Renault Scénic 1.5 dCi 100pk Privilège Comfort (2005)

Als oervader van de Europese ruimtewagen heeft Renault een reputatie hoog te houden. En dat doet hij helaas níét. In- en uitstappen gaan fenomenaal, dat wel. De Renault wandel je bij wijze van spreken zo binnen. Maar je wílt als volwassene helemaal niet instappen. Voor grotere mensen zijn de achterstoelen te laag en te smal, hun zithoogte is krap en ook de hoofdruimte is merkbaar kleiner dan bij concurrenten. Dat maken snufjes als de opklaptafeltjes, bergvakken onder de vloer en een verplaatsbare hoedenplank niet goed.
De Scénic is eerder een kindervriend. Met zijn drie verschuifbare, omklapbare en verplaatsbare zitmeubeltjes beheerst hij de 'MPV-stoelensamba' als geen ander en met kinderstoelen kom je prima weg. Je hoeft minder te bukken bij het plaatsen van de zitjes en er zijn drie Isofix-plekken beschikbaar. De Scénic is eerder variabel dan echt veelzijdig, zo simpel ligt dat.

Design
De Scénic krijgt een fantastisch design mee; van de nieuwe Mégane-generatie kloppen de proporties hier het best en valt dat lekker eigenwijze ontwerp met de dikke kont perfect op zijn plek. Een echt hebbeding om te zien.

De Renault Scénic onderstreept zijn eigentijdse uitstraling met een bijpassend vooruitstrevende inrichting. Zo heeft hij een centraal geplaatst digitaal dashboard. In het paneeltje zie je trouwens ook hoe de cruise control en de radio staan ingesteld. Nog zo'n snufje is de elektromechanisch werkende handrem. En wat dacht u van de elektronische sleutel die je als creditcard in het dashboard schuift, en de automatische werking van licht en wissers? Het werkt allemaal keurig. Als 't tenminste werkt. Kennelijk leveren al die snufjes namelijk problemen op wanneer de auto een tijdje stilstaat. Dit is niet de eerste Renault die moeizaam tot actie te bewegen is. Is er iets in de auto dat voortdurend een klein beetje stroom vraagt en zo de accu uitput?
Hoe dan ook, uiteindelijk blijkt de Scénic verdienstelijk te rijden. In tegenstelling tot de priegelstoeltjes achterin mogen de zitmeubels voorin er zeker zijn. Je zit aangenaam ontspannen en lekker hoog. Ook de bediening laat weinig te wensen over. De versnellingsbak laat zich trefzeker bedienen, maar je moet geen haast hebben, want dat vindt 'ie niet fijn. Je moet ook even wennen aan alle bedieningshendels aan de overbevolkte stuurkolom. Maar het functioneert allemaal goed.

Blok
De Scénic remt en stuurt goed. Hij laat zich met speels gemak dirigeren, volgt strak de opgegeven lijn in een bocht, maar helt wel over. Je voelt dat het geen lichte auto is en dat vertaalt zich in een onrustig gedrag bij snelle koerswisselingen. Ook het veercomfort levert een verdeeld beeld op. Hij voelt doorgaans best comfortabel aan, maar is om een of andere reden geen liefhebber van kleine oneffenheden. Die komen steviger door dan je verwacht.
Met zijn 1,5-liter dCi-krachtbron heeft de Scénic wel voldoende vermogen, maar op het gebied van trekkracht houdt het niet over, al is het niet hinderlijk. De Renault kan vlot meekomen en de ingenieurs hebben zijn motor netjes ingekapseld om het geluid terug te dringen.