Toyota Corolla 1.2 Turbo Dynamic - Test

Dat er wel meer mensen zijn die Toyota met hybride associëren, merk je meteen als je de verkoopmix gaat bekijken. Daaruit blijkt dat 72 procent van de kopers kiest voor de 1.8 Hybrid en 25 procent voor de 2.0 Hybrid. Dat betekent dat een schamele drie procent van alle verkochte Corolla’s de 1,2-liter turbo betreft. Pakken we de kille cijfers er bij, dan is er maar één zaak die duidelijk voor de non-hybride pleit: er mag 1.300 kilo op de trekhaak, bij de hybride blijft dat be perkt tot 750 kilo. Voor degenen met een caravan is de keuze voor de 1.2 dus een uitgemaakte zaak. Maar als we een week op pad gaan met de simpelste Corolla, blijkt dat er nog wel meer redenen zijn om hem boven een hybride te verkiezen.

Instappen en wegwezen: dat is het devies bij onze Manhattan Grey Metallic (meerprijs € 795) Corolla. Het blijkt een gemak kelijke kompaan met simpele bediening. Zelfs bij de multimedia zijn er geen klachten over de ergonomie. Alles laat zich intuïtief bedienen, maar onze standaardklacht blijft staan dat het allemaal niet al te modern oogt en het niet vlugste systeem is dat we kennen. Ben je eenmaal met de Corolla onderweg, dan ontpopt de auto zich tot een Japanner volgens het boekje. De zesbak schakelt trefzeker – misprikken is eigenlijk niet mogelijk – en hij valt op door zijn lichtvoetige karakter. Het is een prettig en scherp ding. De afstemming van het onderstel zal ook weinig mensen tegenstaan; nimmer heb je het idee dat hij te week of te hard is. Daar is goed over nagedacht.

Het is zo’n auto die je onverwacht verrast: de simpelste Corolla levert een flinke dosis rijplezier. Het is goed gezelschap om mee onderweg te zijn. Nog een veer die we graag in het achterste van de Corolla willen steken, betreft de veiligheidssystemen. Waar zaken als adaptieve cruisecontrol en rijbaanassistenten zich vaak ontpoppen tot opdringerige oppassers die soms hard ingrijpen en je om de haverklap lastigvallen met piepjes en pingels, werkt het in de Corolla allemaal subtiel en ongemerkt. En mocht het toch op je zenuwen gaan werken (zoals bijvoorbeeld de piep voor de waarschuwing voor een flitspaal), dan weet je in een mum van tijd hoe je het kunt uitschakelen.

LICHTER EN STRAKKER

We hebben het geluk dat in onze duurtestgarage de Corolla 2.0 Hybrid Touring Sports dienstdoet. Als we na een paar dagen de 1.2 turbo lekker in de billen hebben zitten, wordt het tijd om eens over te stappen. Wat dan meteen opvalt, is dat de hybride een stuk logger aanvoelt en wat weker op zijn veerbenen lijkt te staan. Niet iets waarvoor de gemiddelde Corolla-koper een auto zal laten staan, maar toch: het sterkt ons in de gedachte dat als het om rijplezier gaat, die simpele 1.2 zonder poespas de voorkeur krijgt.

Door naar het hatchback-gedeelte van deze auto. Hij heeft een kortere wielbasis dan de Sports Tourer én de sedan. Die kortere afstand tussen de vooren achteras helpt natuurlijk mee aan zijn plezierige weggedrag. De sedan is niet echt een alternatief voor deze versie: die is er namelijk alleen als hybride. Dat de kofferruimte minder ruim is dan bij de stationwagon, spreekt voor zich; je levert om precies te zijn 237 liter in. Maar de bagageruimte in de hatchback is zeker niet krap en bovendien lekker diep. De korte wielbasis wreekt zich pas als je zoekt naar ruimte op de achterbank. Bij de sedan en Sports Tourer hebben we daar geen klachten over, maar bij de hatchback vinden we die toch wat onder de maat. Helemaal als je bedenkt dat de Corolla toch vooral een allround gezinsauto moet zijn.

Dan de motor: hoewel je zou verwachten dat in deze tijd van downsizing een driecilinder dienstdoet, is de 1,2-liter turbo van de Corolla toch een echte vierpitter. En noem ons maar ouderwets, maar zo’n motor heeft bij ons nog altijd de voorkeur. Een driecilinder blijft een compromis, waarbij met dikke rubbers en steunen wordt gezorgd voor een trillingsvrije loop. Een viercilinder is beter in balans en zorgt op een veel natuurlijkere manier voor een fraaie loop. Maar de viercilinder 1,2-liter turbo levert slechts 115 pk. In de dagelijkse praktijk kom je daar niets mee tekort en de auto presteert voldoende. Toch zouden we je nog wel eens willen spreken als je in deze auto met een compleet gezin (en/of de caravan!) over de Alpen moet. Reken maar, dat de motor er dan een zware taak aan krijgt.

Want onderweg met onze 2.0 Hybrid duurtester merken we ook dat die toch wel wat gewilliger vooruit gaat; nogal wiedes met 180 pk onder je voet. En als we dan toch zo gezellig kritisch zijn, dan willen we het ook nog even hebben over de banden. Toyota kiest ervoor om de Corolla af te leveren op Falken banden. Over de grip hebben we geen klagen, maar lawaaiig zijn ze wel. Het is niet de meest gelukkig auto-bandcombinatie die we kennen. Sterker nog: regelmatig heb je het idee dat ze afdoen aan het comfort dat de Corolla biedt.

RATIO EN PORTEMONNEE

Toyota-rijders kennen we als mensen die hun auto kiezen met ratio en hun portemonnee; ze zijn zeker niet in de eerste plaats op zoek naar een scherp sturende auto. Dus komen we bij de vraag of de 1.2 turbo de voorkeur krijgt boven een hybride. We moeten dan eerst vragen hoé je de auto gebruikt. Rijd je veel snelwegkilometers, dan heb je weinig voordeel van het hybridegedeelte van een Toyota. Onze duurtester laat op het moment, na een flinke escapade op de snelwegen door Europa, bijvoorbeeld een verbruik zien van 1:16. En dat terwijl 1:20 ook gemakkelijk mogelijk is als je hem anders gebruikt. Bij de 1.2 komen we gemiddeld uit op 1:15,6, verdeeld over tankbeurten van 1:16,1, 1:13,9 en 1:16,9. En veel gemiddelder dan de ritten die we daarmee hebben gemaakt, wordt het niet. Beslist niet onzuinig dus, maar het grote verschil met de concurrentie is er niet meer.

De meerprijs van een Hybrid ten opzichte van onze normale Corolla is niet wereldschokkend. Dat komt mede doordat de hybride wordt gepamperd met een flinke bpm-korting dankzij zijn lage CO2-uitstoot. Op deze 1.2 zit zomaar even € 6.789 bpm en op een hybride slechts € 1.222. Toch kun je voor de € 2.380 die de 1.2 minder kost dan de 122 pk sterke 1.8 Hybrid in hatchback-formaat, aardig wat liters tanken. Daar komt bij dat de 1.2 in een lagere mrbklasse valt, al blijft dat voordeel beperkt tot een paar tientjes per kwartaal. Al met al wordt het een interessante rekensom, die bij best veel kopers in het voordeel van de 1.2 kan uitvallen. Best jammer dat hij een rol in de schaduw speelt van zijn hybridebroertjes. Wij zouden het wel weten.