Test: Lexus IS 500 F Sport Performance -'Leuk, maar we missen er niets aan'

V8 voor de VS

29 oktober 2023 om 09:01

Regelmatig rijden we een auto die hier niet leverbaar om te kijken of we er iets aan missen. De in Amerika nog altijd leverbare Lexus IS is er zo een. Tegen alle downsize-trends in lepelt Lexus sinds kort weer een vijfliter V8 in de IS. En dat dan ook nog eens tegen alle moderne Lexus-gebruiken in zonder elektrohulp. De Lexus IS 500 F Sport Performance is niets anders dan een lekkere oldskool muscle car. Aan de zonnige Amerikaanse westkust hebben we hem de sporen gegeven. Dat gebeurde juist daar om de simpele reden dat die machine onze kant niet uit komt. Jammer?

Is dit de opvolger van de Lexus IS F?

De vorige Lexus IS met V8 – destijds IS F geheten – was een IS van de tweede generatie. Van de in 2013 gepresenteerde derde generatie hebben we nimmer een V8-variant gezien. Bij ons was generatie 3 alleen verkrijgbaar als hybride en elders op de wereld ook met tweeliter viercilinders en V6’en met een slagvolume van 3,5 liter. In 2021 verdween de IS bij ons stilletjes uit het programma, maar voor de VS en Canada heeft Lexus de auto twee jaar geleden juist een impuls gegeven door hem weer met een V8 te leveren: ziehier de IS 500 F Sport Performance.

Is de V8 sterker dan die van de IS F?

Onder de grote bult op de motorkap huist in beginsel dezelfde 5,0-liter achtcilinder als destijds in de IS F, alleen is de motor door de jaren heen opgewaardeerd, waardoor het vermogen is toegenomen van 423 pk naar 479 pk, vergelijkbaar met wat die motor nog altijd doet in de LC 500 en RC F. Met deze atmosferische V8 sprint de IS in 4,4 seconden vanuit stilstand naar 60 mph (bijna 100 km/h) en loopt hij daarmee op papier aardig in de pas met de geblazen zescilinders van Audi, Cadillac en BMW en niet te vergeten de vierpitters van Mercedes.

Zeker wel weer eens leuk, rijden met een vette V8?

De V8 komt na een druk op de startknop met een stevige brom tot leven. Daar is absoluut niets synthetisch aan. Ramen open en genieten. Of er tussen de uitlaatspruitstukken en de vier onder de achterbumper de wereld in stekende uitlaatkelken nog ergens dempers zitten? Eerder versterkers. De wereld zal weten dat we goed gemotoriseerd op pad gaan. Als we eenmaal onderweg zijn, laat de V8 zich ook door het schutbord heen horen. Zeker met het gaspedaal richting het tapijt klinkt het metalig rauwe motorgeluid vooral in het bovenste deel van het toerenspectrum nog net even voller. Over die hogere toerenregionen gesproken: ook wanneer je geparkeerd staat, staat Lexus je nog gewoon toe om de naald een flink eind het rode gebied van de toerenteller in te jagen. Niet dat betuttelende afknijpen vlak boven stationair toerental omwille van een betere wereld, maar gewoon even lekker ‘revven’. Toegegeven, dit haalt het kind in ons naar boven. Aan de andere kant: hoe serieus neem je jezelf met een totaal overbodige 479 pk in een middenklasse-sedan? Uiteraard zit de V8 er niet alleen voor de geluidservaring. De achtcilinder is er primair om je stevig naar voren te stuwen, en dat kan hij, vol enthousiasme. Van een lineair karakter is geen sprake. De levenslustige V8 komt het meest tot zijn recht in het bovenste deel van het toerenspectrum. De koppelkromme piekt pas bij 4.800 omwentelingen per minuut en het maximum vermogen wordt bereikt bij 7.100 toeren, vlak voordat de toerenbegrenzer bij 7.300 een eind aan de pret maakt.

Amerikaans, dus zeker alleen met automaat?

De motor werkt samen met een achttraps automaat van Aisin. Dit is in principe prima techniek, maar naadloos gaat het schakelen bepaald niet. Hij mist in de dagelijkse praktijk net de verfijning die we kennen van de bekende ZF-automaat, die iets sneller en vloeiender werkt. Maar goed, interventie in de versnellingskeuze via de schakelflippers gaat ook prima.

Is de auto qua onderstel ook typisch Amerikaans?

