Test: Seat Mii (2012)

Opvallend is hoe veel de Mii lijkt op zijn voorganger, de Arosa. Terwijl de Mii toch gewoon een omgebadgde Up is. Tenminste, er zijn wel degelijk wat eigen elementen aan de koets toegevoegd, genoeg om het heel herkenbaar te maken als Seat. De neus is stukken scherper en sportiever getekend; deze auto is van het trio Up/Citigo/Mii het model waar de jongere generatie kopers warm voor moet lopen. Wat hij desalniettemin weer moet ontberen (net als de Skoda) is de plotselinge knik aan de onderkant van de achterste zijruiten. De Mii heeft zijn eigen achterlichten, met scherpe driehoekige vormen en ook dat moet hem een wat jeugdiger aanzicht geven. Tenslotte moet hij het, wederom net als de Citigo, stellen zonder de typische zwarte achterklep van de Up. Wat ons betreft geen gemis, want dat doet wel erg denken aan het huidige succestrio van Frans/Japanse komaf.

Een van de dingen waar kleine auto's de laatste tijd veel vooruitgang in boeken is het niveau van het interieur, en de Mii vormt daarop geen uitzondering. Het meest in het oog springt het brede paneel van het dashboard, dat in hoogglans zilvergrijs is gespoten. Centraal daarop staat een mooi afgewerkt bedieningspaneel voor verwarming en muziek. Daar bovenop staat in onze auto het scherm voor het optionele navigatiesysteem. Het mooie daaraan is dat het volledig geintegreerd is met de auto, zodat je ook allerlei informatie over de auto zelf, zoals verbruik of de opening van portieren, op kunt zien. Dat is mooi, maar de navigatie zelf is een draak qua bediening. Dat ondergetekende er een dag lang ruzie mee heeft gehad wil misschien niet heel veel zeggen, maar ook onze cameraman, die voor veel ingewikkeldere apparaten zijn hand niet omdraait, heeft uiteindelijk vloekend de papieren kaart ter hand genomen. En ook de radio, die op zich best behoorlijk klinkt, heeft zo zijn nukken, tenminste als je een externe geluidsbron gebruikt. Die bron moet je namelijk elke keer wanneer de motor is uitgeweest weer opnieuw installeren. Een knop voor de bediening van het zijraam aan de bijrijderskant zoek je bij de bestuurder tevergeefs, dat is even over de bijrijder heen buigen dus. Ach, afhankelijk van wie er naast je zit, kan dat best gezellig uitpakken.

De klokken van de Mii staan in een hoge koepel die wel wat doet denken aan de Volkswagen Beetle. Je hebt een enorme snelheidsmeter met aan weerszijden een kleine toerenteller en dito brandstofmeter. Eveneens net als in de Beetle komt op de bovenkant van de portieren de lakkleur aan de binnenkant terug. Voor je neus staat een mooi stuur met stevige grip, helaas is het alleen in hoogte verstelbaar en het had wat ons betreft wel wat dichter bij de bestuurder mogen staan. De stoelen voelen stevig en robuust aan, maar de zittingen zijn iets aan de korte kant voor lange mensen. De ruimte voor de achterpassagiers is heel behoorlijk, met name de hoofdruimte. De beenruimte is wat krapper, maar toegegeven, er zijn best wat auto's in deze klasse die dat nog slechter voor elkaar hebben. Irritant is dat de voorstoel, zowel in de rijrichting als de rugleuning, na het achterinstappen niet in de voorheel ingestelde stand terug gaat, die moet de voorste inzittende daarna opnieuw instellen. En dat kan gezien de beperkte beenruimte voor wat irritatie vanaf de achterbank zorgen. Heel goed daarentegen is de kofferruimte van de Mii. Die meet 251 liter, terwijl de meeste auto's in dit segment amper boven de 200 liter uitkomen. Het gouden trio 107/C1/Aygo komt zelfs niet verder dan een schamele 139 liter. Je moet wel even zelf de hoedenplank omhoog zetten, want twee touwtjes konden er blijkbaar niet meer vanaf.

Stil

Eerder reden we de Volkswagen Up met de 60 pk variant van de eenliter driecilinder motor, en die vonden we toch net wat tekortkomen. Ditmaal nemen we de sterkere versie, die 75 pk weet op te brengen. En dat is gewoon een prima motor, mits je het toerental boven de pakweg 2,5 duizend toeren houdt. En hoewel je natuurlijk die typische driecilinder sound herkent, is de loop van de motor toch behoorlijk soepel, ondanks het ontbreken van balansassen. VW heeft gekozen voor een wat groter vliegwiel om te veel trillingen te voorkomen en dat is ze aardig gelukt. De vijfbak schakelt prettig licht en direct. Erg goed is het gevoel in het stuur. Het is redelijk zwaar, maar zeker niet te, en behoorlijk precies. Waarmee de besturing tot de betere in deze klasse mag worden gerekend. En ook het onderstel verdient vooral complimenten. Het is erg goed in balans en mist daardoor dat onrustige, bonkerige dat veel auto's in dit segment kenmerkt. Het draagt daarmee bij aan een behoorlijk volwassen gevoel. En dat doet ook de mate van rust aan boord, de geluidsisolatie van de Mii is dik voor elkaar.

Een bijzondere extra op de Mii (& co) in de City Safety Assist, een systeem dat met radar de situatie in de rijrichting in de gaten houdt zolang je boven de vijf en onder de dertig km/h rijdt. Nader je een stilstaand object en lijkt het erop dat je dat zelf niet in de gaten hebt, dan zal de auto (op het laatste nippertje) zelf bruusk ingrijpen en zo een aanrijding voorkomen. We hebben het systeem in de praktijk geprobeerd en het werkt uitstekend. Mis daarom vooral de video op autoweek.nl (of met onderstaande QR-code) niet. Seat had voor die test een opblaas-Mii neergezet en dat maakte ons aanvankelijk wat sceptisch over het vertrouwen in eigen systeem, maar navraag bij de technici van Seat leerde ons dat City Safety Assist uiteindelijk de bestuurder de overhand geeft, wat er in het kort op neerkomt dat je, als je echt probeert, alsnog een botsing kunt forceren. En het gevoel van humor van de gemiddelde autojournalist kennende koos Seat daarom wijselijk voor de 'balloon-car'.

We waren er heel vroeg bij, en dat is een mooie manier om het slechte nieuws te brengen dat je nog wel even geduld moet hebben om de Mii op je oprit te mogen zetten. Medio 2012 komt hij naar Nederland, en de prijzen zijn daarom nog niet bekend. Maar reken op net iets onder die van de VW Up en op hetzelfde niveau als de Skoda Citigo. Standaard krijgt de Mii voor- en zijairbags, Isofix, in hoogte verstelbaar stuur en neerklapbare rugleuning van de achterbank. De Reference krijgt daar bovenop onder meer hoofdsteunen achter, een hoedenplank en radiovoorbereiding met twee speakers en antenne. De Style heeft elektrische raambediening, centrale vergrendeling en buitenspiegels en deurklinken in de lakkleur. Daarnaast komen er wat pakketten, waarvan het sportonderstel met 15 mm lagere ligging en stevigere schokdempers wel eens interessant zou kunnen zijn.