Praktijkervaring Opel Grandland X: zo bevalt Frans-Duitse vrijage

De Grandland X is niet Opels eerste aanwezige in het wat grotere SUV-segment. De aloude Frontera ken je vast nog wel, maar het is je vergeven als de Opel Antara uit jouw geheugen is gegleden. Met de Grandland X gooit Opel het over een duidelijk andere boeg, al houdt het ook vast aan een belangrijke traditie: samenwerking. De Frontera was een Duits-Japanse creatie, terwijl de Antara juist over een flinke dosis Koreaanse genen beschikt.  

De Grandland X, die na zijn facelift gewoon ‘Grandland’ heet, is overduidelijk het broertje van de Peugeot 3008 SUV. Daarmee deelt hij zijn platform en aandrijflijnen, maar ook zaken als het infotainmentsysteem. Genoeg geschiedenisles, tijd om te onderzoeken wat eigenaren van hun Opel vinden. 

Gebruiksvriendelijke SUV? 

De Grandland speelt grote broer van de Opel Astra, een rol die eerder voor de MPV Zafira was weggelegd. Of de Grandland net zo groot is? “Hoewel er in alle tests werd gezegd dat hij vanbinnen redelijk ruim is, vinden wij dat tegenvallen”, schrijft de eigenaar van een Grandland X 1.2 Turbo uit 2020. “De achterbak is niet overdreven groot en de zitruimte achterin is kleiner dan de afmetingen van de auto doen vermoeden. Natuurlijk is het achter mijzelf als bestuurder altijd krap zitten, want mijn stoel staat altijd in de achterste stand,” licht hij toe, “maar onze drie kinderen zitten achterin nog erg op elkaar en de manier waarop de gordels achterin zijn bevestigd, zorgt altijd voor een heel drama. Je zit echt op elkaars gordelhouder.” 

Een Grandland X 1.6 CDTi-rijder stipt de beperkte hoofdruimte aan. “Ik heb met mijn 1,82 meter weinig ruimte boven mijn hoofd, deels ook door het panoramadak”, schrijft hij. “Dit geeft soms een benauwend gevoel in deze ruime SUV. Achterin zit je ruim, maar als ik als bestuurder goed comfortabel wil zitten, komt mijn stoel al snel tegen de knieën van de achterpassagier.” Nog een negatieve opmerking: “De achterbank is redelijk, maar niet overdreven ruim. Zeker niet met langere mensen (meer dan 1,80 meter) op de achterbank”, vindt de eigenaar van een Grandland X 1.5 CDTi.  

Het zal een kwestie van perspectief zijn, want een aantal anderen is juist best tevreden over het ruimteaanbod. “De achterbank is voldoende ruim voor twee volwassenen en een kind, ik kan achter mezelf (1,82 meter) prima zitten en heb voldoende hoofd- en voetruimte”, schrijft de eigenaar van een vergelijkbare Grandland X 1.2 Turbo. Ook een dieselrijder is tevreden met de geboden ruimte. “De ruimte voorin is fors en ook achterin zit je echt prima. De kofferbak is groot en wanneer de banken platliggen, heb je een zee van ruimte. Je kunt ook de achterste bodem hoog en laag plaatsen en dat is erg handig.” 

Fijne AGR-stoelen 

Zo verdeeld als de rijders zijn over het ruimteaanbod, zo eenduidig zijn ze over het zitcomfort. Het lijkt erop dat veel Grandlanders opteerden voor de AGR-gecertificeerde stoelen. “Als er een mogelijkheid is, ga dan voor de comfortstoelen!”, roept een eigenaar die dat deed. De reden? “Omdat de zitting eenvoudig te verlengen is, krijg je geen vermoeide benen. Het zit gewoon prima.” 

De volgende rijder gaat verder dan ‘prima’. “De stoelen van de Grandland X zijn AGR-gecertificeerd en echt fantastisch”, jubelt hij. “De zitting is lekker lang en extra te verlengen. De stoelen zijn verder zeer goed in te stellen en geven mij de perfecte steun in de onderrug en lendenen. Na een stevige rit kom ik veel relaxter aan.”  

De stoelen hebben echter ook een keerzijde, benadrukken meerdere bestuurders. “De AGR-stoelen zijn op ontelbare manieren in te stellen, maar dit houdt in dat het ook op ontelbare manieren verkeerd kan gaan”, merkt de rijder van een Grandland X 1.2 Turbo Innovation op. “Zo heb ik er enkele weken over gedaan om een goede zitpositie te vinden. Nu die eindelijk is gevonden en is geprogrammeerd, is dit geen probleem meer, maar toch.” Ook een andere Innovation-rijder merkt dat op. “Ik had in het begin veel moeite met de elektrische stoelen en ook met de hoge zit. Ik kon mijn draai niet helemaal vinden, terwijl ik hier in mijn vorige auto’s geen last van had. Dat heeft waarschijnlijk met het hogere model te maken en de hoek waarin je nu zit”, licht hij toe. “Uiteindelijk is het helemaal gelukt en zit ik heerlijk op de AGR-stoel.” 

Hoe rijdt de Grandland? 

Franse auto’s staan te boek als vrij zacht, terwijl Duitsers de naam hebben best hard te kunnen zijn. We zijn benieuwd naar hoe dat uitpakt bij deze samenwerking. Een 1.6 CDTi-rijder: “Het hogere rijden vergt weinig gewenning. Je hebt wel de lusten, maar niet de lasten, lijkt het. Natuurlijk helt hij iets meer over en heeft hij iets meer onderstuur dan lagere auto's, maar dat valt reuze mee. Als je er aan gewend bent, kun je ermee lezen en schrijven. De 18-inch wielen met forse banden werken hier ook aan mee. De auto is zeker niet zacht afgeveerd, maar toch nog wel reactief bij oneffenheden.” 

