhouden is het sleutelwoord. Nu kun je nog zien waar de problemen vandaan komen.” Het spreekt voor zich dat Hans die woorden in zijn oren knoopt. Reken maar dat de gebreken op zijn to-do-lijstje worden gezet. Eén van de geheimen van Hans is dat zijn auto altijd binnen staat. “Alleen tijdens een verbouwing heeft hij ooit een paar maanden langs de straat gestaan. Verder staat hij altijd binnen.

Ik poets hem verder drie keer per jaar en één keer in de drie weken wordt hij gewassen.” Het kan niet voorkomen dat we toch wat roest vinden onder aan de bodem van de auto. “Volkswagen maakte in deze jaren kwalitatief zeer goede auto’s. Roesten doen ze eigenlijk nooit”, vertelt Joep. “Je ziet dat de bodem ter bescherming is voorzien van een laag bitumen. Die begint echter los te laten. Eigenlijk zou je dat met teer of tectyl bij moeten werken.” En hij wijst Hans nog op scheurtjes in de rubbers van de achteras. “Die zou je ook eens moeten laten vervangen binnenkort. Dat draagt bij aan een betere wegligging.” Ook bij het controleren van de ophanging en de banden is het tevredenheid wat de klok slaat bij Joep. De Passat staat op prima Michelins en van speling is waar dan ook geen enkele sprake. “Wel is er een kleine slag in het wiel rechtsachter. Daar merk je tijdens het rijden niets van. Dat gebrek wordt netjes verbloemd met balanceerlood.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Wat een heerlijk rijdende auto is dit; je voelt aan alles dat hij nog in uitmuntende staat is. Meteen bij het wegrijden viel op dat de koppeling wat hoog aangrijpt en de auto een beetje trilt als je hem niet op een hele specifieke manier behandelt. Dat is dan ook meteen het enige waaraan je duidelijk merkt dat de auto wat meer kilometers heeft gelopen. Na een lange rit lijken de hydraulische klepstoters wat luidruchtig, maar daar wordt de auto nog veel ouder mee.”