Toyota Camry (2018) - Test

Wie vroeger een taxi bestelde, kon er bijna automatisch van uitgaan dat er een Mercedes-Benz kwam voorrijden. In het hybride- en elektrotijdperk is echter alles anders, want kijk maar eens hoeveel Tesla's er met blauwe platen rondrijden. Ook Toyota kon vanaf volgend jaar best eens een stukje van dit marktsegment gaan veroveren, want vanaf voorjaar 2019 staat de nieuwe Camry in de showroom. Om te kijken of de grote Toyota bij ons in de smaak zal vallen, reizen we af naar Barcelona, waar het Japanse merk het model afstemt op de Europese markt. Het is lang geleden dat ze dat voor het laatst hebben gedaan, want vooral door het ontbreken van een dieselmotor verdween het model in 2004 in ons continent van de markt. En dat terwijl het de populairste middenklasse-sedan ter wereld is, vooral de Amerikanen en de Russen zijn gek op de Camry. Sinds 1982 wist het Japanse merk in honderd landen in totaal meer
dan 19 miljoen exemplaren van de verschillende Camry-generaties te slijten.

NIEUWE POGING

Nu de dieselmotor steeds minder populair wordt, ziet Toyota zijn kans schoon. Het merk waagt een nieuwe poging. Na 15 jaar keert de Camry namelijk weer terug in de Nederlandse showrooms. Dit keer krijgt hij echter twee krachtbronnen mee, want de Camry wordt bij ons uitsluitend leverbaar als hybride. En niet alleen dat maakt hem uitermate geschikt als taxi, ook in andere opzichten weet het model te overtuigen. Zo is het ruimteaanbod zowel voor- als achterin dik voor elkaar en ook op de instap valt niets aan te merken. Onze testauto heeft ook elektrisch verstelbare rugleuningen achterin. Met een knopje in de neerklapbare middenarmsteun kun je de leuning naar voren of naar achteren laten bewegen.

Om één en ander in perspectief te plaatsen: de graadmeter voor het ruimteaanbod achterin is de Skoda Superb. Die heeft een wielbasis van 2,84 meter, waardoor je je benen achterin over elkaar heen kunt slaan. En dat kan dus ook in de Camry! Die heeft namelijk een wielbasis van 2,83 meter. Je hebt het gevoel dat je een upgrade naar een hogere klasse krijgt, dus dat je voor een viersterrenkamer hebt betaald en een vijfsterren-onderkomen hebt gekregen.

Genoeg gejubeld, het is tijd om te gaan rijden. Dan volgt in eerste instantie toch even een teleurstelling. Nee, deze auto is niets voor mensen met een zware rechtervoet. Als je het gaspedaal intrapt alsof je op de vlucht bent voor de politie, reageert hij net zo onwillig als de dorpsagent die te voet de achtervolging inzet. Toyota heeft deze Camry voorzien van een nieuw ontwikkelde 2,5-liter benzinemotor, een nikkel-metaal-accu heeft een plekje gekregen onder de achterbank. Het hybridesysteem levert een totaal vermogen van 218 pk. En net als bij alle andere hybridemodellen zorgt een traploze automaat voor de krachtverdeling. Jammer dat de verbrandingsmotor bij het accelereren geluiden voortbrengt alsof hij wordt mishandeld. De viercilinder klinkt alsof hij wil racen, niet alsof hij brandstof wil besparen. Bovendien is het onderstel vooral op comfort gericht.

Gevoelsmatig zit de Camry niet op bochten te wachten. Best jammer, want de besturing is daar direct genoeg voor. Hij is het meest in zijn element in situaties waarin je de voordelen van de hybride aandrijflijn maximaal kunt benutten: in stadsverkeer, tijdens het remmen en het recupereren van de accu en het geruisloos accelereren dankzij de elektro-ondersteuning. Daarbij maak je er al snel een sport van om de meter in het instrumentarium in het groene gebied te houden. Zo kun je toch lol hebben met deze Toyota.

Op zich heeft de grote Japanner dus genoeg te bieden om de Europese concurrentie het hoofd te bieden. Eindelijk levert het merk weer een comfortabele grote sedan. Dat hij als hybride op de markt terugkeert, past uitstekend bij het merk. In de stad is hij het meest in zijn element, hier kun je prima verbruikscijfers realiseren; ruim 1 op 20 is geen enkel probleem als je een beetje rustig aan doet. Genoeg kwaliteiten dus, maar alles valt of staat uiteindelijk met de prijs die Toyota eraan hangt.