Toyota Yaris GRMN (2018)

Je zou kunnen zeggen dat dit een zinloze test is. Waarom een auto testen die niet te koop is? Nou, omdat de Yaris GRMN wel eens de voorbode zou kunnen zijn van veel meer leuks uit Toyota's sportieve koker. En dan is het goed om te kijken hoe serieus we de Japanners moeten nemen. We hebben het immers een tijdje zonder Toyota moeten doen op sportief vlak. Goed, er is nog een GT86, maar het overgrote aanbod in de catalogus bestaat uit brave, politiek correcte hybrides en ander verstandig spul. Dat is wel eens anders geweest. We denken met weemoed terug aan de tijden dat Carlos Sainz (senior) in het WRC de beest uithing met zijn woeste Celica, je kon vervaarlijke Supra's bestellen en de T Sport-versie van de Corolla was niet extreem bruut, maar had een bovengemiddeld scherp randje. Begin deze eeuw werd er zelfs een heus Formule 1-team uit de grond gestampt. Zeven jaar en een paar miljard euro later werd deze kansloze missie echter gestaakt, want het bleek een bodemloze put. De Prius nam een vlucht, hybride rijden stond boven aan de prioriteitenlijst en het was gedaan met de 'leuke' modellen van Toyota. De (wél leuke) GT86 was toevallige bijvangst van Subaru. In de enduranceracerij maakte Toyota goede en succesvolle sier met de combinatie van fossiele brandstof en elektrokracht, maar behalve de twee zeperds tijdens de 24 Uur van Le Mans (waarbij de auto's in het zicht van de haven strandden) viel dat niemand op. Om de kerk weer een beetje terug in het midden te krijgen, riep grote baas Akio Toyoda – zelf groot autosportfan – op tot meer emotie en sportiviteit in het Toyota-gamma. Een nieuwe Supra staat in de startblokken en hij gaf de techneuten in het test- en ontwikkelingscentrum bij de Nürburgring de vrije hand om van de goedmoedige Yaris een circuitbeest(je) te maken dat het kan opnemen tegen de gevestigde orde. Dat is, in een notendop, de ontstaansgeschiedenis van de Yaris GRMN. De afkorting staat voor Gazoo Racing Masters of the Nürburgring. Gazoo Racing is de autosportafdeling van Toyota, de laatste twee woorden spreken voor zich. Misplaatste arrogantie of ware woorden?

Bewezen toppers

Voordat we het asfalt opzoeken, nemen we even de hardware van de Yaris GRMN met je door. In vergelijking met een standaard-Yaris ligt de GRMN 30 mm lager boven het asfalt en is de auto maar liefst 60 procent stijver. De huis-tuin-en-keukendempers zijn vervangen door exemplaren van Sachs, de uitlaat is ingekort, er zitten potente remmen op die huizen in 17-inch BBS-lichtmetaal, de stabilisatorstang is dikker, tussen de veerpoten loopt een extra verstevigingsstang en het feest wordt gecompleteerd door een mechanisch Torsen-sperdifferentieel. De Yaris heeft een 1.8 met compressor, een blok van eigen makelij dat via Lotus – we kennen deze motor uit de Elise – weer in een Toyota is beland. Met een vermogen van 212 pk zijn we benieuwd hoe dit pretpakket in het echt uitpakt!

Pwááááááááááp!

In minder dan 6,5 seconden moet de GRMN naar de 100 km/h kunnen knallen. Dat gaan we eens uitproberen. Hulpsystemen uit, de naald van de toerenteller stabiel rond de 3.500 en bam, los die koppeling! Met veel gekerm laten de Bridgestones Potenza hun handtekening achter op het asfalt en de toerenteller schiet als een bezetene naar het rode gebied. Onder ons razen de uitlaatgassen met veel kabaal richting de uitgang. De supercharger vult met z'n kenmerkende gehuil het gebrul van de viercilinder aan. Pwááááááááááp! Door naar de twee. De slag van het koppelingspedaal is belachelijk kort, evenals de slagen die de bak maakt. Haha, wielspin in twee! De kleine Yaris maakt er een spektakelstuk van. Tussen de 5.000 en 7.000 toeren is deze motor op zijn best en voor je het weet, ben je eraan verslaafd. Hoe meer je de Toyota op zijn falie geeft, hoe meer hij ervan geniet. Dan merk je dat deze auto is ontwikkeld op het circuit, waar het volle potentieel zich pas openbaart als de grenzen worden opgezocht. En die liggen bij de GRMN ver weg, voor een compacte auto als deze althans. Insturen gaat niet superdirect, maar wel met veel gevoel — wat belangrijker is. Dankzij het sperdifferentieel kun je de voorwielen plaatsen waar je ze wilt hebben; even liften resulteert in een gretig naar binnen duikende neus, gas erbij en de auto zoekt zonder doorslaande voorwielen een mooie exit van de bocht op. De tractie is geweldig. De achterkant van de Yaris is vrij stabiel. Je moet flink forceren om iets van overstuur te creëren. Het is zeker geen listige auto. Vanaf de eerste meters weet je dat het onderstel van de GRMN zeer solide is. Dat is lastig uit te leggen, maar zoiets voel je. En het is zeker niet plankhard. Stevig, absoluut, maar met voldoende comfort om een klinkerweg niet tot een martelgang te maken. Kortom, de Yaris GRMN weet te overtuigen als het op rijden aankomt. Minpunten? Die zijn er ook. De grootste is de zitpositie: de (verder uitstekend zittende) sportstoel kan niet laag genoeg en het stuur is niet ver genoeg axiaal verstelbaar. In een sportieve auto wil je met je kont op de kiezels zitten en het stuur ver naar je toe kunnen halen. Overige kritiekpunten hebben een subjectiever karakter. Zo is het interieur op het GT86-stuur en de sportstoelen na behoorlijk slaapverwekkend en hebben we niemand gesproken die erg onder de indruk was van het koetswerk van de gepeperde Toyota. Het zou allemaal wel iets dikker mogen. Alleen een dakspoiler, een diffuser en wat stickers zijn niet genoeg voor een intimiderende road presence.

Van de zotte

Vooral vanwege zijn vrij hoge CO2-uitstoot prijst de Yaris GRMN zichzelf bij voorbaat uit de markt. € 46.000 voor een B-segment-hot hatch is van de zotte, maar toch heeft Toyota alle 400 voor Europa bestemde exemplaren al weten te slijten. Vijf daarvan kregen een Nederlands kenteken, exclusiviteit gegarandeerd dus. Stel dat de Yaris GRMN op een aanvaardbaar prijsniveau zou zitten van zo'n € 34.000. Is het dan een winnaar? Ja en nee. Ja vanwege zijn spectaculaire aandrijflijn en uitstekende onderstel, nee vanwege zijn matige zitpositie en vrij doorsnee in- en exterieur. Als deze GRMN echter een voorbode is van wat we in de toekomst mogen verwachten van Toyota, kunnen we daar alleen maar heel blij van worden. De kunde is er, maar het oog wil ook wat.