Test: Skoda Yeti (2014)

Skoda is best een apart merk. Aan de ene kant bouwt het doe-maar-gewoon-auto's als de Fabia en de Rapid, aan de andere kant heeft het opvallende auto's als de Roomster en de Yeti in het gamma, waarvan die laatste een groot succes is geworden. Om dat te continueren, heeft Skoda de Yeti naar de cosmetisch chirurg gestuurd. De karakteristieke ronde mistlampen naast de koplampen maakten plaats voor conventioneler vormgegeven koplampunits uit één stuk, die optioneel zijn uit te rusten met bi-xenon- en led-dagrijverlichting. Ook de achterzijde is gewijzigd, met andere achterlichten en daartussen de vouwen in de kofferklep die we van de nieuwere Skoda-modellen kennen, en de neus is minder opvallend dan voorheen. De compacte SUV heeft nu een gespleten persoonlijkheid: de standaardversie met volledig in kleur gespoten bumpers en de Outdoor die met zwarte stootstrips op de deuren en iets andere bumpers met zilveren middenstuk wat meer bescherming biedt in de stadsjungle. Tot slot krijgt de Yeti vanaf 2014 nieuwe kleuren en lichtmetalen wielen en is hij voorzien van het nieuwe Skoda-logo.

Bescheiden wijzigingen

De wijzigingen in het interieur zijn zo mogelijk nog bescheidener dan die aan het exterieur. We zien een nieuw stuur en andere bekledingsmaterialen; bovendien heeft de Yeti voortaan een kofferbakmat die aan de ene kant van stof is en aan de andere van rubber. Meer verandert er niet, maar dat was ook niet echt nodig. Hoewel de Yeti met een lengte van 4,22 meter aanzienlijk compacter is dan de meeste SUV's in het C-segment, geeft hij door zijn hoekige carrosserie maar weinig toe in interieurruimte. Nog steeds heeft hij achterin drie individueel te verschuiven en om te klappen stoelen, waarop voldoende been- en hoofdruimte voorhanden is. Afhankelijk van de positie van de achterstoelen is de bagageruimte 405 tot 510 liter groot: ook geen reden tot klagen. Binnen is het prettig toeven. Alles is heel keurig afgewerkt met nette materialen en de ergonomie is dik in orde. Het dashboard is niet bepaald spannend, maar het klopt in alle opzichten. En dat is van toepassing op de hele auto.

De voorwielaangedreven Yeti 1.4 TSI waarmee we de eerste testkilometers maken, biedt een adequaat totaalpakket. Een vermogen van 122 pk lijkt misschien wat matig, zeker omdat hij in deze uitvoering met een gewicht van ruim 1.400 kilo een zware jongen is, maar je hebt meer dan genoeg aan die motorisering. De motor maakt enthousiast toeren en heeft een brede powerband. Al bij zo'n 1.500 tpm pakt hij goed op, maar hij is ook niet vies van hogere toerentallen. Jammer dat de CO2-uitstoot met 148 g/km best hoog is, wat je ook merkt aan het prijskaartje. Een qua vermogen en afmetingen vergelijkbare Peugeot 2008 1.6 VTi stoot per kilometer 13 g CO2 minder uit. De Yeti wordt wat dat betreft een dagje ouder. De overbrengingen van de handgeschakelde zesbak zijn goed gekozen en zorgen op de snelweg voor een laag toerental, en ondanks de hoge carrosserie is ook het windgeruis heel acceptabel. Verder verdienen de voorstoelen een pluim: ze zitten comfortabel en bieden genoeg zijdelingse steun, terwijl het grote verstelbereik ervoor zorgt dat ook langere bestuurders een goede zitpositie vinden. Het overzicht is goed, waarbij alleen de brede B-stijl soms wat in de weg zit.

Stugge vering

Helaas veranderde aan het onderstel van de Yeti niets bij de modelwijziging, dus dat betekent nog steeds een wat stugge vering, die wegoneffenheden sterker door laat komen dan wenselijk is. Vooral drempels en soortgelijke obstakels zijn goed voelbaar voor de Yeti-bedwinger en zijn passagiers. Het straffe onderstel zorgt wel voor een stabiel en verrassend dynamisch rijgedrag. De Yeti ligt lekker stevig op de weg en voelt niet echt aan als een hoge auto. De elektromechanische stuurbekrachtiging sluit daar mooi op aan: die biedt voldoende gevoel en is prettig direct. De besturing is bovendien heel lineair, dus je hebt niet eerst een dood punt rond de middenstand en daarna opeens een heftige reactie. Een echte allemansvriend wat rijden betreft, die Yeti.

Hoewel hij in ons land een marginale rol zal spelen, reden we ook nog even een stuk met de 160 pk sterke 1,8-liter met vierwielaandrijving, die voortaan ook leverbaar is in combinatie met een zestraps DSG-transmissie. In dat geval bedraagt het vermogen van de 1,8-liter turbomotor overigens 152 in plaats van de 160 pk zoals bij de handbak. De reden is niet bekend, maar de 1,8-liter TSI blijft een heerlijkheid, met een soepel karakter, een beschaafd en sportief geluid en meer dan genoeg vermogen. Anderzijds: een echt rappe auto wordt de Yeti er nu ook weer niet van, want door de integrale aandrijving weegt deze uitvoering een stevige 1.505 kg.

Wintersport

We beproefden deze uitvoering op een offroad-parcours, waar de Yeti tot verrassende dingen in staat blijkt te zijn. Zodra je de offroad-knop op de middenconsole hebt ingedrukt, wordt het elektronische sperdifferentieel automatisch ingeschakeld indien de omstandigheden daarom vragen. De 4x4-techniek is voorzien van een nieuwe Haldex V-koppeling, die lichter is en de krachten nog sneller over de wielen verdeelt. Zelfs op modderige hellingen heb je daardoor nauwelijks te kampen met doorslippende wielen. Het elektronische sperdifferentieel werkt wellicht niet zo effectief als een traditioneel mechanisch diff, maar de Yeti 4x4 is buiten de gebaande paden tot dingen in staat die de gemiddelde bestuurder niet eens zal aandurven. Voor degenen die wat avontuurlijker zijn ingesteld, is het jammer dat je deze kwaliteiten in Nederland nooit in de praktijk kunt brengen. Reden te meer om op wintersport te gaan.

Overigens kun je de Yeti als eerste Skoda voortaan ook voorzien van de Optical Parking Assistant, brochuretaal voor een achteruitrijcamera. Daarnaast kan de Skoda worden uitgerust met de Automatic Parking Assistant en met het kek genaamde KESSY-systeem, waarmee de sleutel in je zak kan blijven. De opgefriste Yeti staat begin volgend jaar in de showroom. Prijzen zijn op dit moment nog niet bekend, maar volgens de importeur zullen ze rond het huidige niveau liggen.