Seat Toledo 1.8 20V Signo (2000)

De Seat Toledo doet ons wel wat. Zijn agressieve snuit die het midden houdt tussen die van een BMW 3 en een Fiat Bravo spreekt aan. Door de oplopende raamlijn en het korte gedrongen kontje staat hij als een atleet in de startblokken. Daarbij zet een aantal zwarte onderdelen, zoals de stootstrips, de voorspoiler en de extra luchtinlaten in het front, naast de over de gehele breedte doorlopende rode achterlichten wat extra kleuraccenten.
Seat pikt het dashboard zó van zuster Audi dat het in de A3 plaatst. Toch hebben de Spanjaarden met wat kleine wijzigingen een eigen sfeertje gecreëerd. De rode dashboardverlichting brengt natuurlijk letterlijk kleur in het interieur, maar er is ook met materialen en kleuren gespeeld. De bovenkant van dashboard en portierbekleding is van een zwart, rubberachtig soort kunststof met nopjes. Door de kleur en het materiaal contrasteert dit "n beetje met de gladde grijze onderzijde, waardoor het geheel niet zo massief overkomt. We geven toe: het Spaanse interieur is heel beschaafd. Met een zwart/beige interieur komt er echt kleur in het interieur. Seat levert dit in combinatie met een aantal buitenkleuren zonder meerprijs.
Achterbankbezetters hebben problemen. Een beetje tiener of zakenrelatie moet z"n knieën optrekken. Bovendien mist de Toledo een driepunts rolgordel voor de middelste zitplaats achterin. De stoelen zitten wel goed. Ze zijn net zacht genoeg om zich aan het lichaam aan te passen, maar voldoende hard om goede steun te geven. Helemaal achterin vinden een flinke kofferruimte. Leuk, maar waarom is er zo"n kleine opening? Er is genoeg ruimte voor kleine spulletjes in de armsteun tussen de voorstoelen, het vakje vóór de versnellingspook en in het verlichte en afsluitbare dashboardkastje.

Royale uitrusting

De uitrusting van de Toledo mag er zijn: vier airbags, automatisch geregelde airco, elektrisch bedienbare ramen vóór en achter, elektrisch bedienbare en inklapbare spiegels. Verder vinden we nog een zonnescherm voor de achterruit en twee lichtbronnen voor de achterpassagiers. Vergeten we bijna nog de boordcomputer. Een nuttig speeltje in de Toledo, dat informatie geeft over bijvoorbeeld het (gemiddelde) brandstofverbruik en de reikwijdte.
De Toledo 1.8 20-klepper is met 125 pk goed bedeeld. Hij haalt een top van 200 km/h en sprint in 10,6 seconden van 0-100 km/h. Ook de tussensprintjes raffelt de Spanjaard snel af. Van 80 tot 120 in vijf, bijvoorbeeld, duurt maar 14,2 s. Iets dat nog eens versterkt wordt doordat de Toledo gretig op het gaspedaal reageert. De Toledo laat zijn prestaties wel goed horen. Bij accelereren en snelheden boven de 130 km/h bromt de 20-klepper. Sportief en net niet hinderlijk, maar beslist niet ieders smaak. Gevoelsmatig is de Toledo dus rumoerig, maar bij constante snelheden van 100 en 120 km/h wijst de geluidsmeter nette waarden aan. De versnellingsbak past bij het motorkarakter. Het korte pookje heeft een kleine slag en samen met de nogal giftig aangrijpende koppeling maakt dat hem "sportief" (dus iets minder licht bedienbaar).
De Seat houdt van bochten. Het dikke leren stuurwiel moet met wat kracht bewogen worden, de reacties van de auto zijn ook fel. Alsof de Spanjaard op de bocht zat te wachten. Eenmaal in de bocht bedenkt hij zich, want dan schuift hij relatief snel over de voorwielen naar de buitenkant van de bocht.
De Seat heeft verder nog EDS; een elektronisch sperdifferentieel dat grote snelheidsverschillen tussen linker en rechter voorwiel beperkt. Maar als beide voorwielen grip verliezen, spinnen de voorwielen als tevreden katjes. Bij het remmen is er hulp van ABS, zodat blokkeren er niet bij is.
Het veercomfort is goed voor elkaar. De Seat is comfortabel afgestemd. Daardoor helt hij in bochten wat over, maar niet hinderlijk. Hobbels en kuilen voel je in de Toledo nauwelijks.
In de middenklasse is de Seat Toledo een kleurrijke Speedy Gonzales: de stoel omklemt je lichaam, het sturen gaat direct, de motor is vinnig (beetje brommen mag best) en met de excellente uitrusting erbij geeft dat "n snufje Spaanse peper. De korte wielbasis beperkt helaas de beenruimte voor de achterzitters, een serieus minpunt. Wat ons betreft: achter het stuur zit je in de Seat voor je plezier.