Test: Ford Mustang Mach-E GT

Op papier is de Mustang Mach-E GT alvast een serieus apparaat. Buiten Porsche zijn er maar weinig fabrikanten die Tesla op het gebied van snelheid kunnen evenaren, maar dat is Ford met dit model toch maar mooi gelukt. De Mach-E GT sprint van 0 naar 100 in 3,7 seconden, exact even snel als de Tesla Model Y ­Performance waarop Ford overduidelijk zijn pijlen richt. Daarmee opereert de ­Mustang ook op een duidelijk hoger niveau dan bijvoorbeeld de Volkswagen ID.4 GTX, al blijkt dat ook wel direct uit zijn prijs. Met een vanafprijs van € 75.490 is de ­Mustang zelfs duurder dan de Model Y ­Performance (70 mille), al laadt Ford ’m dan wel helemaal af met alles wat er op een Mach-E leverbaar is. Alleen voor een (vast) panoramadak en een kleur kan er dan nog worden bijbetaald. In Europa is de GT dan ook het type dat in de Verenigde Staten GT Performance heet en daar naast de ­reguliere GT wordt verkocht. Europese GT’s krijgen daarmee ook standaard nog eems 30 Nm ­extra koppel, 20-inch wielen, Brembo-­remmen en MagneRide-dempers mee. De flinke lading extra kracht ten opzichte van de reguliere AWD – 487 in plaats van 351 pk – is opvallend genoeg verkregen door juist de voorste van de twee elektromotoren te vervangen door een krachtiger exemplaar. De achterste werd opgepept voor een (nog) betere reactiesnelheid. Als de rechtervoet naar de bodem gaat is dat meteen duidelijk, want de elektrische Ford schiet er vandoor. Bij een sprint vanuit ­stilstand verliezen de voorwielen op het gladde Kroatische asfalt heel even grip, maar binnen een seconde is dat voorbij en knalt de Mach-E richting de horizon.

Speels

Wel lijkt het erop dat Ford koste wat het kost die 3,7 tellen van de Tesla wilde halen, want boven de 100 is de versnelling minder indrukwekkend. In bochten blijft het ­achterwielaangedreven karakter van de ‘normale’ Mach-E gelukkig overeind. Wie er te snel in duikt kan weliswaar worden getrakteerd op een toefje onderstuur, maar met een trap op het stroompedaal komt al heel snel de kont een stukje om. Dat is nooit eng, want met een kleine correctie via de heerlijk communicatieve besturing staat de boel weer recht. Gaaf! Wie écht de grenzen wil verkennen moet de Untamed Plus-stand aanzetten, een speciale rijmodus voor de GT die meer speelruimte zou moeten bieden. ‘Zou moeten’, want bij de gereden auto’s kregen we het helaas niet ingeschakeld. Ford noemt ‘Untamed Plus’ een echte circuitmodus, net als Tesla’s Track Mode dus. Niet getreurd, want ook in het ‘normale’ Untamed is de Mach-E GT verrassend speels. Wat tegelijkertijd blijft, is het voelbaar hoge gewicht. De GT weegt nog eens 90 kilo meer dan de zwaarste uitvoering van de reguliere Mach-E, voor een totaal van maar liefst 2.273 kg. Een relatief laag zwaartepunt en een goed onderstel kunnen dat niet ­helemaal verbloemen, want de Mustang voelt ondanks zijn leuke rijgedrag wel ­degelijk groot en zwaar. Ook het veer­comfort heeft wat te lijden onder het ­gewicht. De auto is zeker niet plankhard, maar de korte oneffenheden van een slecht wegdek worden wat bonkerig en met veel beweging in de koets onthaald.

Het uiterlijk van de Mustang Mach-E GT wordt voor een groot deel bepaald door de gekozen kleur. ‘Grabber Blue’ en ‘Cyber Orange’ zijn namelijk exclusief voor de GT en maken ’m veel brutaler dan een exemplaar in een ingetogener kleur. Waar zwart of grijs het SUV-karakter van de auto lijkt te versterken, maakt het blauw of oranje van de Mach-E veel meer een ­Mustang. Het speciale front van de GT helpt ook mee. De auto heeft een zwarte ‘grille’ met een gaas-reliëf, een agressievere voorbumper met grotere luchtinlaten en fraaie 20-inch wielen.

Klem

Aan de binnenkant treffen we bijzonder ogende stoelen met een soort klem ter hoogte van de schouderbladen aan. De in tweeën gedeelde rugleuning voelt aanvankelijk wat vreemd aan, maar went snel en houdt je goed op je plek. Bovendien is de zitpositie erg goed, laag in de auto en met uitzicht over de stevig gewelfde ‘motorkap’. Voor de aankleding van het GT-interieur gebruikt Ford vooral suède, maar dat past wat ons betreft niet zo mooi bij de stofjes die standaard op het Mach-E-dashboard zitten. Het interieur oogt daarbij van nature al niet zo coherent, maar mede dankzij het snelle 15,5-inch touchscreen is met het ­bedieningsgemak weinig mis. De ­Mach-E GT deelt zijn accupakket met de ‘normale’ Mach-E Extended Range, maar komt door de grotere wielen minder ver. Voor 500 WLTP-kilometers hoeft hij zich echter niet te schamen.

Deze topuitvoering van de Mach-E is als ­totaalpakket zeker niet de meest ­verfijnde EV, maar voor een auto met de naam ­Mustang is dat onbehouwen randje wel ­gepast. De communicatieve besturing, ­relatief losse achterkant en enorme kracht ­maken het ­bovendien een serieus leuke auto om mee te rijden. Hij heeft geen V8, maar toch een ­nadrukkelijk eigen karakter. Dat is in ­EV-land geen vanzelfsprekendheid