Test: Hyundai i10 - Kia Picanto - Mitsubishi Space Star - Peugeot 108 - Renault Twingo - Volkswagen Up

Aan één ding herken je A-segmenters nog altijd onmiddellijk: hun motorvermogens zijn tamelijk bescheiden. Auto’s voor de kleine haast, dus. Maar die kwalificatie geldt ook voor de fabrikanten als het gaat om de vervangingstermijn
van hun kleintjes. Waar de meeste auto’s na zeven jaar een opvolger krijgen, gaan sommige modellen doodleuk een decennium mee. Zo niet bij Hyundai, want dat brengt netjes na zeven jaar een gloednieuwe i10 op de markt. En omdat diens voorganger meteen de leider in zijn segment werd, zien wij voldoende aanleiding om de nieuwkomer direct in het diepe te gooien: de i10 treedt aan tegen vijf concurrenten.

De i10 heeft grote schoenen te vullen; wat een mazzel voor hem dat het zijn eigen schoenen zijn! De vorige i10 kroonde zich bij zijn komst in 2013 direct tot testwinnaar en zag sindsdien eigenlijk alleen concerngenoot Picanto langszij komen. De sterren staan dus heel gunstig voor de derde generatie i10, die ten opzichte van zijn voorganger iets lager en breder werd. Interessanter is de toegenomen wielbasis, van 2.385 naar 2.425 mm. Daardoor is de beenruimte achterin ongekend riant voor dit segment. Waar je bij sommige concurrenten met je knieën (bijna) in de stoelleuning prikt, waan je je in de compacte Hyundai welhaast in een stretched limo. Wie dus regelmatig met z’n vieren of vijven op pad gaat, heeft aan de i10 een fijne reisgenoot. Bovendien blijft het aan boord dankzij een prima isolatie aangenaam stil tijdens snelwegritten, terwijl het onderstel mooi is uitgebalanceerd en je met een gerust hart wat vlotter door de bocht kunt. De motor hoor je niet of nauwelijks op constant tempo, maar dat betekent niet dat er voorin niet wordt gewerkt. Integendeel: de turboloze 1.0 moet al zijn 67 pk’s en 96 newtonmeters aanspreken om de gang er een beetje in te krijgen. Dat betekent soms gewoon plankgas door de versnellingen heen, anders kom je simpelweg snelheid te kort bij het invoegen. Gelukkig gaat dat schakelen soepel, maar de motor is wel de achilleshiel van deze i10. Kijk de meetgegevens van de (tussen)sprints er maar op na. Wat dit betreft is het jammer dat Hyundai de 1,2-liter viercilinder van 84 pk en 118 Nm niet levert in Nederland. De extra pit zou hij goed kunnen gebruiken.