Subaru Outback vs. Volvo V60 Cross Country - Vergelijkende Test

X-road, Conquest, Freetrack, Scout en natuurlijk Cross: het is een greep uit een eindeloze rij stoere namen die grofweg tussen 2000 en 2015 op allerlei auto’s werden geplakt. Van een Hyundai Getz tot een Renault Scénic en van een Fiat Stilo tot een een Seat Altea, in vrijwel elk segment was wel zo’n extra stoer model te vinden. Naarmate de tijd vorderde, werd de toegevoegde waarde van dergelijke modellen wel minder, totdat het in veruit de meeste gevallen bij uiterlijk vertoon bleef.

Ook Volvo heeft zich weleens tot een Cross Country met voorwielaandrijving (XC70) laten verleiden, maar dat is inmiddels rechtgezet. Het huidige Cross Countryaanbod heeft net als voorheen flink wat bodemspeling, vierwielaandrijving en stoere spatbordverbreders. Verschillen met vroeger zijn er natuurlijk ook. Zo is de oorspronkelijke V70 vervangen door een kleinere V60 en een grotere V90. Met de V70 Cross Country was Volvo er in 1997 vroeg bij, maar Subaru was al in 1994 de échte trendsetter.

Net als toen is de huidige Outback gebaseerd op de Legacy, al bestaat dat model in Europa niet meer en is er buiten de Outback zelfs helemaal geen stationwagon meer van de Legacy verkrijgbaar. In 2020 is in de VS een geheel nieuwe Legacy en dus ook een nieuwe Outback voorgesteld, maar in Europa moeten we het voorlopig nog met de editie uit 2015 doen. Vierwielaandrijving is uiteraard altijd present bij het topmodel van Subaru, waar integrale aandrijving tot het DNA van het merk behoort.

BEPROEVING

Op de door wekenlange regenval geteisterde zandpaden onder Eindhoven die we als fotolocatie uitkiezen, is 4WD eerder noodzaak dan luxe. Zelfs achter het stuur van een ruige stationwagon van goede komaf moeten we toch even slikken bij het zien van de modderpoel die door de fotograaf is uitverkoren “omdat die zo leuk bij het thema past”. Gelukkig slaan beide auto’s zich zonder drama door de beproeving heen. Dat de neiging om in zo’n modderbad te duiken in de Volvo een stuk kleiner is dan in de Subaru, komt vooral door de uitstraling en afwerking van de Zweed. We willen het prachtige 19-inch lichtmetaal niet beschadigen en moeten er niet aan denken om het bijna witte nappaleer op de stoelen onder de modder te smeren.

In het dagelijks leven is die pracht en praal gelukkig veel meer op zijn plek en trakteert de Volvo zijn inzittenden op een bijzonder fraaie leefomgeving. Volvo’s bekende opzet met strakke, vierkante vormen en een centraal verticaal scherm oogt nog even modern als toent het werd geïntroduceerd. Bovendien levert de opgeruimde en doordachte opzet veel bedieningsgemak op. Weliswaar moet veel via het scherm, maar door de slimme indeling en hoge reactiesnelheid is dat zelden irritant. Enige uitzondering is de bediening van Android Auto, dat ook in eerdere test-Volvo’s vaak bijzonder slecht reageerde op aanrakingen.

Afwerking en bouwkwaliteit zijn wel dik in orde in de Volvo. De Subaru voelt robuuster aan, al is ‘minder kwetsbaar’ een betere omschrijving. In de Japanner gaat de functie nog voor de vorm, op een manier die we tegenwoordig nog maar zelden zien. Hoge ruiten zorgen voor veel overzicht, hoge banden voor veel incasseringsvermogen en het interieur is bijzonder traditioneel van opzet. Voor vrijwel elke functie is er gewoon een knop, waarvan een opmerkelijk groot aantal op het stuur is geplaatst. De automaat bedienen we met een duidelijke hendel, snelheid en toerental laten zich aflezen op een analoge meter en het touchscreen dient vooral voor navigatie en audio.

Het geheel komt over alsof het voor de eeuwigheid is gemaakt, maar het is ontegenzeggelijk minder fraai dan in de V60. Het echte luxegevoel ontbreekt daardoor in de Subaru, terwijl er met de uitrusting toch weinig mis is. Dat het centrale scherm niet alle functies bedient, is maar goed ook, want qua snelheid en bedieningsgemak kan Subaru’s Starlink-systeem dat van de Volvo niet bijbenen. Ook de uitstraling blijft achter, want met allerlei verschillende kleuren en iconen past het Subaru-scherm niet zo mooi in het interieur.

