Renault Grand Espace 3.5 V6 Initiale (2008)

Als je in de Espace gaat zitten, kijk je de eerste minuut een beetje verdwaasd om je heen. Renault heeft alle standaard ergonomieregels laten varen en de MPV zeer apart vormgegeven. Vooral de ruimtebeleving is enorm. De digitale schermen midden op het dashboard zitten ver van je vandaan, maar zijn goed afleesbaar.
De bediening van verschillende functies heeft Renault verborgen op aparte plekken. De radio bedien je op het stuur, de klimaatregeling met knoppen in de deur en de navigatie met een systeem in de middenconsole. Wat ook lang onvindbaar bleef, was de knop van de alarmlichten. Pas na lang speuren viel ons oog erop: hij zit in het dak, net als de centrale deurontgrendeling. Niet standaard allemaal, maar het geeft de auto wel een bom karakter. Omdat er centraal op het dashboard geen bedieningselementen zitten, heeft Renault hier enorme opbergvakken geplaatst. Handig!

De gebruikte materialen in deze Initialeuitvoering zijn prachtig. Her en der zien we veel mooi leer en waar kunststof zit, voelt dit zacht aan. Ook de afwerking is prima in orde: dit is vervoer op niveau!

Verliefd
Bij de Espace raken we al vanaf het eerste moment verliefd op de V6 die in de auto ligt. Franse V6'en zijn in de regel erg mooi qua geluid, maar bieden weinig power en zijn erg dorstig. Renault is daarom bij partner Nissan gaan neuzen voor een goede zescilinder. Het resultaat is dat de Espace over hetzelfde blok beschikt als de Nissan 350Z; slechts het vermogen is iets aangepast. Het resultaat is een heerlijk soepel blok, dat zowel boven- als onderin erg bruikbaar is. Als je kalm aan doet, zijn heel weinig toeren al genoeg om vaart in de Renault te krijgen. Als je echt wilt knallen, kun je serieus lol beleven. De grote MPV is gewoon snel: binnen 8,5 seconden zit je op de honderd en daarna dendert de Espace vrolijk door.
Het onderstel geeft zeer veel vertrouwen, zodat je met ruim 170 op de teller nog rustig de cruisecontrol aanzet. Ook nóg hogere snelheden zorgen niet voor zweetdruppels. Bovendien is de auto heel stil, zelfs op hoog tempo. De relatief kleine spiegels zorgen voor weinig windgeruis. Het onderstel is duidelijk meer afgestemd op comfort dan op rijdynamiek, maar dat wil allerminst zeggen dat de Renault een wiebelbak is geworden: de demping is dik in orde en de auto laat goed weten waarmee hij bezig is. Alleen het sturen gaat niet met veel gevoel.
Binnen in de Espace treffen we losse stoelen aan. Je kunt er drie op de tweede rij plaatsen en twee achterin, maar ook kiezen voor een andere indeling om meer ruimte te creëren. De stoelen laten zich simpel uit de rails losmaken, maar hebben één groot nadeel: het gewicht. Ze wegen zo'n 25 kilo, waarmee het voor kleine personen een hels karwei wordt om de stoelen in en uit de auto te halen.

Wat ons tegenvalt, is de zitruimte. Op de derde zitrij kun je echt geen volwassen personen laten plaatsnemen; zowel benen als hoofd zitten klem. Maar ook de tweede zitrij zit onprettig, vooral omdat de stoelen direct op de bodem zijn geplaatst en niet op een verhoging, zoals bij een vaste bank het geval is. Dit is niet echt comfortabel. Vooral lange volwassenen zitten bij wijze van spreken met hun knieën naast hun oren.