Seat Toledo 1.9 TD GL (1994)

Bij zijn introductie, ruim 3 jaar geleden, was de Toledo het gesprek van de dag. Immers, met die Toledo brak Seat door in de middenklasse en bovendien maakte de nieuweling duidelijk dat de Spanjaarden onder VW-regie hadden afgerekend met het Fiat-verleden. Natuurlijk gaf dat voedsel aan de bewering dat men in Spanje een Grote Golf had gebouwd, maar sinds de verschijning van de Vento heeft iedereen kunnen zien dat VW daar toch iets anders mee bedoelt. De Vento en de Toledo zijn ongetwijfeld aan elkaar verwant, maar het Spaanse produkt bezit genoeg individuele trekjes om een eigen publiek te binden.
Dat blijkt ook wel uit de verkoopcijfers: mede vanwege zijn prijs (ruwweg 3 mille minder dan een vergelijkbare Vento) scoort de Toledo in ons land goed.
Uiteraard dragen de economische diesels daar hun steentje aan bij; de meeste middenklassers worden in hun eerste levensfase nu eenmaal overwegend zakelijk gebruikt.
Uitgaande van de diesel-optie is een turbo best aantrekkelijk, want die hoeft minder op een benzineconcurrent toe te geven dan een 'ongeblazen' exemplaar. De prestaties van de turbodiesel zijn dan ook heel fatsoenlijk: de topsnelheid van ruim 170 km/h komt snel in zicht en de acceleratie op de snelweg (80-120 km/h in 12,5 s) is ook niet kinderachtig. Dat cijfer is overigens bereikt in '4'; in de vijfde gaat het iets rustiger, maar dankzij de diesel-trekkracht 'onderin' rap genoeg om bij het inhalen geen zweetdruppels op het voorhoofd te krijgen.
Met de herinnering aan een eerder geteste 1.8 GL, een vrij levendige benzineklant, in het achterhoofd valt de TD niet tegen: hij stuurt iets minder lichtvoetig, maar de redelijk gevoelige bekrachtiging poetst veel van het verschil uit. Alleen aan een duidelijker onderstuur in flink doorgezette bochten merk je dat de diesel zwaarder op de voorwielen leunt. Maar aangezien hij wat gemoedelijker op het gas reageert, is hij ook makkelijker in het juiste spoor terug te brengen.
Uiteraard is de diesel rumoeriger dan de op benzine gestookte viercilinder, maar onderweg valt dat nauwelijks op. Met een geluidsniveau van 72,5 dB bij 120 km/h komt de TD er dan ook niet slecht af en de diepe, onderhuidse gromtoon wordt makkelijk door de radio naar de achtergrond verwezen. Alleen bij de koude start toont de diesel zijn ruwe inborst: dan 'knikkert' de tot 23:1 gecomprimeerde diesel als een ouderwetse taxi en zie je collega-automobilisten meelevend opkijken. Maar zodra er een beetje warmte in het motorblok is getrokken, is dat achter de rug; bij het eerste stoplicht na het ontwaken hebben we geen onderzoekende blikken meer kunnen waarnemen.

Stevig comfort

Wat zijn rijcomfort aangaat, onderscheidt de diesel-Toledo zich niet van zijn benzine-broeder: hij voelt nogal Duits-stevig aan en ook de zetels roepen de herinnering wakker aan Wolfsburgse produkten. Kortom, in het begin een beetje spartaans, maar op de lange duur niets te klagen. Ruimte biedt de auto ook genoeg; bij de test van de Toledo 1.8 GL luidde de conclusie dat je zonder problemen met vier personen in de Toledo op reis kon en dat geldt ook voor de diesel. En een bagageruimte van 550 liter is voor deze klasse nog steeds vrij uitzonderlijk, we konden koffers blijven laden...
De fijnste ervaring met zo'n diesel is een bezoek aan de pomp; dat is bijna een genoegen. Want al lust de turbo best een slokje meer dan een diesel zonder drukvulling, de dieselprijs komt erg sympathiek over. Zeker als je dat zelfs bij stevig doorrijden maar eens per 7- à 800 kilometer hoeft mee te maken.
Door de bank genomen verdient de Toledo 1.9 GL TD dus een gunstig rapport, al hebben we beslist iets tegen de onlogisch werkende, onhandig geplaatste schakelaars langs de binnenrand van het instrumentenpaneel. Vergeleken met de beproefde VW-oplossing is deze Spaanse variant weinig geslaagd. En ook de bediening van de buitenspiegels had best elektrisch gemogen, evenals de deurvergrendeling. Geharde dieselrijders zullen dat misschien kinderachtig vinden, maar als zulke gemakken bij veel andere merken tot de standaarduitrusting behoren, mag de Seat niet achterblijven.
Afgezien van deze detailkritiek mogen we echter rustig stellen, dat de Toledo turbodiesel zijn plaats wel verovert in de scherp calculerende dieselwereld. Want voor de TD geldt vrijwel onverkort wat we al eerder over de Toledo vertelden. En dat is: een modern opgezette, degelijk aandoende, goed presterende middenklasser, die mede door zijn redelijke prijs een aantrekkelijke aanbieding vormt.