RUSTGEVEND

De extra bodemvrijheid is in de dagelijkse praktijk vooral een uitkomst bij drempels, stoepranden en bruggetjes, hindernissen die door beide auto’s achteloos worden genomen. Dat de Subaru de betere papieren heeft als het gaat om het echt ruige werk is niet alleen gebaseerd op zijn uitstraling, maar toch ook op zijn techniek. Subaru’s permanente ‘Symmetrical AWD’ wordt in de Outback aangevuld met X-Mode. Dat zorgt er onder meer voor dat het motorvermogen meer geleidelijk wordt afgeleverd en nog beter over de wielen wordt verdeeld. Een ander Subaru-stokpaardje is de boxermotor.

In de Outback huist een traditionele viercilinder zonder turbo of elektrohulp, maar met een forse cilinderinhoud van 2,5 liter. Het vermogen van 175 pk is voor de 1.573 kilogram wegende Outback zeker niet overbemeten, maar de motor past wel goed bij het gemoedelijke karakter van de auto.

Rijden in de zacht geveerde en ontspannen presterende Japanner is een behoorlijk rustgevende ervaring. De boxer roffelt rustig op de achtergrond en de bak doet zijn werk boterzacht. Dat is niet vreemd, want het betreft een traploze automaat met voorgeprogrammeerde verzetten. Dat levert een schokvrije ervaring op, die door de gefingeerde verzetten vertrouwd aanvoelt, maar ook iets onnatuurlijks heeft. Hoewel Volvo zich het thema veiligheid nadrukkelijk toe-eigent, doet de Subaru het in beginsel ook niet slecht op dit vlak. De grote ogen van het Eyesight-systeem helpen mee om de auto op veilige afstand van voorgangers en wegkanten te houden. Dat lukt best, maar het werkt duidelijk minder goed dan Volvo’s Pilot Assist, dat duidelijk (meer) op gemak is gericht en dat de auto keurig in het midden van de rijstrook houdt.

Ook op andere vlakken blijkt de Volvo een wat geraffineerder type. Net als zijn rivaal is de Zweed comfortabel, maar toch voelt hij door een iets steviger afstelling stabieler aan als het wat harder gaat. En dat is al snel het geval; de 250 pk-motor is de enige keuze voor dit model. Volvo noemt de T5 inmiddels B5 en dat betekent dat de geblazen viercilinder een elektrisch duwtje in de rug krijgt. Het raffinement dat de Volvo op veel andere vlakken uitstraalt, ontbreekt helaas een beetje bij deze aandrijflijn. Bij plotseling accelereren weet de achttraps automaat even niet waar hij het zoeken moet en is de reactie vaak onverwacht lomp. Bovendien klinkt de motor bij stevige belasting opvallend rauw en zijn er – vooral bij lage snelheden – ook bij het terugschakelen schokjes voelbaar. Bovendien laat de bediening van de automaat te wensen over, want met de komst van de B5 is de traditionele automaathendel vervangen door het elektronische exemplaar dat we kennen van Volvo’s plug-in hybrides. Dat betekent tweemaal tikken om van D naar R of andersom te gaan, en dat is bij het manoeuvreren een onnodige en irritante stap.

PRETTIG

Ondanks bovengenoemde smetjes is het rijden in de Volvo een zeer prettige ervaring. Het luxegevoel aan boord blijft door het fijn afgestelde onderstel en de (meestal) aangename stilte aan boord te allen tijde intact. Door de duidelijk lagere zitpositie en kleinere ruiten is de Volvo minder overzichtelijk dan de Subaru, maar geeft hij wel een meer geborgen gevoel. Die geborgenheid is ook achterin te vinden, maar dat is daar niet per se goed nieuws. De V60 is heus een vrij ruime stationwagon, maar moet op ruimtegebied toch duidelijk zijn meerdere erkennen in de Outback.

Die pocht niet alleen met meer been- en hoofdruimte voor de achterpassagiers, maar ook met een laadruim dat met neergeklapte achterbank dik 400 liter groter is dan dat van de Volvo. Nu is dat probleem wel te ondervangen door bij Volvo voor een V90 Cross Country te gaan, maar dan ontstaat er wel een fors prijsverschil. Met ! 59.190 is de Outback net iets duurder dan de simpelste V60 Cross Country, maar dan krijg je wel altijd een behoorlijk luxueuze Premium. Die is uitgerust met onder meer stoelen stuurverwarming, leren bekleding, een goed klinkend audiosysteem, het getoonde multimediasysteem, ledkoplampen en een schuifdak. Voor ! 600 extra monteert Subaru het X-Explore-pakket met spatbordverbreders, bodembeschermers en rubberen vloermatten, maar dan heb je het ook wel gehad met de opties. Bij Volvo is de optielijst aanzienlijk langer. Ons testexemplaar ziet er met het eerdergenoemde nappaleer, de massagestoelen en Bowers en Wilkins-audio gelikt uit, maar kost dan dik ! 74.000. Gelukkig is de standaard uitrusting van de V60 al heel goed voor elkaar. Wie kan leven zonder nappaleer en massagestoelen heeft voor zo’n 60 mille een Volvo die qua uitrusting goed vergelijkbaar is met de Outback.