Test: Skoda Superb Combi (2015)

Een immense Skoda stationcar die in minder dan zes seconden van nul naar honderd kilometer per uur weet te sprinten… Dat soort prestaties is niet meteen het eerste waar je aan denkt bij het zien van de Tsjech, maar het nieuwe topmodel van de Superb Combi laat vanuit stilstand een tijd van 5,8 tellen noteren. Het vermogen van 280 paardenkrachten komt bovendien niet langer uit de 3,6-liter V6 van het vorige model, maar uit een tweeliter viercilinder turbomotor die naast indrukwekkend vlot ook nog eens flink zuiniger is. Allemaal hartstikke mooi, maar waarschijnlijk zullen we de 2.0 TSI nauwelijks tegenkomen in Nederland. Omdat z'n CO2-uitstoot toch al relatief hoog is, besloot de vaderlandse importeur alleen de allerdikste versie aan te bieden, dus mét vierwielaandrijving en DSG-automaat. Pure verwennerij op wielen, maar met bijna 170 gram CO2 per kilometer en een vanafprijs van ruim vijftig mille kansloos op de Nederlandse markt.

De meeste kopers kiezen dan ook voor de diesels, waarvan verschillende varianten dit jaar nog goed zijn voor twintig procent bijtelling bij zakelijk gebruik. Daarbij raden wij aan om, mits het budget het toe laat, te kiezen voor de tweede dieselmotor in het gamma. Die tweeliter TDI biedt met 150 pk net wat meer souplesse dan de instap-één-punt-zes en daar zal je bij dagelijks gebruik geen spijt van krijgen. We kennen de 1.6 TDI van de Volkswagen Group immers als een wat nukkige machine en de tweeliter heeft het beduidend minder moeilijk met de Superb Combi, die in vrijwel alle dimensies – behalve de hoogte – weer een stukje groeide.

Bij de nooduitgang

Size does matter bij de tweede generatie van Skoda's grootste stationcar, want dit is in één klap de ruimste stationcar in het 'gewone' D-segment. Hoewel de vorige Combi al geen ukkie was, biedt zijn opvolger nog eens acht centimeter meer ruimte tussen de voor- en achterwielen. Dat betekent dat je als achterpassagier praktisch net veel beenruimte hebt als bij de nooduitgang van een vliegtuig, het valt echt bijzonder goed uit te houden. Daarbij doet de krappe vijf centimeter extra breedte op schouderhoogte ook nog een duit in het zakje, want de Superb is daardoor meer dan ooit een volwaardige gezinsauto met voldoende plek voor vijf man. Nu we toch op de achterbank zitten: in de details zie je hier nog wel dat de Superb een echte Skoda is, want her en der zien we kunststoffen en afwerkingsdetails die het niveau van de concurrentie niet halen. Ook voorin staat de Superb net wat lager op de ladder dan bijvoorbeeld de Volkswagen Passat, met een relatief inspiratieloze vormgeving, dito materialen en minder moderne voorzieningen. Het volledig digitale dashboard dat ons in de Passat zo enthousiast kreeg, gaat voorlopig bijvoorbeeld voorbij aan de Skoda.

Wat de praktische inzetbaarheid betreft maakt de Superb een redelijke sprong voorwaarts. Niet alleen groeide het aantal liter dat je kwijt kunt in de bagageruimte (voortaan 660 liter in plaats van 633 bij de vorige Combi), de constructie van de achterbank is ook een stuk slimmer. In de eerste Combi moest je nog ouderwets hannesen met een losse zitting alvorens je de leuning plat kon leggen voor een grotere bagagebak – tot maar liefst 1.950 liter. Bij de nieuwe Superb stationcar trek je eenvoudig aan twee hendeltjes in de zijpanelen waarna de leuning naar voren klapt; we zien tegenwoordig niet anders in dit deel van de markt, maar het maakt de Superb wel slimmer in de omgang. Eén nadeeltje: waar de vorige Combi nog een mooie vlakke laadvloer bood, blijft de leuning nu in een scherpere hoek liggen. Neemt niet weg dat de nieuwe Superb ook helemaal achterin veel praktische punten pakt.

Goedmoedig

Zijn ruimteaanbod is en blijft de sterkste troef van Skoda's grootste, want de Superb zal je op dat punt niet snel teleurstellen. Op andere vlakken onderscheidt de Combi zich minder van zijn concurrenten. Het rijgedrag is bijvoorbeeld meer dan prima, maar ook weer niet zo karaktervol dat we er bovengemiddeld enthousiast van worden. Wat ons betreft had Skoda de auto net zo goed Superb Comfy kunnen noemen, want te allen tijde voert comfort aan boord de boventoon. De besturing is niet scherp maar ook niet vaag, de reacties van de carrosserie zijn goedmoedig en de onderstelafstemming ronduit soepel. Soms een beetje te soepel naar onze zin, want in standje 'Comfort' gaat de auto zo nu en dan wat deinen waardoor de rijervaring nogal afstandelijk aanvoelt. Op lange ritten is dat geen probleem, maar zeker op binnendoorwegen vinden wij een beetje feedback wel zo aangenaam. Daarom zijn de optionele instelbare dempers een aanrader, want dan zet je de Superb met een druk op de knop net een tandje strakker. Ook dan moet je niet rekenen op een bovengemiddeld strakke auto, maar de stevigere demping maakt de Superb op de gewenste momenten wel een fijnere machine.

Het is duidelijk dat de Superb Combi – in navolging van de hatchback, die in de vorige AutoWeek al een dubbeltest wist te winnen van nota bene de Volkswagen Passat – een fikse stap omhoog maakt. Qua luxegevoel, materiaalkeuze en voorzieningen is hij nog geen vaandeldrager, maar zijn combinatie van een nuchtere inborst, nuttige voorzieningen, ruimteaanbod en relatief aangename prijs maakt van de Superb Combi een ronduit geslaagde aanbieding. Ook als-ie in méér dan zes seconden van nul naar honderd sprint…