Renault Clio 1.2 TCe 100 Special Line (2010)

Bij die facelift hebben de Fransen de juiste ingrepen gepleegd; de auto is erg goed geëvolueerd. Behalve wat betreft het design dan, want de neus is niet echt ons ding.

Binnen is het even schrikken, want het dashboard ziet er wel erg kaal uit. Dit is met reden, want we hebben namelijk de beschikking over een Special Line, die is gebaseerd op de goedkoopste uitvoering.

Dat zie je terug in de prijs, die ondanks de aanwezigheid van een 1,2-liter TCe-turbomotor scherp is. Dat moet natuurlijk uit de lengte of de breedte komen en dus is er op andere zaken beknibbeld. Dat zie je onder meer aan de gebruikte materialen rondom de middenconsole, de klokken voor je neus en het feit dat je de buitenspiegels handmatig moet verstellen. De middenconsole doet wel erg saai aan. Wel krijgt elke Clio, en dus ook deze aanbieding, standaard een ingebouwd navigatiesysteem van Tomtom mee uit de fabriek. Dat is toch netjes.

Zoals we al kort meldden, zijn we zeer te spreken over de compacte turbomotor waarmee deze Clio is uitgerust. Hij levert een vermogen van 100 pk en een koppel van 145 Nm bij 3.000 toeren per minuut. Het is eigenlijk jammer dat Renault het blok niet veel eerder over meerdere modellen heeft uitgesmeerd, want volgens ons had bijvoorbeeld de Mégane ook best raad geweten met dit pittige 1,2'tje. Concurrent Volkswagen pakt dat met zijn 1,2-liter TSI veel slimmer aan, terwijl de Fransen dus eerder waren.

Trekkracht

Evengoed zit hij dus wel in de Clio, en in deze auto is het absoluut het blok dat je moet hebben. Je hebt trekkracht over de hele linie, terwijl je duidelijk merkt dat er minder gewicht in de neus zit in vergelijking met de iets sterkere 1,6-liter zestienklepper. Een nadeel van dit soort kleine turbomotoren is meestal dat ze in de praktijk veel meer brandstof consumeren dan de fabrikant belooft. De Clio met 1,2-liter TCe-motor vormt daarop geen uitzondering. Een testverbruik van 1 op 11,1 valt voor een auto van dit formaat toch wel wat tegen.

Het rijgedrag is duidelijk afgestemd op comfort, maar dat betekent niet dat je bochten uit de weg moet gaan. Renault heeft de laatste jaren grote stappen gezet op het gebied van  onderstelafstemmingen en ook in deze Clio pluk je daarvan de vruchten. De auto gaat namelijk met behoorlijk enthousiasme de bocht om zolang je je snelheid reëel houdt. Het sturen gaat ook relatief direct, al hadden het gevoel en de communicatie wel wat beter gekund. Ook zitten we naar onze smaak te hoog, maar dat is iets wat de Clio altijd al heeft gekenmerkt. Er zijn bovendien veel mensen die daar juist prijs op stellen. De ruimte van de kofferbak kan er prima mee door. Er zijn geen rare offers gedaan ten koste van de achterpassagiers, maar toch kun je 288 liter kwijt. Met de achterbank plat groeit de ruimte naar een royale 1.038 liter. De Clio vormt met deze motor en standaard navigatie aan boord een aantrekkelijke aanbieding, maar wij zouden opteren voor een luxe versie, zodat je een dashboard-upgrade krijgt. Dan heb je voor nog niet te veel geld een leuke auto.