Eerste Rijtest: Seat Tarraco

Een nieuwe auto ontwikkelen vereist geld, vaardigheid en vooral een heleboel tijd. Dat laatste zou je echter niet zeggen wanneer je ziet in welk tempo de merken van de Volkswagen Group de afgelopen jaren nieuwe SUV’s aan het portfolio toevoegen. Een greep uit de selectie: bij Volkswagen de T-Roc en op afzienbare termijn de T-Cross, bij Audi de Q2, bij Skoda de Kodiaq en Karoq en bij Seat de Arona en Ateca. Allemaal in een tijdsbestek van zo’n twee jaar en telkens gebaseerd op hetzelfde MQB-platform. Daarmee is het moordende productietempo meteen verklaard.

Op zo’n modulair platform kunnen snel verschillende modellen worden ontwikkeld. Alleen ligt het risico op de loer dat het op een gegeven moment een beetje gaat aanvoelen als kopieerwerk: zelfde auto, ander logo. Helemaal nu Seat een derde SUV gaat toevoegen aan het gamma: de Tarraco, die op het eerste gezicht wel erg veel overeenkomsten heeft met de Skoda Kodiaq. Om onze zorgen weg te nemen, nodigt Seat ons uit om nu alvast met pre-productie-exemplaren te komen rijden. Officieel kunnen er dus nog zaken wijzigen tussen nu en februari 2019, al blijven die dan waarschijnlijk beperkt tot details.

Terug naar het heden en de vraag of de Seat Tarraco zichzelf weet te onderscheiden. Het antwoord luidt alvast ‘ja’, maar de overeenkomsten met andere SUV’s zijn talrijker dan de verschillen. Over het design kunnen we nog geen definitieve uitspraken doen; het lijkt er echter op dat Seat een minder controversiële SUV in de showrooms zet dan Skoda. Stap in en zelfs door de camouflage heen herken je blindelings de bekende onderdelen. Airco, lichtschakelaar, navigatiesysteem: allemaal bekend uit andere modellen. Achterin is het hetzelfde verhaal: de zitruimte op de tweede zitrij is gigantisch, de optionele derde zitrij is een effectieve noodoplossing en met 760 liter bagageruimte kun je er heel veel in kwijt. Net als in de Kodiaq.

SPORTIEVE TAK

Als sportieve tak van de Volkswagen-boom moet de Seat vooral wat dynamischer rijden dan zijn concernbroeders. In verhouding tot de Kodiaq lukt dat tot op zekere hoogte. De Tarraco rolt, helt en duikt minder, maar het verschil is zeker niet wereldschokkend. Verwacht geen dynamiek zoals in een Toyota C-HR bijvoorbeeld. Gezien de behoorlijke afmetingen van de Tarraco draait de auto echter gemakkelijk in, heeft hij een meer dan adequate gripreserve en rijdt hij vooral onverstoorbaar. Slecht wegdek wordt netjes verwerkt, dus zonder dat de inzittenden er last van hebben. Een prettig compromis, al zal de Tarraco je nooit verrassen of uitdagen.

Over het motorenaanbod op de Nederlandse markt volgt nog een definitief besluit, maar vooralsnog is er in eerste instantie een keuze uit een 1.5 TSI en een 2.0 TDI, beide met 150 pk. Beide zijn voorwielaangedreven via een handgeschakelde zesbak. Wie daar niet genoeg aan heeft, komt uit bij de 2.0 TDI met 190 pk, die altijd is gekoppeld aan een DSG-automaat en vierwielaandrijving.

WEINIG TE KLAGEN

Tijdens onze eerste indruk met de Seat Tarraco kunnen we met beide diesels rijden. Hoewel de topdiesel natuurlijk gemakkelijker snelheid maakt, voldoet de zwakkere variant voor ons land ook. Wel moet de motor het in beide uitvoeringen duidelijk hebben van de turbo. Tot iets minder dan 2.000 toeren gebeurt er namelijk erg weinig, pas daarna komt er pit in. Omdat de bakverhoudingen omwille van het verbruik tamelijk lang zijn, moet je als bestuurder van de 150 pk-versie actief schakelen om de gang erin te houden. Geen hinderlijk bezwaar, want de handgeschakelde zesbak schakelt licht en exact genoeg. De DSG, in de andere testauto, lijkt enigszins onwillig om actief terug te schakelen. Zelfs in de Sport-stand moet je daarom vaak behoorlijk op het gaspedaal leunen voordat er echt wat gebeurt. Het schakelproces verloopt verder zoals we gewend zijn: bliksemsnel en vrijwel naadloos.

Over het geheel genomen valt er – ondanks de niet-definitieve staat waarin de testauto’s verkeren – maar weinig te klagen over de aanstaande Tarraco. Hij is ruim, rijdt prettig, kan al dan niet optioneel worden voorzien van moderne veiligheidssystemen en de nodige verwennerij. En hoewel er geen strepentrekker tussen de motoren zit, zijn het adequate machines. Eigenlijk precies zoals z’n Tsjechische evenknie, want originaliteit is niet de sterkste kant van het nieuwe Seat-vlaggenschip. Het lijkt niet veel uit te maken, consumenten zitten te springen om dergelijke modellen. Het bewijs wordt geleverd door de broertjes van de Tarraco: de Ateca en Arona leveren de grootste bijdrage aan de verkoopcijfers van het Spaanse merk. En die zijn nog nooit zo goed geweest als tijdens de eerste zes maanden van 2018.