Praktijkervaring Fiat Tipo: eigenaren over hun praktische middenklasser

De nieuwe Fiat Tipo werd in eerste instantie als sedan op de markt gebracht. Da’s in Nederland per definitie geen garantie voor succes, dat kwam pas na introductie van de hatchback en stationwagon. Inderdaad: van dit model waren drie carrosserievarianten leverbaar! We schrijven overigens bewust in de verleden tijd, want hoewel de Tipo in verschillende landen nog nieuw verkrijgbaar is heeft de Nederlandse importeur het model uit de prijslijsten geschrapt. De matige populariteit heeft zo zijn voordelen: de Fiat Tipo is als occasion relatief voordelig. 

Comfort en ruimteaanbod Fiat Tipo

Goed, de Tipo was dus bedoeld als ruime semi-budgetauto. Hoe hebben de kopers dat ervaren? “Het interieur is mooi afgewerkt, het leer van prima kwaliteit en de stoelen zitten erg goed”, aldus de eigenaar van een Tipo Stationwagon 1.6 Multijet uit 2018. “Alles wat je nodig hebt, en wat mij betreft zelfs meer, zit erin en werkt goed. Minpuntje is de vloerbedekking, daar zie ik de budgetgedachte wel terug.”  

Deze eigenaar kocht zijn auto overigens gebruikt, met zo’n 44.000 kilometer op de teller. “De Tipo staat ondertussen over de 73.000 km en ik raak alleen maar meer onder de indruk. Nog steeds geen rammeltje, kraakje of misslag waar kunnen nemen. Afgezien van motorolie en diverse filters die vervangen zijn vroeg de auto nergens om.” 

Wat ruimte betreft doet de een andere Stationwagon-rijder een duit in het zakje. “Leefruimte is prima, de auto is breed. Zo breed zelfs dat je niet het stuur kan vasthouden met je linkerarm op de deurgreep... Op de achterbank gaat het ook prima. Ruimte achterin is iets minder dan bij mijn vorige Skoda Rapid, maar die is achterin (net als de 1e Superb) ‘idioot’ lang.” Ook hij stipt het budgetimago van de auto aan: “Dat de Fiat zich ‘onderin’ het C-segment bevindt, omdat hij volgens sommigen wat goedkoop is afgewerkt door hard plastic op de portieren, is eigenlijk kolder.” 

Tot slot is het woord aan een amateur-verhuizer met, eveneens, een Tipo station: “Iedere dag beleef ik er veel plezier aan en ook als verhuiswagen heeft hij inmiddels ruimschoots zijn dienst bewezen. Een tv-meubel, een tafelblad, heel veel verhuisdozen... geen probleem voor de Tipo. Het ging er allemaal in. Oké, af en toe wel met de klep open en met spanbanden, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb nooit een busje hoeven huren, ik blufte me er wel doorheen met dit bagagemonster.” 

Complimenten voor het meubilair 

Naast de ruimte zijn Tipo-rijders ook opvallend goed te spreken over het zitmeubilair. “Wat ik nog wel even wilde mededelen is de zitpositie”, schrijft de dieselende stationrijder. “Ik ben zelf ongeveer 1,90 meter lang en kan prima een juiste zitpositie achter het stuur vinden. Stoel geeft voor de benen en rug voldoende steun. De steun zijdelings is prima, als ik zit heb ik voldoende bewegingsvrijheid voor mijn knieën en onderbenen.”  

Een andere lange chauffeur meldt een opvallend gegeven: “Heerlijke stoelen, een goed infotainment en prima wegligging. Wel gehoorde negatieve ervaringen is dat lange mensen (1,90+ meter) het gevoel hebben heel dicht op het dashboard te zitten en ik moet toegeven, zo lijkt het ook echt! Echter loopt de ruimte onder het dashboard wel ver door.” 

Een voormalig Punto-rijder is ook enthousiast over de stoelen, al was het geen liefde op de eerste rit. “De stoelen geven goede steun. Wel zijn deze wat harder dan in de Punto, hier heb ik wel aan moeten wennen.” Ook een Portugese Tipo-rijder vindt de stoelen wat harder in vergelijking met zijn vorige auto, een Renault Mégane. “De stoelen zijn iets harder, maar qua zitpositie zit ik goed”, luidt de conclusie. 

Hoe ‘budget’ is de rijervaring? 

De eigenaar van de eerder genoemde ‘verhuiswagen’ reed voorheen een Fiat Croma, die niet bepaald als budgetauto werd gepositioneerd. “Je merkt qua comfort wel dat het iets op een lager plan staat dan de Croma: in de cockpit is het iets gehoriger qua bandenrolgeluid en ik voelde het wel een klein beetje in mijn benen/rug na lange stukken (200-250 kilometer) achter elkaar gereden te hebben. Maar zeker niet onoverkomelijk: de auto voelt zich als een vis in het water op lange afstanden.” 

Ook qua dynamiek krijgt de Tipo een veer toegediend. “Wat rij- en stuurgedrag betreft is het een echte Italiaan. Alles is heerlijk direct waardoor de auto stabiel en zeker aanvoelt. De directe besturing is precies waardoor de auto goed te plaatsen is. Ondanks het directe karakter is er niet te veel op comfort ingeleverd, wat mij betreft een echte rijdersauto”, schrijft een dieselrijder. 

De vergelijking met een paar budgetklassen hoger doorstaat de Tipo natuurlijk niet, maar deze bestuurder waagt toch een poging. “Qua strakheid van sturen is het zeker geen Alfa Romeo Giulia, maar hij staat zijn mannetje in het bochtenwerk. Hij is redelijk direct en voelt aardig strak aan voor een C-segment stationwagon.” Een ander heeft de auto nog wat uitgebreider aan de tand gevoeld: “Ook flink wat stukken 180+ km/u gereden en nog steeds fijn. Boven de 190 km/u merk je pas aan de bochten in de snelweg dat dit geen superieur onderstel is.” 

Fiat Tipo: storingen en irritaties 

Tot zover is het voor de wat miskende Tipo een behoorlijk positief verhaal. Dat verandert als we de betrouwbaarheid bekijken… niet. Soms lijkt dat zelfs tot verbazing van de bestuurders, waarvan meerdere benadrukken dat er zelfs geen rammeltjes in het interieur hoorbaar zijn. De gemelde problemen lijken zich te beperken tot incidenten: “Problemen tot nu toe: 1 kapot raammechanisme aan de bestuurderskant”, meldt een eigenaar na bijna 80.000 gereden kilometers.  

Een andere dieselrijder kreeg bij zo’n 170.000 kilometer te maken met wat niet-regulier onderhoud. “Het enige probleem dat ik tussen de beurten door heb moeten aanpakken was de thermostaat die van de een op de andere dag defect was, waardoor de motor moeilijk op temperatuur kwam en vooral bleef. Daarnaast is ook de bovenste lambdasonde vervangen, in verband met een terugkerende motorstoring tijdens het rijden.” Eén Tiporijder had meer pech: zijn 1.6 Multijet is twee keer gestrand, daarnaast zijn een nieuwe DCT-automaat en koppeling gemonteerd. 

Afgaand op de beoordelingen van Tipo-rijders is het jammer dat de auto in Nederland tegenwind kreeg van de Belastingdienst. De auto blijkt te doen waarvoor hij bedoeld is. Hij biedt zijn eigenaren veel ruimte, prima stoelen, goede rijeigenschappen en lijkt niet te zijn afgewerkt als een budgetmodel. Zal hij als gebruikte auto meer succes hebben?