Wanneer de Duitse Drie achter de typeaanduiding termen als Performance of Competition plakken, krijg je ondersteltechniek die keurig in de pas loopt met het motorische geweld. Zo niet bij de Lexus IS 500 F Sport Performance. We weten dat auto’s met Amerikaanse specificaties doorgaans een soepeler onderstel meekrijgen. Lexus sluit daar met de IS 500 F Sport Performance in elk geval keurig op aan: de afstemming van veren en schokdempers is niet zo stijf en stug als gehoopt, met een relatief beweeglijke koets tot gevolg. Het onderstel laat een comfortabele indruk achter, prima voor woon-werkverkeer, maar niet wat we verwachten bij een auto met een 479 pk sterke V8. Op tempo valt er op de rechtuitstabiliteit van de auto weinig aan te merken, de Lexus gaat lekker koersvast vooruit. Samen met het comfortabele onderstel maakt dat van de auto een bovengemiddeld fijne reismachine. Maar goed, dat kan ook met tammere specificaties. Zodra we op bochtiger routes terechtkomen, volgt de auto braaf de ingestuurde koers. De scherpte en terugkoppeling van wat er zich tussen de banden en het wegdek afspeelt, is echter beperkt. Voor een auto met deze potentie is het te afstandelijk en te gevoelloos. Met het meeste gewicht op de voorwielen is de auto licht onderstuurd. Het kost echter weinig moeite om de kont van de achterwielaandrijver tot een stap opzij te verleiden. Daarbij moet overigens direct worden opgemerkt dat de IS geen onbetrouwbare partner is. Het verkennen van de grenzen (die liggen niet ver) gaat keurig voorspelbaar en mooi beheerst, dit mede dankzij het torsen-limited-slipdifferentieel en zeer zeker ook de directe reactie van de V8 op het gaspedaal. Misschien is dat ook wel de grap bij deze auto: sport en spel als gevolg van de nodige beweging in de koets. Vergeleken met het strakke Duitse spul geeft dit meer de oude muscle car-beleving.

Zijn alle snelle Lexussen dan zo als de IS 500 F Sport Performance?

Toch kan Lexus ook anders. Op dezelfde dag dat we met de dikke IS rijden, hebben we de gelegenheid om met de LC 500 te rijden, een cabriolet met dezelfde V8. Tot onze grote verbazing rijdt die open tweezitter een klasse beter dan de IS, en dat dan ook nog eens zonder Sport- en Performance-toevoegingen achter zijn naam. Al na een paar bochten blijkt het LC-onderstel een stuk strakker en de stuurinrichting aanmerkelijk communicatiever. En dat met behoud van meer dan genoeg comfort, zoals je die bij een open cruiser mag verwachten. Met de LC 500 laat Lexus zien dat het de techniek prima beheerst, maar die voor de IS in zijn nadagen niet van de plank willen halen.

Hoe is de Lexus IS verder?

Dat de IS in zijn nadagen zit – de auto stamt uit 2013 – wordt duidelijk in het knusse interieur. Dat is met het kleine multimediascherm en de grote hoeveelheid fysieke knoppen en schakelaars welhaast een trip down memory lane. Met contrasterende stiksels en alcantara accenten sluit het ontegenzeggelijk aan op de sportieve beleving die de auto geeft. Zolang je niet te lang bent, is het prima uit te houden op de in alle richtingen genoeg ondersteuning biedende sportstoelen. Door het compacte stuur met een vrij dikke rand is het zicht op de centraal geplaatste toerenteller dik in orde. Aan jou de keus of je je met de versnellingskeuze bemoeit via een tik tegen de pook of met de grote flippers achter het stuur.

Missen we hier iets aan?

De IS 500 F Sport Performance is een bovengemiddeld attractieve machine, absoluut. De V8 maakt van de IS een veel leukere auto dan dat we hem hier ooit hebben gekend met de brave hybride aandrijflijn. Evenwel is alleen een V8 niet genoeg om de verwachtingen waar te maken die we krijgen bij de term Sport in de typeaanduiding en al helemaal niet bij de toevoeging Performance. Zijn automatische transmissie laat punten liggen en het onderstel mist aan alle kanten het strakke dat we wel kennen van vergelijkbaar presterende sedans van Duitse komaf. De IS 500 F Sport Performance is leuk, maar absoluut niet het scherpste mes uit de la.