Test: Seat Tarraco 1.4 e-Hybrid

Seat keek de kat lange tijd uit de SUV-boom voordat het er in korte tijd drie voorstelde: de Arona, Ateca en de Tarraco volgden elkaar in razend tempo op. Die laatste is er vooral voor mensen die voorheen een Alhambra reden. Enorm veel inhoud en optioneel voorzien van zeven zitplaatsen. Helaas moet al die inhoud wel door de lucht worden verplaatst en dat betekent vaak een behoorlijk verbruik en daarmee in Nederland meteen ook een behoorlijke prijs. Seat ziet de oplossing voor dat probleem in de plug-in hybride aandrijflijn. Ogenschijnlijk met succes, want voordat de fiscus zich ermee bemoeit, is de Tarraco 1.4 e-Hybrid bijna € 8.500 duurder dan een 1.5 TSI met DSG, terwijl dat verschil bij het op kenteken gaan geslonken is naar nog geen € 2.500. Terwijl je voor dat geld wel 245 pk krijgt. Evenveel als de 2.0 TSI, die € 15.000 meer moet kosten.

Gunstige kosten
Zo rijd je voor minder dan € 50.000 in een forse SUV die heel behoorlijk presteert, potentieel gunstige brandstofkosten heeft en ook nog eens erg veel kan meenemen. Want als je aan de 610-1.770 liter van de Spanjaard niet genoeg hebt, moet je echt eens langs bij een psycholoog om aan je verzamelwoede te werken. Op de achterbank kun je bovendien zelfs boomlange volwassenen kwijt en hoewel voorin duidelijk is dat de Tarraco niet tot de nieuwste generatie van het Volkswagen-concern behoort, werkt het grotendeels logisch. Een uitgebreid en snel multimediasysteem (dat wel iets meer sneltoetsen zou mogen hebben) wordt bijgestaan door een prima digitaal instrumentarium en voldoende fysieke bedieningstoetsen om zaken als airco en rijmodus snel te kunnen regelen. Eigenlijk is er maar één echte grote tegenvaller: de derde zitrij kun je op alle Tarraco’s bestellen, behalve op de versies met plug-in hybride aandrijflijn.

Alleen op de voorwielen
Vanaf de stilstaande start heeft de stekker-Spanjaard het nadeel dat alle 245 pk via de voorwielen naar het asfalt moeten. Bij Seat valt er op dit vlak helemaal niets te kiezen: vierwielaandrijving staat niet op de optielijst. De elektromotor is met 117 pk overigens lekker krachtig. Dat betekent dat je bij puur elektrisch invoegen op de snelweg in elk geval geen kalender nodig hebt om het eind van de sprint te bepalen. Bovendien is het makkelijk om elektrisch te blijven rijden; alleen door de kickdown-weerstand in het gaspedaal heen te trappen, activeer je de 1.4 TSI. Dat gebeurt dus niet per ongeluk. Als geheel maakt de plug-in hybride aandrijflijn van de Seat een prima indruk, al lijmt de zestraps DSG de overgang van elektrisch naar hybride niet heel rimpelloos aan elkaar.
Het gaat te ver om de Tarraco echt dynamische kwaliteiten toe te dichten. Daarvoor weegt hij te veel en zijn de banden te veel gericht op lage rolweerstand. Toch rijdt Seats grootste prettig en voorspelbaar. Alleen op echt korte oneffenheden voel je dat er veel massa moet worden gedempt. Voor de rest rijdt de Tarraco prettig comfortabel, zonder grote concessies te doen aan de wegligging.
In deze uitmonstering is de Tarraco niet overdreven rijk uitgerust, ondanks het prijskaartje van € 45.750. Leren bekleding, een head-up display, stoelventilatie en een derde zitrij moet je bijvoorbeeld ontberen en dat zijn doorgaans dure opties. Daarbij is de garantie met vier jaar of 100.000 kilometer niet overdreven ruimhartig, vergeleken bijvoorbeeld met de concurrentie uit Azië. Daar stelt de Tarraco aantrekkelijke 20-inch wielen en een trekhaak tegenover.