Porsche Panamera - BMW M5

Het gaspedaal, waar volgens de fabrieksopgave 680 pk achter schuilt, staat tegen de weerstand. De rem gaat los. Rustig en zonder enige vorm van geluid glijdt de Panamera weg bij het stoplicht. Nogal een anticlimax, maar zo bedoelt men bij Porsche tegenwoordig de Turbo S, in elk geval bij de Panamera Turbo S E-Hybrid. Niet langer alleen het summum van vermogen, maar ook het be-wijs dat dergelijke overmacht best een groene kant kan hebben. Een bizarre gewaarwording is het in elk geval wel, ook voor omstanders. Men verwacht lawaai, gebulder en sensationele acceleratie. In plaats daarvan krijgt men een gematigd tempo, gespeend van elke vorm van spektakel.

Nee, dan de gloednieuwe BMW M5, die op dat gebied precies doet wat z'n uiterlijk doet vermoeden. Onder begeleiding van een bak herrie trekt de sedan weg bij het stoplicht met een tempo dat weinig meer onderdoet voor een supercar. Behalve dat het indrukwekkend is, legt het ook meteen de grote verandering ten opzichte van alle M5's van voorheen bloot: deze nieuwe stuurt het vermogen naar twee assen. Geen indrukwekkende rookgordijnen meer, maar slechts 600 paardenkrachten die worden omgezet in nekspierrekkende versnelling.

Maar terug naar de Porsche, waar het er in eerste instantie dus wat minder heftig aan toegaat. Dankzij het accupakket onder de achterbank kan de auto in de praktijk zo'n 35 kilometer volledig op de elektromotor rijden. Maar omdat die slechts 136 pk mobiliseert, gaat het niet heel erg snel. Toch voldoet het voor de Nederlandse snelweg prima; de Panamera bereikt z'n elektrische topsnelheid van 140 km/h redelijk vlot en omdat er een kunstmatige weerstand in het pedaal wordt gecreëerd bij elektrisch rijden, kost het weinig moeite om hem voor zover het kan volledig op stroom te laten rijden. Je merkt het meteen als de prik op is. Ten eerste hoor je, diep gedempt, maar overduidelijk een achtcilinder aanslaan. Vervolgens merk je een heel lichte aarzeling in de aandrijflijn en dan voel je hoe de sluizen opengaan.