Praktijkervaring Mitsubishi Space Star: zo bevalt goedkoopste nieuwe auto

De huidige Mitsubishi Space Star verscheen in 2013 en kreeg gedurende zijn inmiddels ruim tien jaar durende carrière twee keer een nieuwe neus aangemeten. In 2016 werd de grille wat groter, in 2020 evolueerde die tot een heus Dynamic Shield. Inderdaad, de Space Star die je nu koopt, sluit van voren aan bij de allernieuwste Mitsubishi’s. Aan de achterzijde is het een ander verhaal en bleef vooral veel bij het oude. Ook onder de kap veranderde er niets; de 1.0- en 1.2-driecilinders met respectievelijk 71 en 80 pk bleven lekker zichzelf. Tenminste tot 2021, want in dat jaar werd de kleinste motor geschrapt. 

Praktisch gebruiksgemak 

De Mitsubishi Space Star is, zeker ten tijde van zijn presentatie, een relatief grote auto in het compacte A-segment. Hij schurkt zelfs aan tegen het B-segment. Dat ervaart ook deze bestuurder van een behoorlijk jonge Space Star: “Voor passagiers is er ruimte genoeg. Er kunnen in totaal vier passagiers of volwassen mensen in, waarbij er meer ruimte is dan in een Volkswagen Up.” Ook ten opzichte van een grotere auto blijft de Space Star zijn naam eer aandoen. “Uit de maten bleek al dat de binnenruimte voor bestuurder, bijrijder en passagiers achterin vergelijkbaar zou zijn met onze vorige Seat Ibiza station. In de praktijk voelt dat voorin ook zo. Achterin is er zelfs iets meer beenruimte”, schrijft de tevreden rijder van een facelift-exemplaar uit 2017. 

Over de been- en hoofdruimte zijn de meeste eigenaren positief, maar niet iedereen deelt die mening. De volgende rijder treedt in detail. “De ruimte is voorin goed, achterin vind ik de hoofd- en beenruimte krap. Vooral de hoofdruimte schiet zijwaarts tekort; je zit achterin met je hoofd scheef.” En de kofferruimte? “De bagageruimte is krap, maar oké voor mij. De achterbank kan heel gemakkelijk in ongelijke delen worden neergeklapt.” Hij sluit af met een relativering. “Het is een ruime A-segmenter, dus geen limousine.” 

Zitpositie en -comfort 

Ook niet van limousine-niveau blijken de stoelen. Niet veel rijders besteden er aandacht aan, maar één van hen heeft een wel heel uitgesproken mening. “De stoelen zijn stom, omdat ze geen houvast aan de zijkant bieden. Dus hard door bochten scheuren moet je met een andere auto doen.” Later bekijkt hij de zit ook door een andere bril: “De wat hogere zitpositie is misschien nog wel leuk om te benoemen, omdat bijvoorbeeld mijn schoonmoeder dit als prettig opviel en de auto daardoor ook voor senioren interessant kan zijn.” 

De volgende eigenaar is positiever, al was dat niet vanaf het eerste moment. “Eindelijk heb ik met mijn lengte de goede zit gevonden. Dat heb ik altijd als ik een andere auto koop, dat duurt ongeveer twee weken. De voorstoelen geven redelijke steun en ik heb nog een heel stuk vrije ruimte voor de knieën.” Hoe lang deze bestuurder is, wordt overigens niet duidelijk. 

Weggedrag Space Star 

Over het weggedrag van de Space Star zijn rijders behoorlijk eensgezind. “De wegligging is prima,” schrijft de eigenaar van een exemplaar uit 2015, “ware het niet dat de besturing rechtuit voortdurend correcties vereist. Je went eraan.” Wat niet bleek te wennen, was het onderstel. “Wat mij vanaf het begin stoorde, is de slappe vering achter. Met twee volwassenen achterin veerde de auto bij elke drempel tot op de rubbers. Daar heb ik wat aan gedaan. Met extra hulpveren is het euvel verleden tijd. Hij ligt nog altijd goed op de weg, maar de carrosserie is achter een ietsiepietsie verhoogd.” 

Een review die direct een lach op ons gezicht toverde, begint als volgt: “Wat een uitstekende grip! De Space Star heeft een voorwielophanging die direct is afgeleid van de vroegere Mitsubishi Lancer Evo IV-rallyauto en dat merk je. Als je met 60 km/u bruusk het stuur omgooit, ga je... gewoon met 60 km/u door een haakse bocht. Zonder drama. Ongelooflijk.” Op de achteras heeft ook deze rijder kritiek. “Op snelheden boven de 100 kan de achterwielophanging een deining of richel in de bocht niet lekker aan, maar het blijft wel veilig.” Dan volgt er een stuk nuance. “Maak overigens uit het bovenstaande níet op dat de Space Star een sportieve auto is, want dat is het echt niet. Hij is gebouwd op comfort en hij zorgt totaal niet voor een opwindende rijbeleving, maar het is fijn dat het onderstel de meest idiote rijopgaven prima aan kan.” 

Andere rijders onderschrijven dat. Meermaals noemen zij het flink overhellen in de bocht als nadeel, maar de Space Star scoort ook minder goed op zijwindgevoeligheid en windgeruis aan boord.

 Onderhoud, storingen en irritaties 

Het interessante aan auto’s die al langer op de markt zijn, is dat structurele problemen de tijd krijgen om zich te openbaren. En dat is het beste nieuws voor deze Space Star: hij lijkt dit soort problemen vreemd. Goed, deze eigenaar moest terug naar de garage. “Eén keer een vervanging gehad van een piepende ventilator ergens onder het dashboard, tweemaal een software-update en drie onderhoudsbeurten. Tja, saai allemaal.” De software-updates worden overigens vaker gemeld. Onder meer het start-stopsysteem is eens bijgewerkt. 

Eén rijder komt in principe niet bij de garage, omdat hij zelf het onderhoud doet. Zijn bevindingen: “Als zelfklusser ben ik er wel achter dat het ooit duur kan worden qua onderdelen, als bijvoorbeeld ooit het onderstel vervangen dient te worden. De auto heeft iridium-bougies, die een tientje meer per stuk kosten. Ook is een simpele oliewissel zonder hefbrug niet leuk, omdat het oliefilter echt stom verstopt zit.” Toch is de tendens positief. “Wat verder is opgevallen in de ruim 40.000 kilometer? Eigenlijk niets.” 

De Mitsubishi Space Star is dan misschien de goedkoopste auto die je nu nieuw kunt kopen, eigenaren zijn er wel overwegend tevreden mee. Hij scoort vooral met ruimte en betrouwbaarheid. Dat alles daaromheen wat minder verfijnd is, lijkt de pret niet te drukken. Voor autoliefhebbers mag het dan misschien niet de eerste keuze zijn, als de Space Star straks is verdwenen, wordt eenvoudig en betaalbaar autorijden opnieuw een beetje moeilijker.