Suzuki Swift 1.0 GL (1996)

Hoeveel jaren de op één na kleinste Suzuki ook al meeloopt; de Swift blijft jong. Vele duizenden zijn er over de jaren van verkocht. Voor onze test kozen we de basisuitvoering van de Swift met driecilinder 1,0 liter-motor; één van de goedkopere uitvoeringen. Er is ook een luxueuze uitvoering en natuurlijk zijn er de modellen met 1,3-liter viercilinder.

Gewoontjes
In het moderne verkeer oogt de Swift vrij gewoontjes, maar het blijft een vlotte, zij het wat alledaagse compacte hatchback. Een auto die bijvoorbeeld prima geschikt is voor vrijgezellen, jonge stellen en zelfs voor een klein gezinnetje. Voorin hebben volwassenen prima de ruimte, maar de achterbank heeft minder te bieden. De instap naar achteren is lastig en de been/voetenruimte schiet tekort. Kleine kinderen kunnen er nog wel behoorlijk zitten, maar dan houdt het toch echt op. De kofferruimte biedt met een inhoud van zo'n drie van onze testkoffers een redelijk ruimte voor de weekendboodschappen of de kleine vakantiebagage. Hierdoor is de Swift best praktisch. Een voordeel is de van binnenuit te ontgrendelen achterklep. Dat is best gemakkelijk. De hoge tildrempel drukt de pret echter weer enigszins.
De bestuurderspositie van de Suzuki is behoorlijk dicht op het asfalt; laag dus. Hierdoor voel je je als een soort kleinduimpje als je een vrachtwagen passeert. Gelukkig is het uitzicht rondom goed, zij het dat een ruitewisser op de achterruit ontbreekt. Dat kan het zicht bij slecht weer beperken. De instrumentenbezetting is karig, maar volledig genoeg en alles is goed af te lezen en te bedienen.

Weinig goeds
Over de stoelen is weinig goeds te melden. De Swift kan op dat punt niet verhullen dat hij tot de goedkopere vierwielers behoort. Een punt dat overigens vaker wordt geconstateerd. De zetels zijn dan ook nogal vormloos en geven erg weinig ondersteuning.
Over het rijden is genoeg te vertellen. Verwacht niet veel veercomfort als u instapt voor een proefrit. De auto voelt hard aan. Geen oneffenheid ontgaat de inzittenden. Daarbij komt dat de Swift in bochtenwerk licht onderstuurd (over de voorwielen wegglijden) is. Met stevige hand moet je de auto de bocht in dirigeren, want het liefst gaat-ie rechtuit. Het stuurwiel vinden we een misser: veel te dun, die rand. Maar de hendels en knoppen rondom het rad laten zich precies en direct bedienen.
Japanse auto's zijn over het algemeen fameus om de prettige, exacte en lichte bediening van hun versnellingsbakken. De Swift kan die reputatie niet helemaal waarmaken. Vooral versnellingen twee en drie laten zich nogal eens lastig inleggen. Overigens heeft de auto standaard een vijfbak.
Ze worden zeldzaam, maar dwars voorin de kleine Swift huist nog een echte driecilinder motor. Daarmee is de Swift een van de laatste modellen die dat nog heeft in deze klasse. Zelfs de nieuwe Alto beschikt al over een viercilinder. Dus waarschijnlijk zal deze driepitter bij het volgende model wel worden gepensioneerd. Stationair is die typische driecilinder-onbalans te voelen. Dat is ook meteen de enige aanmerking. Want zeker voor zijn bescheiden motorinhoud (slechts 993 cc) trekt de Suzuki voldoende. Bovendien is hij niet te lawaaiig, veroorzaakt hij geen resonanties bij bepaalde toerentallen en springt hij heel zuinig om met benzine.
Voor nog geen 20.000 gulden is deze auto's van u. De Suzuki Swift heeft in de loop der jaren bewezen een zeer betrouwbaar, duurzaam en economisch verantwoord vervoermiddel te zijn. De waardevastheid van een Swift is dik voor elkaar en de koper krijgt zó 3 jaar garantie. Bovendien is het bescheiden brandstofverbruik een uitgesproken pluspunt.