Renault Avantime 2.2 dCi – 2003  – 405.524 km - Klokje Rond

Je dagelijkse kilometers maken in een Renault Avantime, dat moet je maar durven! Want deze zeldzame Renault staat niet alleen als technisch vrij slecht bekend, ook de onderdelen worden inmiddels zeldzaam. Hoe Margriet dat doet? Die aap komt al gauw uit de mouw. “Samen met mijn man Wim beheer ik een Avantime-register en beheren we de club Avantime-vrienden.” Met zo’n enorm netwerk wordt het rijden van deze witte raaf vanzelf wat haalbaarder. Ze handelen dus met voorkennis. Verder zijn Margriet en haar man druk met het opscharrelen van onderdelen om Avantimes in binnenen buitenland op de weg te houden.

Het onderhoud laten ze doen bij een Avantime-specialist. Dat ze daarvoor naar Duitsland moeten, deert ze niet. “Dat is inmiddels een uitje geworden”, zegt Margriet. Dat een ondernemer zijn geld verdient met louter sleutelen aan Renaults Avantime lijkt ons geen best businessmodel, maar volgens Margriet en Wim heeft de garage ‘werk zat’. Aanvankelijk werd deze in Oostenrijk nieuw geleverde auto door Margriet en Wim gekocht voor het leren interieur. Maar van lieverlee besloten ze de auto te houden en te gaan gebruiken als kilometervreter. En zo liep de tellerstand in drie jaar op van 350.000 tot meer dan vier ton.

ALTIJD AANSPRAAK

Samen heeft het echtpaar vier Avantimes. De enige diesel in het wagenpark is vandaag uitverkoren voor de Klokje Rond-keuring. Voor haar werk bij de GGZ rijdt Margriet ermee door Friesland en Groningen. “De meeste van mijn collega’s hebben Volkswagen Up-achtige auto’s. Daarmee vergeleken is dit een geweldige reisauto. En je hebt er altijd aanspraak mee. Als er eens cliënten meerijden, is het ijs meteen gebroken als ze de auto zien.

En waar je ook komt: je hebt altijd een praatje. Mensen vinden hem verschrikkelijk lelijk of hartstikke mooi.” Overigens vinden Margriet en Wim de kilometerstand van hun Avantime zelf niet heel bijzonder: “We kennen ze ook met 500.000 kilometer en er was zelfs een V6 met iets van zes ton op de klok – maar die was dan ook echt op zijn einde.” Dat hun diesel al bezig is met de tweede motor en de tweede versnellingsbak, zien we voor het gemak maar even door de vingers.

Inmiddels mengt Joep Schuurman zich na de proefrit in de discussie. “Het kan inderdaad niet anders dan dat dit de tweede motor is. De 2.2 diesel staat slecht bekend – en niet alleen voor de Avantime, maar voor alle types Renault die deze motor hebben. Ik heb er in mijn leven al heel veel gewisseld.” Gelukkig is de nieuwe motor in de Avantime voorzien van verzwaarde krukaslagers, zodat de kans klein is dat hij opnieuw de geest geeft. Op het beruchte gele formulier van Joep staan na de proefrit al heel wat aanmerkingen, maar geen heel grote zaken. Wel heeft hij het idee dat de schokdempers aardig versleten zijn. Dat komt hem op weerstand van Margriet te staan: “Hij heeft wel Konidempers, hoor.” Waarop direct het antwoord van Joep komt: “Die zitten er dan zeker al een hele tijd onder …” Maar de dempers blijken verstelbaar: “Misschien kun je daarmee nog wat winst behalen.”

Verder komt er kritiek op de versnellingsbak: “Die laat zich soms moeilijk in de eerste versnelling schakelen.” Ook dat vergoelijkt Margriet: “Die kwaal, daar wen je aan.” Natuurlijk heeft het stel een nieuwe transmissie klaarliggen voor als het misgaat.

GEEN APK

Als we de motorruimte bekijken, valt een fonkelend nieuwe aircocondensor op. Maar in de hoek daarvan zit een flinke vette laag. “Ik denk dat het komt doordat er een intercoolerslang lek is.” Maar verder is het positiviteit wat de klok slaat. “Alles zit redelijk op zijn plek en hij is netjes versleuteld.” Onder de auto merken we een olielekkage op, waar Joep niet buitengewoon op aanslaat. Margriet: “Het is wel zodanig dat we hem niet meer bij vrienden op de oprit zetten. Maar een diesel mag wat olie lekken, toch?”

Joep wordt wel kritisch als hij een verroeste remleiding ontdekt. “Daarmee had hij echt geen apk meer mogen hebben. Ik zou je willen adviseren daar dringend werk van te maken.” Verder valt er bij deze Avantime ook aan de onderkant het nodige bijzonders te zien. We noteren verzinkte tankbanden; een upgrade die Margriet en Wim zelf lieten uitvoeren. En we worden melancholisch van de Matra-logo’s op de uitlaat. Want uiteindelijk werd de Avantime in productie genomen als noodgreep om die fabriek draaiend te houden – met uiteindelijk een slechte afloop.

Joep valt er over dat deze auto op Nexen-banden staat. “Daarmee gaat hij echt niet beter rijden”, beweert hij. “Bovendien zijn ze aan de binnenkant al ver versleten.” Margriet en Wim geven aan dat ze het liefst op rubber van Michelin rijden. En ook dáárvan hebben ze thuis een voorraadje liggen. “Dus die liggen nu uit te drogen in de schuur?”, merkt Joep op. “Je kunt ze er meteen maar beter onder zetten.” Tot slot valt bij de inspectie op dat de Avantime van Margriet op sommige plekken opnieuw gespoten is. “Hij heeft een beetje een sinaasappelhuidje”, concludeert Joep. Daar wordt Margriet niet warm of koud van. “Deze auto is om lekker te gebruiken. Als we naar meetings gaan, pakken we één van onze andere Avantimes; die zijn veel mooier dan deze.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Voor een Renault Avantime met deze kilometerstand is hij zeker niet slecht. Door de veiligheidsgerelateerde gebreken en slijtage kan ik hem geen goede beoordeling geven. Desondanks vind ik het een leuke auto en een knappe prestatie dat hij er nog is.”