Menu
Vrijwel alles is theatraal aan de Rolls-Royce Wraith. De manier waarop je de achterstevoren openende portieren elektrisch kunt sluiten met een druk op een knop is puur theater, de wijze waarop 1.340 verlichte glasvezeldraadjes een sterrenhemel vormen boven de cabine is een voorstelling op zich, zelfs de elegante duik die de Spirit of Ecstasy op de grille maakt om uit het zicht te draaien kan voorbijgangers minutenlang gebiologeerd houden. Dit is iets speciaals. En toch zijn die unieke details voor sommige kopers niet voldoende. Want hoewel er nog nooit zoveel relatief jonge kopers op het merk Rolls-Royce af kwamen als tegenwoordig – met dank aan de komst van de relatief compacte Wraith Ghost en Dawn – blijkt die jeugdige clientèle een ander soort Rolls te willen. Modellen met wat meer lef en een brutalere uitstraling, auto's die meer afstand nemen van de klassieke sfeer die er van oudsher rond het Britse merk hangt. Zodoende riepen de heren en dames in Goodwood het sublabel Black Badge in het leven, waarmee Rolls-Royce op zijn eigen manier toetreedt tot de 'zwarte markt'. Deze modellen richten zich op succesvolle, jonge mensen die liever dik aangezette oogschaduw dragen dan subtiele parelkettingen, hun zalmroze pumps inruilen voor uitbundige Manolo Blahniks en felblauw kristal verkiezen boven doorzichtige champagneglazen. Alles om je maar te onderscheiden van de massa.
PERSONALISEREN
Om de Wraith van zo'n onderscheidend karakter te voorzien, pakt Rolls-Royce ten eerste het exterieur van de auto aan. Zo zijn niet alleen de grille, de kofferklepversierselen en de 21-inch composietwielen extra duister gekleurd, ook het iconische beeldmerk op de neus draagt voor de gelegenheid een donkerder gewaad. Dat zal voor sommigen voldoende zijn en het bezorgt de immense coupé een extra sinister voorkomen, maar er zijn legio voorbeelden van Rolls-rijders die nog veel verder gaan in het personaliseren van hun Wraith. Voor mensen als voetballer Memphis Depay, dj Afrojack of freestyle-skiër Jon Olsson is het niet snel gek genoeg (kijk hun Instagram-accounts er maar op na) en voor dat soort klanten is de Black Badge-aanpak van de fabrikant misschien nog wat conservatief.
Om te voorkomen dat kopers zich na aanschaf tot andere (tuning-) bedrijven wenden, heeft Rolls-Royce ook de techniek aangepast. Ook hier zijn de wijzigingen subtiel: ten opzichte van de 'normale' Wraith levert de 6,6-liter twinturbo-V12 in de Black Badge 70 newtonmeter meer, resulterend in een iets snellere 0-100-tijd. Het scheelt welgeteld 0,1 seconde … Dat maakt dit de snelste Rolls-Royce van het moment, maar ten opzichte van de toch al bovengemiddeld vlotte basisauto voel je dat verschil niet. Een Wraith imponeert überhaupt met de moeiteloosheid waarmee hij presteert; ondanks een gewicht van zo'n 2.400 kilo versnelt deze machine dermate gemakkelijk en soepel, dat je zijn capaciteiten al snel als vanzelfsprekend onderdeel van je reis gaat zien. Niet voor niets heeft deze Rolls een 'power reserve meter' in plaats van een toerenteller. Zo zie je altijd dat er meer dan voldoende kracht aanwezig is; de Wraith heeft alles onder controle.
'Soepel' is ook de beste manier om het rijgedrag van de Black Badge te omschrijven. Want hoewel de engineers de luchtvering steviger hebben gekalibreerd en de besturing directer is afgesteld, vieren afstandelijkheid en gevoelloosheid hoogtij. Dat bedoelen we positief, want het geeft de Wraith een prettig ontspannen karakter, Qua dynamiek heeft de Rolls meer weg van een Range Rover dan van bijvoorbeeld een BMW 6-serie. De staat van de voorbanden van de testauto zegt veel: een vorige journalist heeft blijkbaar de circuitwaardigheid van de Wraith willen testen, maar die geseling heeft het einde bespoedigd van de enorme Continental Sportcontacts.
VERWENNERIJ
De verwennerij zit hem bij deze machine dus niet in de flitsende reacties, hoewel de achttrapsautomaat fractioneel heftiger (over-)schakelt in 'low' dan bij de standaard Wraith, de V12 desgewenst doortrekt naar 6.000 omwentelingen per minuut en de vier uitlaatbuizen een iets luidere brul produceren onder vollast. De verwennerij zit 'm in de fabelachtig afgewerkte cockpit, de bijzondere details (verwarmde en geventileerde paraplu's in de voorspatborden, om nog eens wat te noemen) en de meesterlijke rust die de cabine herbergt.
En dan is er de aandacht. In Nederland hoef je sowieso niet bang te zijn dat je in een Rolls-Royce anoniem door het verkeer sukkelt, maar een diepzwarte Wraith vormt een zo mogelijk nog grotere bezienswaardigheid. Duimen gaan omhoog, camera's leggen je vast en liefhebbers in fonkelnieuwe Mercedes-Benz S-klasses geven extra gas om naast je te kunnen rijden. En wellicht is dat wel de essentie van deze Black Badge: de effecten van de technische aanpassingen zijn wellicht bescheidener dan Rolls-Royce ons wil laten geloven, maar de meerwaarde van Black Badge zit 'm in de bewonderende blikken die je krijgt toegeworpen.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
