Test: Volkswagen Polo

De Volkswagen Polo is in Nederland niet de gedoodverfde nummer één, maar stond in het recente verleden wel geregeld op die plek. Dat was voor het laatst zo in 2018. Een jaar later moest hij nog alleen de onwaarschijnlijk succesvolle Tesla Model 3 voor zich dulden, maar in 2020 werd de Volkswagen zelfs uit de top drie verstoten. Dat gebeurde in 2021 andermaal. Een vierde plek is nog steeds heel goed, maar het toont wel aan dat een Duitse compacte hatchback in een door belastingmaatregelen, coronacrisis en chiptekorten geteisterd autolandschap niet meer vanzelfsprekend de koppositie pakt. De huidige, zesde generatie van de Polo verscheen in 2017 en krijgt net als al zijn voorgangers na enkele jaren een facelift. Bij de vorige generatie van de Polo had die weinig om het lijf, maar dat is nu wel anders. We noteren andere koplampen, een nieuwe grille en een dikkere voorbumper, tweedelige achterlichten en een achterbumper waarin nu losse reflectoren zijn ondergebracht.

Significante wijzigingen
Ook in het interieur verandert er het nodige. Zo is er een nieuw stuurwiel, dat we eerder zagen in de Golf. Ook diens ‘sliders’ voor de temperatuur vinden we terug, zij het in een los paneeltje en alleen als de koper kiest voor automatische klimaatregeling. Een digitaal instrumentarium is nu standaard, de dashboardverlichting ging van rood naar wit en er is wat gemorreld aan opties en uitrusting, wat onder meer resulteert in het verdwijnen van de mogelijkheid om je interieur een andere kleur dan zwart te geven. Niets schokkends, maar toch significante wijzigingen.
Wat blijft, is dat het Polo-binnenste net zo gedegen overkomt als de buitenkant. Je kunt het saai noemen, maar het rechtlijnige interieur ziet er nog steeds modern uit. Mede dankzij het in zachte kunststof uitgevoerde dashboard is de kwaliteitsindruk bovendien ook uitstekend. De Volkswagen heeft een snel en logisch ingedeeld touchscreen, dat zich bovendien laat uitbreiden met moderne functionaliteit als draadloze Android Auto en Apple CarPlay.

Beschaafd
In technisch opzicht verandert er eigenlijk niets aan de Polo, want mild-hybrid techniek bewaart Volkswagen nog even voor grotere modellen. Dat betekent dat de 1.0 TSI met 95 pk als vanouds de motor is waar de meeste kopers bij uitkomen. Daaronder is er nog de atmosferische basismotor met 80 pk, dat is een echte showroomlokker en de 110 pk motor is voor veel kopers simpelweg te duur. Met de ‘middenmotor’ is de Polo de minst krachtige auto uit deze test, maar voor Nederlandse omstandigheden voldoet het allemaal prima. Zeker voor een kleine driepitter is het blokje ook nog eens erg beschaafd, terwijl de tegen bijbetaling verkrijgbare DSG-automaat snel en schokvrij schakelt. Toch zijn er ook nadelen. Zo is de DSG weliswaar iets beter afgesteld dan voorheen, maar heeft hij nog steeds de neiging om razendsnel op te schakelen. Bij 50 km/h staat de bak al in zijn 6. Dat betekent vaak een wat brommerige motor, maar ook een soms wat lompe, schokkerige reactie als er toch ineens moet worden versneld en de bak in één klap meerdere verzetten terug moet schakelen. Ook vanuit stilstand is er een duidelijke vertraging merkbaar, wat irritant kan zijn bij drukke kruispunten of rotondes. Toch blijft de Polo als totaalpakket een bijzonder fijne auto. Hij is zeker niet spannend of speels, maar voelt in alles aan als een serieuze, comfortabele en volwassen auto. Op de snelweg houden we het in deze auto dan ook goed uit, ook omdat het geluidsniveau hier prettig laag blijft.
Een sterk punt van de huidige Volkswagen Polo is zijn ruimteaanbod. Dat begint al voorin, waar de Volkswagen de ledematen volop lucht geeft. En op de achterbank van de Polo kun je tot een lengte van zo’n 1,90 meter prima zitten. Ook is de Volkswagen een prima keuze als er een kinderwagen bij hoort, want met 355 liter is het Polo-bagageruim riant. De Polo is daarmee zonder meer bruikbaar als volwaardige gezinsauto.