Of ‘reactief’ hier positief of negatief moet worden uitgelegd, is niet helemaal duidelijk, maar een andere dieselrijder helpt graag. “De auto is stugger dan ik had verwacht en stugger dan de Golf GTE waar ik eerst in reed. Ik heb gewoon de standaard 18-inch velgen, weliswaar met winterbanden.” Een ervaring die de volgende 1.2 Turbo-bestuurder deelt. “Op buitenwegen en in stadsverkeer is het een comfortabele wagen, maar vanaf pakweg 110 km/h vind ik hem, zeker op korte oneffenheden, gewoon te nerveus. Gaat het harder, dan merk je wel dat de stabiliteit er is. Je mist alleen de rust in het onderstel die de Astra wel had.” Een mede-1.2-rijder doet nog een duit in het zakje. “De wegligging is vrij stug en er is een zoekend gevoel van de achterkant als je een hobbel in de weg neemt.” 

Hoe de auto verder rijdt? “De wegligging is prima en het stuurgedrag bevalt me ook goed”, schrijft de bestuurder over zijn Grandland X 1.2 Turbo Business Executive. “Hij is niet zo dynamisch als een Ford, maar voldoende communicatief. Hoewel de auto wat hoger is dan een stationwagon of hatchback is deze niet heel zijwindgevoelig.” 

En de Franse motoren? 

Zoals gezegd deelt de Grandland X zijn aandrijflijnen met de Peugeot 3008, dus ook de relatief bescheiden 1.2 PureTech, die Opel gewoon 1.2 Turbo noemt. “Motorisch is voor ons de 1.2-driecilinder voldoende”, schrijft een gebruiker die voor deze motor koos. “Het bromt lekker, je komt voldoende vlot mee in het verkeer en hij is rond de 100 km/u nog heerlijk stil.” Over de achttraps automatische transmissie is hij minder lovend. “De automaat vind ik niet geweldig. Doorgaans gaat het schakelen op tijd en soepel, maar vooral bij het rustig uitrollen en dan weer optrekken (bij het naderen van een kruispunt bijvoorbeeld) reageert hij erg langzaam en moet hij vaak nadenken voordat je weer kunt optrekken.” Dat vindt ook een andere rijder die met deze combinatie onderweg is. “Hoewel de 1.2 Turbo met 130 pk een knap stukje techniek is, vind ik hem in combi met de overigens fijne achttraps automaat wat nerveus op snelwegtempo. Een beetje gas en hoppa, twee à drie trappen terug.” 

Ook een derde klacht gaat over de combinatie met de automaat. “Het rijden met de Grandland X is vooral ontspannend”, schrijft een Business Executive-rijder. “Met de 1.2T-motor is het echt geen strepentrekker. Vooral bij het wegrijden merk je toch dat de motor net wat te weinig power heeft. Hierdoor is hij in de eerste en tweede versnelling soms wat bonkerig. Eenmaal op toeren zijn motor en de achttraps automaat een prima combi.” Er is nog een spelbreker waarover meerdere rijders klagen. “Het start-stopsysteem zorgt niet altijd voor schokvrij rijden. Afhankelijk van de route en de hoeveelheid verkeerslichten zet ik dat uit.” 

Onderhoud, storingen, irritaties 

De meeste klachten die gebruikers noteren, kunnen we gelukkig scharen onder de categorie ‘klein leed’. Wat het meest opvalt, is het grote aantal opmerkingen over krakende deurpanelen. “In rechterbochten druk je met je arm weleens tegen de deur aan ter hoogte van de greep en dan begint die te kraken als een oud VOC-schip”, aldus een rijder die dit ervaart. “Dit terwijl er verder helemaal niets rammelt of kraakt aan deze verder goed gebouwde auto.” Het is enigszins in tegenspraak met een eerdere opmerking uit zijn toetsenbord: “Als je bij het instappen tegen de B-stijl aanhangt, druk je de plastic kap wel eens uit zijn voegen, want dat gaat heel gemakkelijk. Terugduwen kan, maar toch.” Een andere rijder herkent de klacht over het krakende deurpaneel: “De armsteun aan de portierkant kraakt telkens als ik mijn ellenboog erop leg.” Naast het kraken worden er weinig problemen gemeld, maar één gebruiker heeft buitensporig veel pech. Hij kreeg onder meer te maken met defecte aandrijfassen, olieverbruik, verschillende bijgeluiden en een door het start-stopsysteem veroorzaakte stranding. 

Het beeld dat van de Grandland X wordt geschetst, is net zo dubbel als zijn genen. Enerzijds zijn de rijders behoorlijk tevreden en blijkt de auto best betrouwbaar, anderzijds worden er nauwelijks uitschieters gemeld. Vrijwel unaniem zijn rijders positief over de AGR-stoelen, maar als het gaat om ruimteaanbod en weggedrag zijn de reacties gematigd. Aan de andere kant lijkt de auto gewoon te doen wat hij moet doen, wat hem misschien wel tot een echte Opel maakt. Ben je nieuwsgierig naar wat de toekomst voor deze Opel-SUV in petto heeft? Bekijk dan de vooruitblik op de nieuwe Opel Grandland.